Triticum Dicoccum, Ζειά κι ένας μύθος

Μικρά ψωμάκια με αλεύρι ζέας.

Η ζειά ή ζέα είναι λέξη αρχαιότατη. Στα περισσότερα από τα αρχαία ελληνικά κείμενα αναφέρεται στον πληθυντικό αριθμό, «ζειαί». Στα ξενόγλωσσα κείμενα συναντάται ως zea δηλαδή ζέα. Σύμφωνα με κάποιους λεξικογράφους και σχολιαστές η λέξη ζειά προέρχεται από τα σανσκριτικά και καθορίζει τα πρώτα γνωστά δημητριακά (Λέτσας, 1957). Ο Μπαμπινιώτης (2002), γράφει ότι συνδέεται ετυμολογικά με τις σανσκριτικές λέξεις yava, yavai που σημαίνουν σιτάρι.

Ζέα και ιστορία

Αδιαμφισβήτητα, η ζειά είναι δημητριακό που καλλιεργήθηκε στην αρχαία Ελλάδα. Αναφορές και πληροφορίες συγκεχυμένες για ένα από τα αρχαιότερα είδη άγριου σιταριού του οποίου η ταυτότητα ακόμα προκαλεί διαφωνίες στους επιστήμονες. Προέρχεται από την Μέση Ανατολή (όπου ονομαζόταν aja ή emmer) αλλά υπήρχε και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Αρχαιολογικά ευρήματα έδειξαν την ύπαρξη της άγριας ζέας ή ζειάς κατά την ύστερη παλαιολιθική εποχή (γύρω στο 17000 π.Χ.) ενώ στην Κεντρική Ευρώπη καλλιεργούνταν για 6000 χρόνια.

Στην Μεσόγειο καλλιεργούνταν μέχρι τον Μεσαίωνα και μετά μόνον σε κάποιες ξηρές και άγονες περιοχές ενώ χρησιμοποιούνταν κυρίως για ζωοτροφή. Η τελευταία παραδοσιακή καλλιέργεια ζέας ήταν στις ορεινές περιοχές της Σλοβακίας κατά το 2ο μισό του 20ου αιώνα.

Αλλά και στην Ελλάδα η ζέα καλλιεργούνταν και οι Αρχαίοι Έλληνες δεν της απέδιδαν εξαιρετικές ιδιότητες και χρησιμοποιούνταν κυρίως για ζωοτροφή αλόγων ανακατεμένη με άσπρο κριθάρι μια που φύτρωνε μαζί με το σιτάρι και το κριθάρι, σύμφωνα με τον Όμηρο στην "Οδύσσεια", ενώ στην "Ιλιάδα" τροφή των αλόγων ήταν η όλυρα (αγριοσιταρο) μαζί με το κριθάρι.

Με άλλα λόγια, κατά τον 8ο αιώνα η ζέα ταυτίζεται με την όλυρα κι αυτή η ταυτοσημία  γίνεται ξεκάθαρη από τις "Ιστορίες" του Ηρόδοτου (5ος αι. π.Χ.), ο οποίος περιγράφοντας τις παραξενιές των Αρχαίων Αιγυπτίων αναφέρει ότι τρέφονταν με "όλυρα που κάποιοι ονομάζουν ζειά" αντί για σιτάρι και κριθάρι.

Αντίθετα, ο Θεόφραστος (4ο αι. π.Χ.) στο έργο του "Περί Φυτών Ιστορίας" αλλά και ο Διοσκουρίδης (1ος αι. μ.Χ.) διακρίνουν σαφέστατα την ζέα από την όλυρα, την οποία ταυτίζουν με το αλεύρι ντίνκελ ή spelt (triticum spelt). O Πλίνιος αναφέρει μάλιστα και μια τροφή που, στην εποχή του, παρασκευάζεται από ζέα και λέγεται "alica". Υπάρχει επίσης η αναφορά ότι ο Μ.Αλέξανδρος έδινε στους στρατιώτες του ψωμί από αλεύρι ζέας.

To πέπλο μυστηρίου του σιτηρού ζέα, όμως, φτάνει μέχρι πρόσφατα μια και η αναδρομή στην ελληνική βιβλιογραφία δείχνει ότι η ζέα, το "ντυμένο" αυτό σιτηρό ταυτίζεται άλλοτε με το καλαμπόκι, άλλοτε με το σόργο κι άλλοτε δεν καταγράφεται καθόλου.

Ωστόσο, η ζέα ή, μάλλον, αυτό που εμείς λέμε ζέα (χωρίς να είναι σίγουρο) είναι ίσως το δίκοκκο σιτάρι το οποίο μαζί με το μονόκοκκο αποτελούσαν δύο από τις βασικότερες ποικιλίες σιταριού και διατροφής των Ελλήνων.

Παρά την συστηματική καλλιέργεια της ζέας στο παρελθόν στις αρχές του 1900 άρχισε να περιορίζεται όταν έγιναν γνωστά τα γυμνόσπερμα σιτάρια τα οποία είχαν πολύ πιο εύκολη συγκομιδή, λιγότερη μετασυλλεκτική κατεργασία από τα αντίστοιχα "ντυμένα", ευκολότερη άλεση, μεγαλύτερη στρεμματική απόδοση αλλά και μικρότερη ευαισθησία σε ασθένειες.

Η απαγόρευση της καλλιέργειάς της δεν έχει τεκμηριωθεί επακριβώς μια και δεν έχει βρεθεί ΦΕΚ που να αναφέρει αυτή την απαγόρευση. 

Τα τελευταία χρόνια, η σπορά της έγινε δημοφιλής χάρη στην ικανότητά της να καλλιεργείται σε άγονα εδάφη μικρή ανάγκη της για λιπάσματα και την μεγάλη ζήτηση για βιολογικά προϊόντα. Με δυό λόγια δεν ξέρουμε τί ακριβώς ήταν η ζέα παρά τον νεοελληνικό μύθο για την υπεροχή της ως super food ενώ αυτό που, εμείς, αγοράζουμε με το όνομα ζέα είναι το σιτάρι triticum dicoccum.

