Έτσι, άρχισε ο σκληρός αγώνας των γυναικών για καλύτερες συνθήκες ζωής και εργασίας. 'Ενας αγώνας που συνεχίζεται ακόμα και τώρα... αγώνας για ίσα δικαιώματα στην εργασιακή καθημερινότητα, για ίσες ευκαιρίες, για ίσους μισθούς, για σεβασμό και έλλειψη κακοποίησης, σωματικής και ψυχικής.
Στις 28 Φεβρουαρίου 1909, στην Αμερική γιόρτασαν, για πρώτη φορά, την ημέρα της γυναίκας.
Η 8 Μαρτίου καθιερώθηκε ως παγκόσμια ημέρα της γυναίκας μετά από πρόταση της γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin το 1910 και το 1977, ο ΟΗΕ την καθιέρωσε παγκόσμια ημέρα των Δικαιωμάτων της γυναίκας και της Διεθνούς Ειρήνης.
Στην Ελλάδα, ήταν το 1952 όταν οι γυναίκες απέκτησαν το δικαίωμα να εκλέγονται σε βουλευτικές θέσεις αλλά και να ψηφίζουν. Πρώτη υποψήφια γυναίκα-βουλευτής ήταν η Ελένη Σκούρα στο κόμμα του "Ελληνικού Συναγερμού". Κι όμως, μόλις το 1975, αναγνωρίστηκε με νόμο η ισότητα των γυναικών με τους άνδρες και βέβαια, αυτό ενώπιον του νόμου, όχι στην πραγματικότητα της καθημερινής ζωής, η οποία απείχε πάρα πολύ... και το 1985 ορίστηκε η αυτεπάγγελτη δίωξη για το βιασμό!!!
Οι παγκόσμιες ημέρες, όμως, ορίζονται για να μας θυμίζουν αλλά και να μας ξυπνούν, να βοηθούν στη διατήρηση των δικαιωμάτων που έχουν ήδη κατακτηθεί αλλά και να μας παρακινούν να αποκτήσουμε περισσότερα, να διεκδικήσουμε περισσότερα.
Οι γυναίκες κόπιασαν, πόνεσαν, μάτωσαν για να φτάσουν μέχρι εδώ. Δεν έφτασαν χωρίς κόπους και θυσίες...και συνεχίζουν την προσπάθεια!
Ακόμη και σήμερα, που θεωρούμε την ισότητα δεδομένη, φυσικά μιλώντας για τις λεγόμενες "πολιτισμένες και αναπτυγμένες χώρες" (ας μη συζητήσουμε για τις υπόλοιπες όπου η κατάσταση είναι τραγική), οι έρευνες δείχνουν ότι η κακοποίηση της γυναίκας βρίσκεται σε έξαρση. Η έκθεση που δημοσίευσε η Διεθνής Αμνηστία το 2006, δείχνει ότι τα ποσοστά των γυναικών και κοριτσιών που πέφτουν θύματα βίας και εμπορίας με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση στην Ελλάδα έχουν δεκαπλασιαστεί την τελευταία δεκαετία!!!
Και βέβαια, δεν υπάρχει μόνον η σωματική κακοποίηση και η ψυχική κακοποίηση... αλλά και η απλή έλλειψη σεβασμού, και η σεξιστική διαφοροποίηση των μισθών, και η απλή ερώτηση του μελλοντικού εργοδότη στη νεαρή υποψήφια υπάλληλο " έχεις σκοπό να κάνεις παιδιά;" άσχετα με τη μόρφωσή της που, πολλές φορές ξεπερνάει τη μόρφωση των ανδρών συνυποψηφίων της και τόσες άλλες καθημερινές ιστορίες "ισότητας" των δύο φύλων...
Σήμερα, η γυναίκα και πάλι βάλλεται... η οικονομική κρίση χτυπάει πρώτα τη γυναίκα κι όμως, ταυτόχρονα, είναι αυτή που καλείται να κάνει καλύτερη οικονομική διαχείριση του οικογενειακού προϋπολογισμού !! Κάτι ήξερε ο Ταλεϋράνδος όταν είπε ότι "μια γυναίκα μπορεί να πετύχει εκεί που πολλοί άνδρες απέτυχαν ".
Είναι η μάνα, η γυναίκα, η υπάλληλος, η επιστήμονας, η νοικοκυρά, η γυναίκα με τους χίλιους ρόλους, που τους διαχειρίζεται ταυτόχρονα, που προσπαθεί, που αγωνιά...που νικάει ή όχι αλλά όμως αγωνίζεται συνέχεια!! Ο σεβασμός, λοιπόν, δεν είναι απλά δικαίωμα είναι απαίτηση... κι όπως είπε ο Antoine de Saint-Just: "στους πραγματικά ελεύθερους λαούς, οι γυναίκες είναι, όχι μόνον, ελεύθερες αλλά και λατρεύονται"!
