Καλησπέρα σας! Γλυκό κουταλιού βύσσινο!! Ένα γλυκό vintage, θα έλεγα, που άφησε το αποτύπωμά του εδώ και πολλά χρόνια στον μπουφέ της Ελληνίδας γιαγιάς κι ύστερα μαμάς κι ύστερα εγγονής και ποιός ξέρει;;;;
Μπορεί για πολλά πολλά χρόνια ακόμη, να κάνει την εμφάνισή του πάνω σ' ένα δίσκο με κεντημένο ή πλεκτό πετσετάκι- εργόχειρο κάποιων χρυσών χεριών, μέσα σε μικρό κρυστάλλινο πιατάκι όπου ακουμπά χαλαρά, ασημένιο ή όχι, ένα μικρό χαριτωμένο κουταλάκι, παρέα μ' ένα πανέμορφο κρυστάλλινο ποτήρι γεμάτο με δροσερό νερό. Γλυκιά νότα μιας άλλης εποχής που ακόμη και τώρα γεμίζει την καρδιά μας με τρυφερότητα από τις αναμνήσεις αλλά και τον ουρανίσκο μας με μιαν ανείπωτη, απλοϊκή αλλά μοναδικά υπέροχη γλύκα. Η γευστική μας μνήμη φέρνει στο νου, χέρια χρυσά αν και γερασμένα... να βγάζουν τα κουκούτσια από τα ξινούτσικα βυσσινάκια και μετά να τα καλύπτουν με ζάχαρη. Γλυκό βύσσινο!!! Ένα από τα πιο αγαπημένα μου... μαζί με τη βυσσινάδα, το άλλο μισό του, που ταιριάζει τόσο αρμονικά με παγωτό, κρέμα ή ρυζόγαλο αλλά και με βούτυρο, ξαπλωμένο τεμπέλικα πάνω σε μια φέτα ψωμί για να γλυκάνουν κάποια παιδικά χειλάκια και να χορτάσουν κάποιο παιδικό στομαχάκι.
Μπορεί για πολλά πολλά χρόνια ακόμη, να κάνει την εμφάνισή του πάνω σ' ένα δίσκο με κεντημένο ή πλεκτό πετσετάκι- εργόχειρο κάποιων χρυσών χεριών, μέσα σε μικρό κρυστάλλινο πιατάκι όπου ακουμπά χαλαρά, ασημένιο ή όχι, ένα μικρό χαριτωμένο κουταλάκι, παρέα μ' ένα πανέμορφο κρυστάλλινο ποτήρι γεμάτο με δροσερό νερό. Γλυκιά νότα μιας άλλης εποχής που ακόμη και τώρα γεμίζει την καρδιά μας με τρυφερότητα από τις αναμνήσεις αλλά και τον ουρανίσκο μας με μιαν ανείπωτη, απλοϊκή αλλά μοναδικά υπέροχη γλύκα. Η γευστική μας μνήμη φέρνει στο νου, χέρια χρυσά αν και γερασμένα... να βγάζουν τα κουκούτσια από τα ξινούτσικα βυσσινάκια και μετά να τα καλύπτουν με ζάχαρη. Γλυκό βύσσινο!!! Ένα από τα πιο αγαπημένα μου... μαζί με τη βυσσινάδα, το άλλο μισό του, που ταιριάζει τόσο αρμονικά με παγωτό, κρέμα ή ρυζόγαλο αλλά και με βούτυρο, ξαπλωμένο τεμπέλικα πάνω σε μια φέτα ψωμί για να γλυκάνουν κάποια παιδικά χειλάκια και να χορτάσουν κάποιο παιδικό στομαχάκι.
Ναι, ναι, εφέτος έφτιαξα γλυκό του κουταλιού βύσσινο με τα βυσσινάκια της δικιάς μας βυσσινιάς και...νομίζω ότι μου πέτυχε (νομίζω) και θέλω να κάνω και βυσσινάδα και να κρατήσω τη νοστιμιά και την ομορφιά του όλο το χειμώνα (εάν προκάμει μέχρι τότε...) -:))))) Θέλετε να σας πω, πώς το έκανα;;;;; Απλό είναι αλλά τις περισσότερες φορές η ομορφιά και το νόημα της ζωής βρίσκονται στα απλά, καθημερινά πράγματα.
- 1 κιλό βύσσινα
- 5 ποτήρια ζάχαρη
- 1 ποτήρι νερό
- Χυμός ενός λεμονιού
- 2 βανίλιες
- Πλένουμε τα βύσσινα και αφαιρούμε τα κουκούτσια με το ειδικό εργαλείο.
- Σε μια κατσαρόλα, βάζουμε τη ζάχαρη με το νερό και τις βανίλιες και αφήνουμε να βράσει για 1-2 λεπτά από τη στιγμή που θα αρχίσει να κοχλάζει.
- Ανακατεύουμε με μια ξύλινη κουτάλα για να λιώσει καλά η ζάχαρη.
- Αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και αφήνουμε το σιρόπι να κρυώσει.
- Μετά βάζουμε μέσα τα βύσσινα και τα αφήνουμε σε μέτρια φωτιά να βράσουν για 20-25 λεπτά.
- Αφαιρούμε τον αφρό όταν δημιουργηθεί και λίγο πριν αποσύρουμε από τη φωτιά, προσθέτουμε το χυμό λεμονιού.
- Αφήνουμε να βράσει για 4-5 λεπτά ακόμη και αποσύρουμε από τη φωτιά.
- Αφήνουμε το γλυκό μια νύχτα μέσα στην κατσαρόλα, για να βγάλει τα υγρά του και την επόμενη μέρα "δένουμε" ξανά το σιρόπι, βράζοντάς το λίγο ακόμη.
- Βάζουμε σε αποστειρωμένα βαζάκια, κλείνουμε το καπάκι και τα αφήνουμε ανάποδα έως ότου κρυώσουν.