Διάβασε κι ΕΔΩ ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του  διδάκτορα γιατρού, Ν.Σύκα σχετικά με το αλεύρι και το ψωμί ζέας.

Ζέα, γλουτένη & θρεπτικά συστατικά

Είναι μεγάλο λάθος να λέγεται ότι η ζέα δεν έχει γλουτένη. 

Η ζέα περιέχει γλουτένη και μάλιστα μέτριας ποιότητας (γι αυτό και το ψωμί με ζέα δεν φουσκώνει εύκολα) κι έτσι δεν πρέπει να καταναλώνεται από άτομα με δυσανεξία στην γλουτένη (κοιλιοκάκη).

Έχει μεγαλύτερη ποσότητα γλυσίνης και μαγνησίου, σιδήρου, φωσφόρου, καλίου, νατρίου, ψευδάργυρου και θειαμίνης. Έχει βιταμίνες Α, Β2, Β5, Β6, Ε και Κ. Έχει λιγότερα κορεσμένα λίπη, περισσότερες πρωτεϊνες,  και φυτικές ίνες. Ωστόσο, παρά τις όποιες διαφορές στα θρεπτικά συστατικά έχει τις ίδιες θερμίδες με τις υπόλοιπες ποικιλίες σιταριού αλλά θεωρείται πιο εύπεπτη.

Ζέα & ελληνικότητα 

Καλό είναι να γνωρίζουμε ότι η ποικιλία του triticum dicoccum δεν ήταν ποτέ αποκλειστικά αρχαιοελληνικός σπόρος σε αντίθεση με τον σπόρο του μονόκοκκου σιταριού «Καπλουτζάς» που αποτελεί το μοναδικό ντόπιο γενετικό υλικό που έχει επιβιώσει στο χρόνο στον ελλαδικό χώρο.
Στις μέρες μας, το ενδιαφέρον για την ζέα, το αλεύρι και τα προϊόντα του έχει αυξηθεί μια και θεωρείται υπερτροφή. Στην αγορά κυκλοφορούν πολλά προϊόντα από αλεύρι ζέας από ψωμί, αρτοποιήματα και ζυμαρικά. Αλεύρι ζέας κυκλοφορεί και ολικής άλεσης αλλά και λευκό από πολλές βιοτεχνίες και βιομηχανίες. Ωστόσο, η τιμή όλων των σχετικών προϊόντων είναι τσιμπημένη προς τα πάνω γι αυτό θέλει σωστή επιλογή.
Εάν πάλι χρησιμοποιήσουμε σκέτο αλεύρι ζέας για ψωμί και άλλα αρτοποιήματα καλό είναι να θυμόμαστε ότι η γλουτένη του είναι μέτριας ποιότητας και άρα δεν φουσκώνει το ίδιο με τα άλλα άλευρα και η υφή του μοιάζει περισσότερο με το χωριάτικο, σχετικά συμπαγές ψωμί.

Διαβάστε Περισσότερα ...

Mousse λεμονιού με μαρεγκάκια αμυγδάλου και σάλτσα φράουλας

Καλημέρα από την ηλιόλουστη Θεσσαλονίκη! To κίτρινο ήταν πάντα το αγαπημένο μου χρώμα! Πολλοί λένε ότι είναι το χρώμα του μίσους και της δειλίας!! Αλλά πάλι είναι και το χρώμα του ήλιου, της χαράς, της επικοινωνίας και της επιστημονικής σκέψης.

Οι οπαδοί της χρωματοθεραπείας ισχυρίζονται ότι το κίτρινο τονώνει το νευρικό σύστημα και την αυτοπεποίθηση αλλά και βοηθά το μυοσκελετικό σύστημα και διώχνει τις φοβίες. Οι κίτρινες τροφές (λεμόνια, μπανάνες, καλαμπόκι, κίτρινες πιπεριές) φτιάχνουν την διάθεση και χαρίζουν κέφι.

Εγώ πάλι ξέρω καλά ότι το κίτρινο χρώμα, φωτεινό και ζεστό με εμπνέει, με κάνει να νιώθω αισιόδοξα και μου χαρίζει ζωντάνια. Εκθαμβωτικό θα το χαρακτήριζα! Κίτρινα ρούχα σε κάθε απόχρωση, κίτρινα παπούτσια και τσάντες ακόμα και κίτρινο αυτοκίνητο ήθελα να πάρω αλλά με ...σταμάτησαν μια και η λέξη... "κοτοπουλάκι" πήγαινε κι ερχόταν!! :)

Οι κίτρινες τροφές, βεβαίως βεβαίως, δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση μια και δεν μου φτιάχνουν απλά την διάθεση αλλά κάτι περισσότερο... αποτελούν γαστρονομικοί εθισμοί! Θα μπορούσα να τρώω κάθε μέρα βραστό ή ψητό καλαμπόκι. Θα μπορούσα να καταναλώνω τόννους μπανάνες! Κι όσο για τα λεμόνια... εεεε, αυτά δεν λείπουν ποτέ από τις σακούλες που φέρνω στο σπίτι από την λαϊκή αλλά και το μάρκετ. 

Η σημερινή γλυκολιχουδιά τα έχει όλα συν του ότι μπορεί να παρουσιαστεί με διαφορετικούς τρόπους σε πιάτο, σε μπολ αλλά και σε ποτήρι. Είναι από κείνες τις λιχουδιές που, μόλις η πρώτη κουταλιά πλησιάσει στο στόμα, και πριν ακόμη προχωρήσει για να κάνει τον ουρανίσκο ευτυχισμένο, το άρωμα γεμίζει το νου και τον προϊδεάζει για την γευστική "ευτυχία" που τον περιμένει! Κι όσο για το "μετά" ...αυτό οδηγεί στον εθισμό! Ένας συνδυασμός από λεμόνι, αρωματικό και ξυνούτσικο, αμύγδαλο και φράουλα! Μοναδική απόλαυση! Αξίζει σου λέω... δοκίμασε άφοβα και θα με θυμηθείς!

