Νάμαστε και πάλι στην Κυριακή!! Πώς περνούν οι μέρες... τρέχουν κι ούτε που προλαβαίνω να κάνω όσα θέλω!!! Και θέλω τόσα πολλά!!! Ακόμη και η καθημερινή ρουτίνα μου φαίνεται ότι τρέχει! Πάντως, ο καιρός εδώ είναι μια χαρά για χειμώνα, τα σεμινάρια και τα μαθήματα καλά κρατούν και στο μυαλό μου τριγυρίζουν διάφορες ιδέες για τα Χριστούγεννα, για φαγώσιμα δωράκια αλλά και για ...ταξίδια! Ταξίδια πραγματικά που αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να γίνουν, ταξίδια του νου αλλά και ταξίδια με το νου, ονειρικά, μακριά από την πραγματικότητα... που καταλήγουν να γίνουν μαύρες ή γκρι λέξεις σε κάποιο κάτασπρο χαρτί ...έτσι για να γεμίσουν τη ψυχή μου με γαλήνη. Και πώς καταφέρνω πάντα, μα πάντα, να καταλήγω στο ότι, τελικά το μόνο που έχει σημασία είναι να έχουμε την υγειά μας και τα υπόλοιπα "παλεύονται"; Ίσως γιατί, πάντα έρχεται κάποια στιγμή και κάποιο γεγονός που μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι η υγεία δεν είναι ποτέ δεδομένη και ότι από τη μία στιγμή στην άλλη όλα μπορεί να αλλάξουν!
Από το ένα στο άλλο τώρα... θα σας πάω κάπου αλλού, αλλά έτσι είναι να πίνεις καφεδάκι με φίλες... συζητάς για όλα και για τίποτε και πετάγεσαι από το ένα στο άλλο!!! Μια γουλιά καφέ, λοιπόν και... να σας πω...
Εχθές το πρωί, μιλώντας με κάποια μαθήτρια κολλεγίου, που αξιέπαινα πληρώνει μόνη της τις σπουδές της γιατί, με όλα αυτά που συμβαίνουν οι γονείς της πια αδυνατούν να την σπουδάσουν, εξεπλάγην για μια ακόμα φορά από τον τρόπο που σκέφτονται τα νεαρά παιδιά! Μου έλεγε, λοιπόν, η κοπέλα αυτή ότι παρά τη δύσκολη κατάσταση που επικρατεί δεν θέλει να φύγει από την Ελλάδα αλλά αντίθετα θέλει να μείνει εδώ και να προσπαθήσει. Μου είπε χαρακτηριστικά : "Κάθε φορά που πλησιάζει η ώρα να πληρώσω τα δίδακτρα και δεν έχω χρήματα, κάθε φορά συμβαίνει κάτι και μ' έναν μαγικό τρόπο βρίσκω τα χρήματα... πάντα εκείνη την ώρα που τα χρειάζομαι και δεν τα έχω, βρίσκεται κάποια μικροδουλειά να κάνω και αποκτώ τα χρήματα για να ξοφλήσω τη δόση των διδάκτρων!!!" Δεν είναι συγκινητικό που ένα παιδί στην ηλικία της (είναι 20 χρονών) σκέφτεται με έναν τέτοιο τρόπο; Δεν είναι σοκαριστικό που καταλήξαμε ...να κάνουμε τους νέους να σκέφτονται και να ζουν έτσι;;; Δεν λέω, ένας τέτοιος τρόπος ζωής, συνηθισμένος στους παλιότερους κάνει τους νέους πιο ώριμους, πιο ανθεκτικούς και μάλιστα νωρίτερα στη ζωή τους αλλά ταυτόχρονα τους... βαραίνει και τους προσγειώνει. Έχει πλεονεκτήματα αλλά έχει και μειονεκτήματα, πάντως!
Ο καθένας ας κάνει τους συνειρμούς του ...
Και τώρα, μετά από την εξομολογητική διάθεση που με κατακυρίευσε... πίνοντας μαζί σας τον πρωινό μου καφέ... ας πάμε στο μενού της εβδομάδας!
Κερνάω τον καφέ και τις συνταγές - ιδέες για την εβδομάδα που "σκάει μύτη" κι ελπίζω να σας αρέσουν!!
-:))
ΔΕΥΤΕΡΑ: Πέννες με λαχανικά και ταχίνι
