Καλή εβδομάδα σε όλη την μπλογκογειτονιά! Με ξέρετε καλά πια, ένα γλυκό ξεκίνημα της εβδομάδας μου είναι απαραίτητο. Βέβαια, για να είμαι απολύτως ειλικρινής, αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτε να γράψω για να προλογίσω τη συνταγούλα αυτή, που την είχαμε χάσει εδώ και αρκετούς μήνες και παρά την εκτεταμένη έρευνα που έγινε, δεν την βρήκαμε. Έτσι, για να μην στενοχωριέται η μανούλα μου... την έφτιαξα στο περίπου.
Όμως να που έτυχε η συγκεκριμένη μέρα και δεν μπορώ να την αναδείξω γιατί αξίζει σαν γλυκάκι. Μπορεί να μην είναι ένα πλούσιο και πολυτελές γλυκό με πομπώδη κι εντυπωσιακή εμφάνιση αλλά είναι από 'κείνα τα μαμαδίστικα γλυκά που ξεχειλίζουν τρυφερότητα και αγάπη.
Πώς μπορείς, τάχα, να σκεφτείς κάτι να γράψεις όταν τριγύρω σου υπάρχουν ηλεκρολόγοι που δουλεύουν τρυπάνια, κατσαβίδια και σφυριά. Άλλοι κουβαλούν κι αφήνουν παντού διάφορα και οι, τρισχαριτωμένες, κατά τα άλλα, ανιψούλες μου, τρέχουν πάνω κάτω, αλαλάζοντας ξέφρενα, κυνηγώντας η μια την άλλη;;;
Πώς μπορείς κάτι να σκεφτείς να γράψεις όταν μέσα σε όλη αυτή την αναστάτωση έχεις κι ένα ραντεβού με γιατρό στις 8;;; Για να ακριβολογήσω, σκέφτηκα σήμερα να μην σας γράψω συνταγούλα και να καθήσω σε μια άκρη ήσυχα ήσυχα να περιμένω υπομονετικά να τελειώσουν όλα αυτά. Επειδή όμως, χρειαζόμουν έστω και μερικές στιγμές ηρεμίας, που μόνον εδώ, στο γραφείο μου, μπροστά στον υπολογιστή μου μπορώ να τις βρω ...άλλαξα γνώμη και νάμαι να πληκτρολογώ. Κι όσο πληκτρολογώ τόσο περισσότερο ανοίγει ο δρόμος για την ηρεμία και την "εξομολόγηση". Θαρρείς κι οι λέξεις ξεπηδούν μόνες τους ή ανοίγουν το παράθυρο και ...πηδούν έξω αποφασισμένες, αυτές τουλάχιστον, να γλιτώσουν όλη αυτή τη φασαρία...χαχαχα Δεν μπορεί... θα τελειώσει η μέρα (άγνωστο ακόμα πώς ακριβώς) κι αύριο θα είναι μια πιο ήρεμη μέρα!!
Και για να επανέλθω στη συνταγή που "σκάει μύτη" σήμερα... παρά το γεγονός ότι έγινε "στο περίπου", έγινε μια υπέροχη πουτίγκα, απλή, απλούστατη και πολύ οικονομική παρά τη νοστιμιά της και το κυριότερο με υλικά που υπάρχουν σχεδόν πάντα στα ντουλάπια της κουζίνας, με εξαίρεση τα ξερά βυσσινάκια και cranberries τα οποία όμως δεν είναι και απαραίτητα, μιας και είναι δική μου παραλλαγή.
Μέχρι τώρα η μαμά μου έφτιαχνε αυτό το γλυκό και το έφτιαχνε σκέτο... αυτή είναι μια δική μου παραλλαγή. Της αφιερώνω, λοιπόν, τη συνταγή, με πολλή αγάπη!
Όμως να που έτυχε η συγκεκριμένη μέρα και δεν μπορώ να την αναδείξω γιατί αξίζει σαν γλυκάκι. Μπορεί να μην είναι ένα πλούσιο και πολυτελές γλυκό με πομπώδη κι εντυπωσιακή εμφάνιση αλλά είναι από 'κείνα τα μαμαδίστικα γλυκά που ξεχειλίζουν τρυφερότητα και αγάπη.