ΥΛΙΚΑ
Για την mousse

• 250 γρ. κρέμα τυριού μασκαρπόνε (ή κρέμα τυριού light)
• 250 ml κρέμα γάλακτος με 35% λιπαρά
• 200 ml lemon curd "Tante Kiki" (η συνταγή ΕΔΩ)
• 4 κ.σ. ζάχαρη άχνη (προαιρετικά, αν την θέλουμε γλυκιά)

Για τα μαρεγκάκια

• Ασπράδια από 2 αυγά μεγάλα
• 30 γρ. σκόνη αμυγδάλου
• 100 γρ. ζάχαρη άχνη
• ξύσμα λεμονιού
• 2 σταγόνες χυμό λεμονιού

Για την σάλτσα φράουλας

• H συνταγή : ΕΔΩ

Για το γαρνίρισμα

• Μπισκότα λεμονιού γεμιστά
  

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Ετοιμάζουμε τα μαρεγκάκια

• Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 120 βαθμούς Κελσίου.
• Χτυπάμε τα ασπράδια μέχρι να αφρίσουν.
• Συνεχίζοντας το χτύπημα, προσθέτουμε τον χυμό λεμονιού και σιγά σιγά την ζάχαρη.
• Χτυπάμε μέχρι να έχουμε μια σφιχτή και γυαλιστερή μαρέγκα.
• Ανακατεύοντας με μια μαρίζ προσθέτουμε την αμυγδαλόσκονη.
• Βγάζουμε τα μαρεγκάκια με κορνέ ή με κουτάλι επάνω σε ταψί που το έχουμε καλύψει με αντικολλητικό χαρτί.
• Ψήνουμε στους 100 βαθμούς Κελσίου για 1 ώρα και 15 λεπτά.
• Σβήνουμε τον φούρνο, ανοίγουμε λίγο την πόρτα του και αφήνουμε τις μαρέγκες μέσα μέχρι να κρυώσει εντελώς ο φούρνος.

Ετοιμάζουμε την mousse

• Χτυπάμε την κρέμα γάλακτος με την κρέμα μασκαρπόνε, την άχνη και την λεμονόκρεμα (lemon curd) μέχρι να γίνουν μια απαλή αλλά σχετικά σφιχτή mousse.
• Βάζουμε την mousse στο ψυγείο μέχρι να την χρησιμοποιήσουμε.

Παρουσίαση του γλυκού

• Εάν το παρουσιάσουμε σε πιάτο, θα βάλουμε 2-3 κουταλιές της σούπας σάλτσα φράουλας, μια μεγάλη κουταλιά από την mousse, ένα μαρεγκάκι σπασμένο και θρυμματισμένο μπισκότο λεμονιού.
• Εάν το παρουσιάσουμε σε ποτήρι ή μπολ, μπορούμε να βάλουμε κάτω το θρυμματισμένο μπισκότο, ύστερα την σάλτσα φράουλας, από πάνω την mousse και τέλος το σπασμένο μαρεγκάκι.
• Στολίζουμε με ένα κλωναράκι μέντας ή δυόσμου και απολαμβάνουμε!
  

Διαβάστε Περισσότερα ...

Μανιτάρια πορτομπέλο γεμιστά

Μανιτάρια, ο μύκητας που είναι αστείρευτη πηγή έμπνευσης γαστρονομικών απολαύσεων ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Άργησα να τα γνωρίσω ή μάλλον άργησαν να μας συστήσουν... από τότε όμως που βρεθήκαμε ...δεν ξαναχωρίσαμε ούτε στιγμή! Αυτός κι αν είναι έρωτας! Ψητά, τηγανιτά, κοκκινιστά, σκέτα, με λαχανικά, αυγά ή ζυμαρικά είναι ευπρόσδεκτα στα περισσότερα τραπέζια οικογενειακά, φιλικά, επίσημα! Για ποιά μανιτάρια να πρωτομιλήσω και ποιά να πρωτοπαινέψω! Από τα πλευρώτους και τα πορτομπέλο μέχρι τα πορτσίνι και τα ασπρομανίταρα με όλες τις άλλες ποικιλίες ανάμεσα σ' αυτές τις πιο γνωστές είναι λατρεμένα! 

Με μια εξαίρεση...για μένα! Την τρούφα, αυτό το πανάκριβο μανιτάρι που ο δικός μου ουρανίσκος δυσκολεύεται να απολαύσει μια και έχει μια πολύ ιδιαίτερη γεύση! Αλλά τί περιμένω; Το ίδιο συμβαίνει και με το χαβιάρι! Πάει και τελείωσε! Μου το είπαν, το εμπέδωσα και το δηλώνω ευθαρσώς! Εγώ δεν κάνω για πανάκριβες γαστριμαργικές απολαύσεις αυτού του τύπου! Άντε, καμιά γαρίδα και πολύ μου είναι! χαχαχα Εντάξει... θα επιζήσω και θα το αντέξω!!!

Ωστόσο, επιστρέφοντας στο θέμα, τα σημερινά πορτομπέλο είναι από τα αγαπημένα μου πιάτα! Χορταστικά, νόστιμα με μια ιδέα από σπανακόπιτα που την λατρεύω, γεμάτα θρεπτικά συστατικά και άκρως χορτοφαγικά αν αποφασίσεις να τα απολαύσεις δεν θα το μετανιώσεις... θα σε αποζημιώσουν το δίχως άλλο!

ΥΛΙΚΑ για 6 μερίδες

• 6 μανιτάρια πορτομπέλο 
• 300 γρ. σπανάκι
• 1 πράσο, κομμένο σε ροδέλες 
• 4 φρέσκα κρεμμυδάκια, ψιλοκομμένα
• 1 κ.σ. άνηθο
• 2 αυγά
• 120 γρ. φέτα, θρυμματισμένη με το πηρούνι
• 6-7 ντοματίνια (προαιρετικά)
• 4 κ.σ. ελαιόλαδο
• 6-7 κ.σ. τριμμένη γραβιέρα Νάξου
  

