Ταξίδεψε από τη Νότια Αμερική και συγκεκριμένα τη Βραζιλία μέχρι την Ευρώπη με τον Χριστόφορο Κολόμβο τον 16ο αιώνα και έφτασε στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας εκατό χρόνια αργότερα. Φλώρινα, Πρέσπες, Βέροια, Αριδαία, Κοζάνη υποδέχτηκαν τον καινούργιο, εξωτικό τότε, καρπό. Εκεί όμως που ευδοκίμησε η συγκεκριμένη πιπεριά και προσαρμόστηκε στις εδαφικές και κλιματολογικές συνθήκες, ήταν τα φημισμένα για την ευφορία τους χώματα της Φλώρινας, της γης των τεσσάρων λιμνών. Μέχρι το 1950, η κόκκινη πιπεριά σε σχήμα Δ είχε εξελιχθεί σε σημαντικό προϊόν της περιοχής. Το 99% του προϊόντος προοριζόταν για ξήρανση.
Έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι οι πιπεριές Φλωρίνης είναι πλούσιες σε βιταμίνη C, που βοηθάει στη άμυνα του οργανισμού μας ενισχύοντας το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Ειδικότερα η κόκκινη πιπεριά περιέχει υπερδιπλάσια ποσότητα βιταμίνης C απ’ ότι το πορτοκάλι. Επειδή σαν προϊόν ταιριάζει εύκολα σε διάφορα απλά καθημερινά πιάτα (ομελέτες, φαγητά φούρνου, σαλάτες και κρύα σάντουιτς), η συστηματική χρήση της εμπλουτίζει σημαντικά την διατροφική αξία των γευμάτων μας, χαρίζοντας στον οργανισμό μας τα απαραίτητα «πολεμοφόδια».
Οι αγαπημένες πιπεριές Φλωρίνης, με το κατακόκκινο χρώμα που σου ανοίγει την όρεξη από τη πρώτη στιγμή που την αντικρίζεις, με την πλούσια, γεμάτη γλύκα σάρκα, προϊόν με ονομασία ΠΟΠ πια, έχουν χίλιες δυο όψεις... μαγειρεύονται με χίλιους δύο τρόπους για να μας χαρίσουν την υπέροχη γεύση τους. Παρέα με τα φαγητά, με αβγά, ψητές σε σαλάτα, τουρσί, βραστές ή τηγανιτές, λιαστές ή νωπές, αλλά και σε περίεργους συνδυασμούς όπως η μαρμελάδα κόκκινης πιπεριάς έχουν γίνει πια απαραίτητες στο ελληνικό τραπέζι και όχι μόνον γιατί τώρα πια εξάγονται και κατακτούν όλο και περισσότερες αγορές του εξωτερικού, σε όλο τον κόσμο.
Και μετά απ' αυτές τις λίγες πληροφορίες για την διάσημη, πια, κόκκινη πιπεριά, ας δούμε πώς τις ψήνουμε και πώς τις ξεφλουδίζουμε εύκολα.
Προθερμαίνουμε το φούρνο της κουζίνας μας στους 200 βαθμούς Κελσίου.
Βάζουμε μερικές πιπεριές, όσες θέλουμε, σε ένα ταψί καλυμμένο με αντικολλητικό χαρτί ή αλουμινόχαρτο, για να μην κολλούν και να μην λερώνεται το ταψί, αλλά κι έτσι να τις βάλουμε ...ρίχνοντας ελάχιστο νερό στο σημείο που έχουν κολλήσει ...ξεκολλούν αμέσως.
Βάζουμε τις πιπεριές να ψηθούν για 10-15 λεπτά, παρακολουθώντας πότε θα μαλακώσει και γίνει πιο σκούρα η φλούδα τους.
Μόλις ψηθούν από τη μία πλευρά, βγάζουμε το ταψί και γυρίζουμε τις πιπεριές κι από την άλλη πλευρά. Έτσι τις ψήνουμε γύρω γύρω.
Μόλις είναι έτοιμες και καλοψημένες, βγάζουμε το ταψί από το φούρνο και περιμένουμε 1-2 λεπτά.
Ύστερα, τις βάζουμε προσεκτικά μέσα σε μια σακούλα τροφίμων, την οποία κλείνουμε καλά... γυρίζοντάς την πολλές φορές.
Αφήνουμε τις πιπεριές να κρυώσουν έτσι κλειστές στη σακούλα.
Μόλις κρυώσουν, τις βγάζουμε και τις ξεφλουδίζουμε πανεύκολα.
Τραβούμε προσεκτικά το κοτσάνι τους και με ένα μαχαιράκι, που το ακουμπάμε επάνω στη πιπεριά και το σέρνουμε προς το βγαλμένο κοτσάνι, αφαιρούμε τους σπόρους.
Ύστερα, ανοίγουμε τις πιπεριές και τις ξεπλένουμε με νερό για να φύγουν τυχόν σπόροι και φλούδες που έχουν μείνει.
Οι πιπεριές μας είναι έτοιμες, για χρήση.