Πώς μπορείς, τάχα, να σκεφτείς κάτι να γράψεις όταν τριγύρω σου υπάρχουν ηλεκρολόγοι που δουλεύουν τρυπάνια, κατσαβίδια και σφυριά. Άλλοι κουβαλούν κι αφήνουν παντού διάφορα και οι, τρισχαριτωμένες, κατά τα άλλα, ανιψούλες μου, τρέχουν πάνω κάτω, αλαλάζοντας ξέφρενα, κυνηγώντας η μια την άλλη;;;
Πώς μπορείς κάτι να σκεφτείς να γράψεις όταν μέσα σε όλη αυτή την αναστάτωση έχεις κι ένα ραντεβού με γιατρό στις 8;;; Για να ακριβολογήσω, σκέφτηκα σήμερα να μην σας γράψω συνταγούλα και να καθήσω σε μια άκρη ήσυχα ήσυχα να περιμένω υπομονετικά να τελειώσουν όλα αυτά. Επειδή όμως, χρειαζόμουν έστω και μερικές στιγμές ηρεμίας, που μόνον εδώ, στο γραφείο μου, μπροστά στον υπολογιστή μου μπορώ να τις βρω ...άλλαξα γνώμη και νάμαι να πληκτρολογώ. Κι όσο πληκτρολογώ τόσο περισσότερο ανοίγει ο δρόμος για την ηρεμία και την "εξομολόγηση". Θαρρείς κι οι λέξεις ξεπηδούν μόνες τους ή ανοίγουν το παράθυρο και ...πηδούν έξω αποφασισμένες, αυτές τουλάχιστον, να γλιτώσουν όλη αυτή τη φασαρία...χαχαχα Δεν μπορεί... θα τελειώσει η μέρα (άγνωστο ακόμα πώς ακριβώς) κι αύριο θα είναι μια πιο ήρεμη μέρα!!
Και για να επανέλθω στη συνταγή που "σκάει μύτη" σήμερα... παρά το γεγονός ότι έγινε "στο περίπου", έγινε μια υπέροχη πουτίγκα, απλή, απλούστατη και πολύ οικονομική παρά τη νοστιμιά της και το κυριότερο με υλικά που υπάρχουν σχεδόν πάντα στα ντουλάπια της κουζίνας, με εξαίρεση τα ξερά βυσσινάκια και cranberries τα οποία όμως δεν είναι και απαραίτητα, μιας και είναι δική μου παραλλαγή.
Μέχρι τώρα η μαμά μου έφτιαχνε αυτό το γλυκό και το έφτιαχνε σκέτο... αυτή είναι μια δική μου παραλλαγή. Της αφιερώνω, λοιπόν, τη συνταγή, με πολλή αγάπη!
ΥΛΙΚΑ
- 6-8 φρυγανιές
- 3 αβγά
- 1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
- 400-500 γρ. γιαούρτι (όχι υποχρεωτικά στραγγιστό)
- 4-5 κ.σ. ξερά βύσσινα και cranberries
- 10 γρ. μαργαρίνη (ή βούτυρο) σε θερμοκρασία δωματίου
- 1 κ.σ. ξύσμα λεμονιού
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
- Αλείφουμε ένα ταψί με τη μαργαρίνη και στρώνουμε επάνω τις φρυγανιές.
- Ρίχνουμε επάνω τα βύσσινα και τα cranberries.
- Σε ένα μπολ, ανακατεύουμε με το σύρμα ή με ένα πηρούνι, τα αυγά, το γιαούρτι, το ζαχαρούχο γάλα, το ξύσμα λεμονιού και τα χτυπάμε για λίγο, έως ότου γίνουν ένα ομογενοποιημένο μείγμα.
- Βάζουμε το μείγμα επάνω στις φρυγανιές, προσεκτικά για να μη μετακινηθούν τα βυσσινάκια και τα cranberries και βάζουμε στο φούρνο.
- Ψήνουμε για 40-45 λεπτά ή έως ότου ροδίσει η επιφάνεια της πουτίγκας.
- Βγάζουμε από το φούρνο και αφήνουμε να κρυώσει για 10-15 λεπτά, πριν βγάλουμε κομμάτια για να σερβίρουμε το γλυκό.
*Μπορούμε αντί για βύσσινα και cranberries να απλώσουμε επάνω στις φρυγανιές ξηρούς καρπούς της αρεσκείας μας.
* Εάν θέλουμε μπορούμε να απλώσουμε επάνω στην πουτίγκα, με ένα πινέλο για να μην βάλουμε μεγάλη ποσότητα, όσο αυτή είναι ακόμη ζεστή, λίγη μαρμελάδα (ίδια με τα φρούτα που έχει μέσα) για να κάνει ακόμα πιο πλούσια τη γεύση της.