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

• Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς στις αντιστάσεις.
• Ζεματάμε το σπανάκι, τα κρεμμυδάκια και τα πράσα εάν θέλουμε να είναι πιο ελαφρά. 
• Βάζουμε το ελαιόλαδο σε αντικολλητικό τηγάνι, ρίχνουμε μέσα τα λαχανικά και τα αφήνουμε να σοταριστούν μέχρι να μαραθούν.
• Προσθέτουμε τον άνηθο, αλάτι, πιπέρι, 1 πρέζα ζάχαρη και ανακατεύουμε καλά.
• Αφήνουμε τα λαχανικά να κρυώσουν και προσθέτουμε την θρυμματισμένη φέτα και τα δύο αυγά.
• Βάζουμε τα μανιτάρια σε ταψί, καλυμμένο με αντικολλητικό χαρτί.
• Αφήνουμε το μείγμα των λαχανικών να κρυώσει και γεμίζουμε τα μανιτάρια από τα οποία έχουμε κόψει το κοτσανάκι.
• Ρίχνουμε στο ταψί τα ντοματάκια αλλά και τα κοτσανάκια των μανιταριών.
• Πασπαλίζουμε τα γεμισμένα μανιτάρια με το τριμμένο τυρί
• Ψήνουμε στους 180 βαθμούς Κελσίου για 30 λεπτά περίπου.
• Τα απολαμβάνουμε ζεστά μόνα τους ή σαν συνοδευτικό σε πιάτα με ψητό κοτόπουλο.
  

Διαβάστε Περισσότερα ...

Kρέμα λεμονιού αλά "Tante Kiki"

Καλημέρα! Τί λες...είσαι να φτιάξουμε μια εύκολη και ελαφριά λεμονόκρεμα που θα γίνει η βάση μας για ένα σωρό γλυκά;; Εξάλλου, μια συνταγή βάσης είναι πάντα απαραίτητη στο ντουλάπι ή το ψυγείο σου!

Εγώ, βέβαια, δεν την χρησιμοποιώ μόνον για γλυκά αλλά και για τις ξαφνικές υπογλυκαιμίες! Μια μικρή κουταλίτσα είναι ό,τι καλύτερο! Αρωματική, φρουτένια και άκρως εθιστική!

Το άρωμα και η υπέροχη γεύση του λεμονιού αιχμαλωτίζεται μέσα στην κρέμα που, όποια ώρα, κι αν την γευτείς σου ...κλέβει την καρδιά ακόμα κι αν είσαι απ' αυτούς που θεωρούν τους Αγγλοσάξωνες άσχετους με το φαγητό και ίσως λίγο σχετικούς με τα γλυκά (τουλάχιστον κάποια). Ωστόσο αυτή η αγγλίδα λεμονόκρεμα είναι μια κρέμα - συνταγή βάσης που καταδικάστηκες να αγαπάς. Έλα, λοιπόν, να δεις πώς φτιάχνω την δική μου λεμονόκρεμα με, μόνον, δύο κρόκους.

ΥΛΙΚΑ για 300 γρ.
250 ml νερό
120 ml χυμό λεμονιού
180 γρ. ζάχαρη
2 1/2 κ.σ. κούσταρ πάουντερ με γεύση βανίλια (ή κορν φλάουρ)
2 κρόκους από μεσαία αυγά
50 γρ. βούτυρο
1 φακελάκι βανίλια (ή τα σποράκια από 1 λοβό βανίλιας)
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Σε 100 ml από το νερό διαλύουμε το κούσταρ πάουντερ.

Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το νερό, τον χυμό λεμονιού και την ζάχαρη.

Χτυπάμε τους κρόκους με την βανίλια καλά μέχρι να ασπρίσει και να αφρατέψει το μείγμα (όσο καλύτερα χτυπάμε τους κρόκους τόσο λιγότερη μυρωδιά έχουν).

Μόλις το μείγμα πάρει ζεσταθεί και λιώσει η ζάχαρη προσθέτουμε το διαλυμένο κούσταρ πάουντερ και ανακατεύουμε μέχρι να πήξει ελαφρά η κρέμα.

Αποσύρουμε από τη φωτιά την κρέμα και προσθέτουμε τους χτυπημένους κρόκους.

Ανακατεύουμε καλά και ξαναβάζουμε στην φωτιά για άλλα 5 λεπτά έως ότου η κρέμα πήξει καλά.

Αποσύρουμε από την φωτιά, προσθέτουμε το βούτυρο και ανακατεύουμε να λιώσει καλά.
Περνάμε από σίτα την κρέμα και βάζουμε σε αποστειρωμένο βάζο.

Διατηρούμε στο ψυγείο.
Πού θα την χρησιμοποιήσεις
1- Σε κρέμες ή mousse λεμονιού. Πρόσθεσέ την σε σαντιγύ και θα έχεις στην στιγμή μια πεντανόστιμη mousse-κρέμα λεμονιού για τάρτες, για να γεμίσεις ποτηράκια που θα γαρνίρεις με λίγο σπασμένο μπισκότο ή μαρέγκα, για τούρτες.
2- Σαν γέμιση σε μπισκότα, κρουασάν ή φέτες κέικ.
3- Αλειμμένη επάνω σε μπισκότα, φέτες κέικ ή ακόμη και ψωμιού, πασπαλισμένη με λίγη ζάχαρη (προαιρετικά) ή αυγόφετες.
4- Σε cheesecakes αλλά και σε παγωτά σαν... κρέμα γαρνιρίσματος.
5- Ανακατεμένη με γιαούρτι θα σου χαρίσει ένα απολαυστικά δροσιστικό γλυκό.

Διαβάστε Περισσότερα ...

Τα χειμωνιάτικα στο ντουλάπι...

Επιτέλους έφτασε! Μετά από έναν βαρύ και κρύο (για τα δεδομένα μας) χειμώνα μιαν άνοιξη που δεν μπορούσε να αποφασίσει αν ήθελε να μοιάσει στον χειμώνα ή το καλοκαίρι, η ζέστη ήρθε για να μείνει (ελπίζω). Μιαν ανάσα από το καλοκαίρι τα χειμωνιάτικα αλλά και τα πιο ζεστά ανοιξιάτικα ήρθε η ώρα να πάρουν την θέση τους στην ντουλάπα και στα κουτιά αποθήκευσης.

