Τί να κάνω όμως που μου αρέσει να πειραματίζομαι;;;
Τί να κάνω που δεν μπορώ να τρώω συνέχεια τα ίδια και τα ίδια;;; Κάποτε (και τώρα ακόμη) το πρόβλημα ξεκίνησε από τα λογοτεχνικά βιβλία!!! Δεν υπάρχει περίπτωση να διαβάσω δύο φορές το ίδιο βιβλίο ...ακόμη κι αν το έχω διαβάσει 10 χρόνια πριν... ίσως γιατί το θυμάμαι, δεν ξέρω! Από την άλλη όσο κι αν προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι όταν θα διαβάσεις ένα βιβλίο τόσα χρόνια μετά και μόνον η εξελικτική σου πορεία προς την ωρίμανση θα σε κάνει να ανακαλύψεις καινούργιες, κρυφές γωνιές, καινούργια, κρυμμένα νοήματα... μάταιος κόπος. Αδύνατον!!!!! Το πρόβλημα με τα χρόνια, προφανώς, επιδεινώθηκε κι από τότε που έγινα food blogger επεκτάθηκε και στα φαγητά!!! Αν εξαιρέσω τα καθιερωμένα που δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτά, π.χ. γεμιστά ορφανά ή λαδερά όπως τα λέω εγώ γιατί η λέξη ορφανά με ενοχλεί, όλα τα υπόλοιπα ...θυσιάζονται στο βωμό του καινούργιου. Σσσσσσσσσσ!!! Ευτυχώς αυτό δεν επεκτείνεται στους ανθρώπους γιατί τότε αλίμονο σε μερικούς, μερικούς!!!!!!!!! χαχαχαχα
Τί να κάνω που δεν μπορώ να τρώω συνέχεια τα ίδια και τα ίδια;;; Κάποτε (και τώρα ακόμη) το πρόβλημα ξεκίνησε από τα λογοτεχνικά βιβλία!!! Δεν υπάρχει περίπτωση να διαβάσω δύο φορές το ίδιο βιβλίο ...ακόμη κι αν το έχω διαβάσει 10 χρόνια πριν... ίσως γιατί το θυμάμαι, δεν ξέρω! Από την άλλη όσο κι αν προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι όταν θα διαβάσεις ένα βιβλίο τόσα χρόνια μετά και μόνον η εξελικτική σου πορεία προς την ωρίμανση θα σε κάνει να ανακαλύψεις καινούργιες, κρυφές γωνιές, καινούργια, κρυμμένα νοήματα... μάταιος κόπος. Αδύνατον!!!!! Το πρόβλημα με τα χρόνια, προφανώς, επιδεινώθηκε κι από τότε που έγινα food blogger επεκτάθηκε και στα φαγητά!!! Αν εξαιρέσω τα καθιερωμένα που δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτά, π.χ. γεμιστά ορφανά ή λαδερά όπως τα λέω εγώ γιατί η λέξη ορφανά με ενοχλεί, όλα τα υπόλοιπα ...θυσιάζονται στο βωμό του καινούργιου. Σσσσσσσσσσ!!! Ευτυχώς αυτό δεν επεκτείνεται στους ανθρώπους γιατί τότε αλίμονο σε μερικούς, μερικούς!!!!!!!!! χαχαχαχα
Πείραμα πρώτο για το καλοκαίρι αυτό: Ομελέτα-μπαμπανέτσα!!!
Θα σας εξηγήσω τί εννοώ... Πέμπτη μεσημέρι, 1:10 κι εγώ χρειάζομαι ένα γρήγορο γεύμα για 3 άτομα. Ανοίγω το ψυγεί κι αντικρύζω μερικά ψητοτηγανιτά (τηγανιτά φούρνου δηλαδή) κολοκυθάκια (που επειδή τα λατρεύω και είναι και του κήπου μας τα έχω ..."ταράξει") να κάθονται στο μπολ τους. Ήταν απλά 2 κολοκυθάκια κομμένα σε φέτες και τηγανισμένα στο φούρνο (την επόμενη εβδομάδα θα σας δείξω την απλή αυτή τεχνική). Παραδίπλα 4 αυγά, σιωπηλά μέσα στο κουτί τους περίμεναν καρτερικά τη σειρά τους. Λίγη φέτα, λίγο γιαούρτι... "Σφουγγάτο" σκέφτηκα!!! "Πάλι;;;" επενέβη ο κακός εαυτός μου που βαριέται εύκολα!!! "Εντάξει, θα δεις"... του απάντησα και η φαντασία μου αναζήτησε το δρόμο για το ταψί που περίμενε το σφουγγάτο. Τί ήταν να βγει και να περιπλανηθεί;;; Αυτή η φαντασία ...δεν έχει το ...Θεό της!!!!! Θέλετε να δείτε τί σκαρφίστηκε;;;; Ούτε εγώ δεν το πίστευα αλλά όταν το δοκίμασα... της έβγαλα το καπέλο κι ας με τυραννάει ενίοτε!!!!
Ελάτε να δείτε κι εσείς...
ΥΛΙΚΑ για 3-4 άτομα
4 αυγά
2 κολοκυθάκια σε φέτες, ψημένα στο φούρνο ή τηγανισμένα
130 γρ. τυρί φέτα θρυμματισμένη
2-3 κ.σ. γιαούρτι στραγγιστό
1 1/2 κ.σ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του + 4-5 κ.σ. νερό για να γίνει ένας χυλός μέτρια πηχτός
3-4 κ.σ. ελαιόλαδο
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου.
Βάζουμε σε ένα μπολ τα αυγά, το γιαούρτι και το χυλό και τα χτυπάμε μέχρι να ομογενοποιηθεί το μίγμα.
Αλείφουμε με το ελαιόλαδο ένα μικρό και ρηχό ταψάκι και στρώνουμε τα κολοκύθια.
Από πάνω ρίχνουμε τη θρυμματισμένη φέτα.
Τέλος, προσθέτουμε το μίγμα των αυγών, ανακινούμε ελαφρώς και πολύ προσεκτικά και βάζουμε στο φούρνο για 30-40 λεπτά ή έως ότου δούμε την επιφάνεια της ομελέτας να γίνεται καστανόξανθη.
Σερβίρουμε με ντοματούλα και μερικά αγγουράκια-πίκλες που θα βρούμε ΕΔΩ και απολαμβάνουμε την ομελέτα μας ζεστή ή χλιαρή.
Καλή σας μέρα!!! -:))