Είναι όμως όλη αυτή η ιστορία τόσο απλή; Απλή σίγουρα αν και ίσως χρειαστεί λίγος χρόνος για  να γίνει ξεδιάλεγμα και σωστή αποθήκευση. Ο λόγος;; Έτσι θα βελτιώσουμε την καλή οργάνωση του χώρου αλλά και την καλή συντήρηση των χειμωνιάτικων που θα είναι έτοιμα για τον επόμενο χειμώνα.

Λέμε αντίο στον χειμώνα και την άνοιξη προετοιμάζοντας το σπίτι για να υποδεχθεί

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν! 

1- Πρώτα πρώτα ξεδιαλέγουμε τα ρούχα του χειμώνα για να είναι η ντουλάπα μας πάντα καλά οργανωμένη. Πολλές φορές βάζουμε ξανά στην ντουλάπα ρούχα που δεν φορέθηκαν καθόλου όλο τον χειμώνα κι ούτε πρόκειται να ξαναφορεθούν. Αυτά τα ρούχα, αντί να τα κρατάμε και να πιάνουν πολύτιμο χώρο που δεν μας περισσεύει μπορούμε να τα χαρίσουμε ή ακόμα να τα πουλήσουμε σε διαδικτυακά ή φυσικά καταστήματα που πωλούν ρούχα από "δεύτερο χέρι" (το τερπνόν μετά του ωφελίμου). Δείτε εδώ τρία διαδικτυακά καταστήματα που μπορούμε να απευθυνθούμε βάζοντας αγγελίες:  

• http://patari.gr
• http://www.emarket.gr
• http://umarket.gr/

😉

2- Το δεύτερο βήμα είναι να πλένουμε και να σιδερώσουμε όλα τα ρούχα που θα πακετάρουμε ή θα αποθηκεύσουμε για να μην κρατήσουν άσχημη μυρωδιά και να είναι έτοιμα για χρήση.

😉

3-Αποφεύγουμε να αποθηκεύσουμε τα μπουφάν που έχουμε δώσει στο καθαριστήριο στη σακούλα που το έχουν βάλει αλλά τα βάζουμε σε μια κανονική σακούλα αποθήκευσης. Ο λόγος; Η σακούλα από το καθαριστήριο μπορεί να έχει μια ιδιαίτερη μυρωδιά αλλά και υγρασία κάτι που θα επηρεάσει αρνητικά το ρούχο. Δεν ξεχνάμε να κρεμάσουμε στην ντουλάπα προϊόντα κατά του σκώρου που χαρίζουν κι ευχάριστο άρωμα ταυτόχρονα.

😉

4-Αγοράζουμε σακούλες ειδικές απ' όπου αφαιρείται ο αέρας. Έτσι, τα μάλλινα, τα τζιν, οι βαμβακερές μπλούζες, τα πουκάμισα "πιάνουν" λιγότερο χώρο στην ντουλάπα γιατί μειώνεται ο όγκος τους και διατηρούνται σε άριστη κατάσταση χωρίς να χρειάζεται η χρήση προϊόντων κατά του σκόρου.

😉

5- Τα περισσότερο ευαίσθητα ρούχα, όπως τα μεταξωτά τα βάζουμε σε βαμβακερές σακούλες. Εάν πρόκειται για μπλούζες ή πουκάμισα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε παλιές μαξιλαροθήκες.

😉

6- Κασκόλ, φουλάρια, γάντια, σκουφάκια τα βάζουμε σε κουτιά αποθήκευσης τακτοποιημένα και σημειώνουμε απ' έξω τί ακριβώς υπάρχει για να μην χρειάζεται να ψάχνουμε όταν φτάσει η ώρα να χρησιμοποιηθούν.

😉

Όσο για τα παπούτσια...θέλουν κι αυτά την διαδικασία τους για να ανοίξουμε χώρο στις παπουτσοθήκες που θα καλοδεχθούν τα πέδιλα και τα αγαπημένα σανδάλια και ταυτόχρονα να έχουμε την δυνατότητα να απολαύσουμε και τον επόμενο χειμώνα τα αγαπημένα μας παπούτσια. Ας δούμε βήμα βήμα τί πρέπει να κάνουμε.

1- Εννοείται ότι το ξεδιάλεγμα των παπουτσιών είναι το απαραίτητο πρώτο βήμα για να δούμε ποιά θα ξαναφορέσουμε και ποιά όχι. Φυσικά, τα παπούτσια που δεν θα ξαναφορέσουμε και είναι σε καλή κατάσταση μπορούμε να τα χαρίσουμε ή να τα πουλήσουμε στα ίδια sites με τα μεταχειρισμένα ρούχα.

😉

2- Το επόμενο βήμα είναι ο καθαρισμός των παπουτσιών. Προσεκτικά περνάμε με σφουγγάρι βρεγμένο και στυμένο την επάνω επιφάνεια, γύρω γύρω αλλά και την σόλα τους. Με τον τρόπο αυτό ελέγχουμε και αν κάποια παπούτσια χρειάζονται κάποια επιδιόρθωση τακουνιού ώστε να το φροντίσουμε έγκαιρα.

😉

3- Γυαλίζουμε τα παπούτσια που επιδέχονται γυάλισμα καλό είναι να γυαλιστούν με το ειδικό κερί γιατί έτσι, όχι μόνον είναι έτοιμα αλλά γίνεται και συντήρησή τους. Βαρετό αλλά απαραίτητο!

😉

4- Επόμενο βήμα...να χρησιμοποιήσουμε τσαλακωμένες σελίδες από εφημερίδες και περιοδικά για να γεμίσουμε τα παπούτσια και να μην χάσουν την φόρμα τους κάτι δηλαδή σαν αυτοσχέδιο καλαπόδι.

😉

5- Τέλος, ανάλογα με τον χώρο μας αποθηκεύουμε τα παπούτσια το κάθε ζευγάρι σε άλλο κουτί, ένα μεγάλο κουτί με χωρίσματα, παπουτσοθήκη ή σε ειδικά υφασμάτινα-πλαστικά κουτιά με χωρίσματα που κλείνουν με φερμουάρ και αποθηκεύονται εύκολα ακόμα και κάτω από το κρεβάτι.

Καλή σας μέρα και καλή εβδομάδα!

Διαβάστε Περισσότερα ...

Σάλτσα Πιπεριάς

Φιλέτο ψητής πιπεριάς Φλωρίνης, φυσικά, χωρίς την φλούδα, κρεμμύδι και σκόρδο μαζί με πάπρικα για πιο έντονη προσωπικότητα και μαύρη ζάχαρη για μια καραμελένια πιπεριά πρότεινε σε μια συνταγή σάλτσας η αγαπημένη Εύη Βουτσινά (που δεν θα ξεχαστεί ποτέ) κι εγώ το μόνο που άλλαξα είναι η προσθήκη λευκού βαλσαμικού ξιδιού αντί για χυμό λεμονιού.

Ανάμεσα σε σάλτσα και τσάτνεϋ, θα πρόσθετα, πολύ κοντά σε ντιπ και άλειμμα με ολοφάνερη την γλυκιά σφραγίδα της ζουμερής, κατακόκκινης πιπεριάς Φλωρίνης και το χρώμα του πάθους.

Ένα προϊόν με νοστιμιά delicatessen που όμως μπορεί να γίνει πανεύκολα στην κουζίνα μας και να συνδυαστεί καταπληκτικά με ζυμαρικά, ρύζι, κοτόπουλο ή μπριζόλα αλλά και να ξαπλώσει σε μια μπρουσκέτα με λίγη ρόκα και μια πικάντικη γραβιέρα, λίγο μελίχλωρο Λήμνου ή λαδοτύρι Μυτιλήνης. 

Δοκιμάστε την σαν άλειμμα, με καπνιστό Μετσόβου (Μετσοβόνε) και θα σας ξετρελλάνει! Απολαύστε την ιδιαιτερότητά της σαν ντιπ με τηγανιτές ή ψητές πατατούλες αλλά και με νάτσος (μοναδικά απολαυστικό σπιτικό fast food) και σε ένα απλό και βαρετό (κατά τα άλλα) σάντουιτς που, αμέσως, αποκτά απίθανες πιπεροπινελιές! Δύο κουταλιές της μεταμορφώνουν σε γαστρονομική εμπειρία τις πατάτες ή τα φασολάκια γιαχνί!

Αυτή η σάλτσα παίρνει την μορφή που θέλετε ανάλογα με το πόση ώρα θα την βράσετε για να είναι ρευστή σάλτσα ή πιο συμπυκνωμένο άλειμμα και ντιπ.

Όποια, όμως, μορφή και να έχει... ένα είναι σίγουρο... είναι απίστευτα νόστιμη! Κι αν είστε οπαδοί της καυτερής, πικάντικης σάλτσας δεν έχετε παρά να προσθέσετε στα υλικά της 1-2 μικρές, κόκκινες καυτερές πιπεριές.

Κλείστε τον θησαυρό σας σε βάζα και φυλάξτε τον όπως του αξίζει... σε σκοτεινό και δροσερό ντουλάπι... όπως παλιά... το ντουλάπι με τους χειροποίητους θησαυρούς της γιαγιάς.

ΥΛΙΚΑ για 2-3 βαζάκια 250 ml

• 8-10 μέτριες Φλωρίνης, χωρίς την φλούδα και ψιλοκομμένες
• 1 μεγάλο κόκκινο κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
• 3 μεγάλες σκελίδες σκόρδου, ψιλοκομμένες
• 2 κ.σ. πάπρικα γλυκιά
• 4 κ.σ. λευκό βαλσαμικό ξίδι (η αρχική συνταγή είχε χυμό λεμονιού)
• 2 κ.σ. μαύρη ζάχαρη
• 4 κ.σ. ελαιόλαδο
• 1 πρέζα αλάτι
  

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Ξεφλουδίζουμε τις πιπεριές

• Βάζουμε σε ταψάκι τις πιπεριές Φλωρίνης και τις ψήνουμε στο γκριλ, μέχρι να δούμε ότι έχουν σκούρα στίγματα.
• Τις κλείνουμε σε πλαστική σακούλα τροφίμων και τις αφήνουμε για 15-20 λεπτά έτσι.
• Τις βγάζουμε και αφαιρούμε προσεκτικά τις φλούδες για να έχουμε το φιλέτο της πιπεριάς.

Ετοιμάζουμε την σάλτσα

• Βάζουμε όλα τα υλικά σε μια κατσαρόλα σε χαμηλή φωτιά στην αρχή.
• Ανακατεύουμε μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη  και στο μεταξύ έχουν μαραθεί κάπως τα υλικά. 
• Δυναμώνουμε λίγο τη φωτιά και συνεχίζουμε το μαγείρεμα ανακατεύοντας για 15-25 λεπτά περίπου μέχρι να μαλακώσουν τα υλικά και να εξατμιστούν τα  υγρά της.
• Εάν θέλουμε την σάλτσα πιο συμπυκνωμένη, χαμηλώνουμε την φωτιά και συνεχίζουμε το βράσιμο μέχρις ότου η σάλτσα έχει την υφή που επιθυμούμε.
• Αποσύρουμε τη σάλτσα από τη φωτιά και τη μοιράζουμε σε 2-3 αποστειρωμένα βαζάκια.
• Γεμίζουμε τα βάζα και τα τοποθετούμε ανάποδα σε μια πετσέτα μέχρι να κρυώσουν.
• Τα αφήνουμε σε σκιερό, δροσερό και σκοτεινό μέρος για να ωριμάσει η γεύση πριν τα ανοίξουμε.
• Τη σάλτσα μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για ντιπ, άλειμμα σε μπρουσκέτες με ένα ωραίο σαγανάκι από πάνω, για ζυμαρικά ή ρύζι αλλά και για να χαρίσουμε προσωπικότητα σε μια απλή σάλτσα ντομάτας.

Πηγή: "Βιβλιοθήκη της Γεύσης" της εφημερίδας "Καθημερινή", συνταγή της Εύης Βουτσινά  

Καλή σας μέρα και καλό Σαββατοκύριακο!

Διαβάστε Περισσότερα ...

Αφράτα κουλουράκια βουτύρου

Αν ήταν ανάμνηση δεν θα έσβηνε ποτέ! Αν ήταν αγάπη θα ήταν αιώνια! Αν ήταν μήνας θα ήταν Μάης! Κι αν ήταν ναρκωτικά θα ήταν τα πιο επικίνδυνα! "Τα πιο αφράτα και ταυτόχρονα τραγανά κουλουράκια που έχω δοκιμάσει!" είπε ο παππούς μετά την πρώτη μπουκιά κι αυτή η δήλωση από μόνη της είναι μια περγαμηνή μια και ο παππούς πάντα έχει να προσθέσει κάτι, ένα ελάττωμα, ένα πρόβλημα, ένα αν ήταν λίγο κάπως... κάτι τις, τέλος πάντων. Σαν εκείνους τους κριτικούς τέχνης που είναι πάντα δύσκολοι στο "μπράβο" και που όταν τους κάνεις να το ξεστομίσουν νιώθεις να έχεις κατακτήσει τον κόσμο κι ας ήταν κάτι απλό στην πραγματικότητα!

Τραγανά όσο πρέπει, τριφτά άλλο τόσο, αφράτα τόσο που να λιώνουν στο στόμα και βουτυροβανιλένια... ναιιιιι, αυτό ακριβώς. Το άρωμα βουτύρου και αυτό της βανίλιας κονταροχτυπιούνται για το ποιός θα αποπλανήσει τον ουρανίσκο και το νου από την πρώτη κιόλας μπουκιά! Κι όλα αυτά σε μια μαγική συνταγή, μοναδικά εύκολη και γρήγορη για 20 μικρά μπιζουδάκια... αααα, συγγνώμην ...κουλουράκια των 20-22 γραμμαρίων.

Εξάλλου από το άγγιγμα καταλαβαίνεις την διαφορά... την ώρα που ετοιμάζεσαι να πλάσεις τα μικρά κουλουράκια και παίρνεις ένα κομματάκι ζύμης νιώθεις αμέσως την ιδιαίτερη υφή της ... μαλακή αλλά δεν κολλάει στα χέρια, απαλή... σχεδόν τρυφερή καθώς την σφίγγεις λίγο παραπάνω στην παλάμη σου, εύπλαστη σαν την καλύτερη πλαστελίνη καθώς ανοίγεις με ελαφρώς αλευρωμένα χέρια τα παραδοσιακά μπαστουνάκια για να τα στρίψεις μετά από λίγο και να γίνουν οι γνωστές "πλεξιδούλες" που τόσο λατρεύουν όλοι!

Ιδανικά για το ταπεράκι στο σχολείο κι ακόμα πιο ιδανικά για τα πικνίκ που ακολουθούν τον αγαπημένο μήνα Μάη! Το μόνο τους ελάττωμα; Δεν μπορείς να φας μόνον ένα... αλλά μπορείς να το παραβλέψεις είμαι σίγουρη γιατί ποιός δεν έχει τα ελαττώματά του;;; 

Και τώρα η ...μυστική συνταγή για τα θεσπέσια κουλουράκια βανίλιας & βουτύρου!

ΥΛΙΚΑ για 20 κομμάτια

• 175 γρ. βούτυρο μαλακό (σε θερμοκρασία δωματίου)
• 60 γρ. άχνη
• 3 καψουλάκια βανιλίνης
• 175 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις, κοσκινισμένο
• 40 γρ. κόρν φλάουρ
• 1/2 κ.γλ. σόδα φαγητού
• 1/2 κ.γλ. μπέικιν πάουντερ
• 1 πρέζα αλάτι

Για την επιφάνεια

• 1 αυγό ελαφρά χτυπημένο
  

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

• Αναμιγνύουμε το αλεύρι με το κόρν φλάουρ, το μπέικιν και την σόδα.
• Βάζουμε σε μπολ, το βούτυρο με την άχνη και το αλάτι και τα χτυπάμε μέχρι να έχουμε ένα αφράτο μείγμα.
• Προσθέτουμε σε δύο ή τρεις δόσεις το μείγμα με το αλεύρι στο μείγμα του βουτύρου.
• Ζυμώνουμε, ελάχιστα, στο τέλος για να έχουμε μια ομογενοποιημένη, μαλακή, ζύμη που δεν κολλάει στα χέρια.
• Σε αλευρωμένη επιφάνεια, πλάθουμε τα κουλουράκια στο σχήμα που θέλουμε.
• Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 175-180 βαθμούς Κελσίου.
• Μέχρι να ζεσταθεί ο φούρνος, βάζουμε το ταψί με τα κουλουράκια στο ψυγείο.
• Μόλις ο φούρνος ζεσταθεί, βγάζουμε το ταψί και αλείφουμε με αυγό τα κουλουράκια.
• Βάζουμε στον φούρνο και ψήνουμε για 12-13 λεπτά ή μέχρι να αποκτήσουν ένα ανοιχτό μπεζ χρώμα.
• Βγάζουμε από τον φούρνο και αφήνουμε να κρυώσουν πριν τα βάλουμε σε γυάλινο βάζο ή μεταλλικό κουτί για να τα διατηρήσουμε.
  

Καλό μήνα να έχουμε!!!

Διαβάστε Περισσότερα ...

Πρασόπιτα με καρότο και φύλλο μαγιάς, ολικής άλεσης,

Καλή σας μέρα! Τί κάνετε; Ελπίζω να είστε καλά! Τί σας έχω σήμερα;; Μια λιχουδιά που είχα καιρό να φτιάξω! Μια καταπληκτική πίτα που ξέρω ότι σε όλους μας αρέσει γιατί, πώς να το κάνουμε, οι πίτες είναι στο DNA μας! Κανένας άλλος λαός στον κόσμο δεν έχει τέτοια αδυναμία αλλά και ποικιλία στις πίτες όσο εμείς! Όπου κι αν ταξιδέψουμε ...κάτι σαν πίτα θα βρούμε αλλά πίτα σαν τις ελληνικές ...είναι σίγουρο ότι δεν θα βρούμε πουθενά!

Θεωρώ, λοιπόν, ότι είμαστε τυχεροί που μάθαμε να φτιάχνουμε κάθε είδους πίτα αλλά κάθε είδους ζύμη για πίτα! Για να σκεφτούμε λίγο... έχουμε χωριάτικο φύλλο με άσπρο αλεύρι, φύλλο πολύ λεπτό για μπουγάτσα ή στριφτόπιτα, φύλλο κανονικό σε πάχος για τις καθημερινές πίτες, φύλλο κουρού για μικρά πιτάκια και όχι μόνον... και πάει λέγοντας μια και ο κατάλογος τέλος δεν έχει! Ζύμη αφράτη, τραγανή, τριφτή, λιγότερο ή περισσότερο κριτσανιστή ένα είναι σίγουρο... ότι δεν είναι μόνον η ζύμη...

είναι και η γέμιση που έχει τον δεύτερο αλλά εξίσου σημαντικό ρόλο στην κατασκευή μια πίτας και στην απόλαυση που χαρίζει στον ουρανίσκο μας. Εκεί να δείτε ποικιλία! Τί υπάρχει και δεν έχει γίνει πίτα! Κι όλες καλοδεχούμενες από μικρούς και μεγάλους μια και είναι μακράν το καλύτερο σνακ, ορεκτικό, γεύμα ή δείπνο! Έχετε σκεφτεί... σε πόσα γιορτινά τραπέζια δεν υπάρχει μια πίτα; Νομίζω σε ελάχιστα κι αυτό, ίσως, κατά λάθος!!

Αφού, λοιπόν, ετοίμασα μια ωραιότατη ζύμη μαγιάς με αλεύρι ολικής άλεσης και αλεύρι για κάθε χρήση, έπρεπε να την χρησιμοποιήσω για να φτιάξω μια από κείνες τις αγαπημένες λιχουδιές. Μια πίτα!! Μια πίτα νοστιμότατη που θα ξελογιάσει ακόμα και τον πιο δύσκολο στη γεύση!

Πρασόπιτα, κρεμμυδάκια φρέσκα, καρότο και φέτα γράφουν την δική τους ιστορία παρέα με το αλεύρι ολικής άλεσης κι εκείνο για όλες τις χρήσεις. 

Πάμε να δούμε και να δοκιμάσουμε;

ΥΛΙΚΑ για μια πίτα 26 εκ. διάμετρο 

• 1 δόση ζύμης με αλεύρι ολικής άλεσης, χωρισμένη σε 10 μπαλίτσες (η συνταγή ΕΔΩ)

Για τη γέμιση

• 6 πράσα, κομμένα σε ροδέλες
• 1 μάτσο κρεμμυδάκια, κομμένα σε ροδέλες
• 2 μεγάλα καρότα, τριμμένα στον χοντρό τρίφτη
• 250 γρ. τυρί φέτα, θρυμματισμένο
• 4-5 κ.σ. ελαιόλαδο
• 2 αυγά 
• Αλάτι & Πιπέρι
• Μαϊντανό & Άνηθο ψιλοκομμένο (προαιρετικά)

Για τα φύλλα

• 100 γρ. βούτυρο λιωμένο, σε θερμοκρασία δωματίου
• 120 γρ. ελαιόλαδο
• παπαρουνόσπορο για την επιφάνεια
  

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

• Βάζουμε σε αντικολλητικό τηγάνι, το ελαιόλαδο τα πράσα, τα κρεμμυδάκια και τα καρότα και τα αφήνουμε να μαραθούν, σοτάροντάς τα για λίγο.
• Αποσύρουμε από την φωτιά, προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι.
• Εάν θέλουμε, μπορούμε να προσθέσουμε ψιλοκομμένο μαϊντανό και άνηθο.
• Μόλις τα λαχανικά κρυώσουν, προσθέτουμε την φέτα θρυμματισμένη, τα αυγά ελαφρά χτυπημένα και ανακατεύουμε προσεκτικά.
• Αλείφουμε το ταψί με το μείγμα βουτύρου-ελαιολάδου.
• Ανοίγουμε το πρώτο φύλλο και το στρώνουμε στο ταψί έτσι ώστε να καλύπτει ίσα ίσα τα τοιχώματα του ταψιού και όχι να περισσεύει πολύ.
• Το ραντίζουμε με το μείγμα βουτύρου-ελαιολάδου και ανοίγουμε το δεύτερο φύλλο που το αφήνουμε σε βαμβακερό τραπεζομάντηλο (ή κρεμασμένο σε απλώστρα) για 5 λεπτά πριν το απλώσουμε κι αυτό στο ταψί σουρώνοντάς το για να υπάρχει αέρας ανάμεσα στα δύο φύλλα.
• Επαναλαμβάνουμε την διαδικασία με δύο ακόμα φύλλα.
• Έτσι έχουμε από κάτω συνολικά 4 φύλλα.
• Στο τέταρτο φύλλο, απλώνουμε λίγη από την γέμιση και ραντίζουμε και πάλι με βούτυρο-ελαιόλαδο.
• Στρώνουμε σουρωτά το πέμπτο φύλλο και βάζουμε ξανά λίγη από τη γέμιση.
• Προθερμαίνουμε τον φούρνο στις αντιστάσεις στους 180 βαθμούς Κελσίου.
• Ραντίζουμε και πάλι με το μείγμα και στρώνουμε με τον ίδιο τρόπο ακόμα ένα φύλλο (το έκτο).
• Βάζουμε όλη την υπόλοιπη γέμιση και αφού ραντίσουμε με λίγο ακόμα βούτυρο-ελαιόλαδο στρώνουμε το έβδομο φύλλο.
• Ραντίζουμε με το μείγμα βουτύρου-ελαιολάδου και επαναλαμβάνουμε την διαδικασία άλλες τρεις φορές, αφήνοντας τα φύλλα να στεγνώνουν για 5 λεπτά πριν τα στρώσουμε, πάντα σουρωτά.
• Στο τέλος, αλείφουμε απαλά την επιφάνεια της πίτας με το μείγμα βουτύρου-ελαιολάδου και, εάν θέλουμε, πασπαλίζουμε με παπαρουνόσπορο.
• Ψήνουμε την πίτα για 40-45 λεπτά.
• Βγάζουμε το ταψί από τον φούρνο, αφήνουμε να πέσει λίγο η θερμοκρασία της πίτας και την απολαμβάνουμε.
  

Διαβάστε Περισσότερα ...