Καλή σας μέρα!!! Για αρχή, σήμερα, θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμην για την αργοπορία της απάντησης στα σχόλια! Υπήρξαν κάποιες μέρες ή μάλλον εβδομάδες που ο χρόνος ήταν αδυσώπητος μαζί μου... πολλές υποχρεώσεις και προβλήματα που με αποπροσανατόλιζαν και με έβγαζαν εκτός προγραμματισμού και ομαλής καθημερινότητας.
Τέλος πάντων, νομίζω ότι αυτά σιγά σιγά βαίνουν προς το τέλος τους κι εγώ ελπίζω να είμαι εντάξει απέναντί σας! -:))
Τέλος πάντων, νομίζω ότι αυτά σιγά σιγά βαίνουν προς το τέλος τους κι εγώ ελπίζω να είμαι εντάξει απέναντί σας! -:))
Οι περισσότεροι, γονείς (κυρίως μαμάδες), θείες, γιαγιάδες γκρινιάζουμε πολλές φορές για τα μικρά μας "βλασταράκια" και τις συνήθειες ή καλύτερα τις ιδιοτροπίες τους στο φαγητό.
Προσωπικά, θυμάμαι ακόμα πόσο ταλαιπωρούσα μαμά και γιαγιά για να με πείσουν να φάω κάτι άλλο εκτός από...οδοντογλυφίδες!!!!!!!!! Ναι, αυτό με έχει σημαδέψει ανεξίτηλα γιατί όταν με συναντούν παλιοί συνάδελφοι της μαμάς μου και του μπαμπά μου που έχουν χρόνια να με δουν με ρωτούν (τυπικά φυσικά και με χαριτωμενιά μιας και είναι, πλέον, ορατό ότι σταμάτησα αυτού του είδους τη διατροφή) αν συνεχίζω να τρώω ...οδοντογλυφίδες και ενίοτε καμιά πατάτα τηγανιτή!!!
Έχοντας την εμπειρία από τον εαυτούλη μου αλλά και από τις λατρεμένες μου ανιψούλες καταλαβαίνω τί αγώνας γίνεται πολλές φορές και πόσο άγχος μας γεμίζει το καθημερινό φαγητών των μικρών ζουζουνιών.
Για να σας δώσω να καταλάβετε... η μικρή μας Βασιλικούλα αλλάζει τουλάχιστον 4-5 φορές άποψη και επιθυμία σχετικά με το τί θα φάει το μεσημέρι, ανάμεσα στις 10.30 και στις 1.00 που, τελικά τρώει ή συχνότερα δεν τρώει παρά μόνον δοκιμάζει!!!! Η μεγάλη μας, η Ιωάννα, που πέρασε την πολύ δύσκολη περίοδο της επιλεκτικότητας της τροφής λέει τί θέλει να φάει (μιας και τη ρωτάμε για να αναλαμβάνει και τις ευθύνες της) αλλά πάντα οι επιλογές της είναι ανάμεσα σε φασόλια μαυρομάτικα, μαρουλοσαλάτα, ντοματοσαλάτα, μακαρόνια με άσπρη ή κόκκινη σάλτσα και σαρδέλες! Το κρέας ...ούτε να το δει!!! Έτσι, αναγκαστικά... μειώσαμε λίγο τις δημοκρατικές διαδικασίες του τριωρόφου (κατά τη συνήθεια της εποχής... εδώ το κάνουν χώρες και κυβερνήσεις εμείς θα μέναμε πίσω;;;;) και τις επιβάλαμε μια φορά την εβδομάδα να τρώει κοτόπουλο (σε όποια μορφή το επιλέγει) και μια φορά την εβδομάδα κιμά (γιατί, εδώ και καιρό, έχει ξεκινήσει τον "ανένδοτο αγώνα" εναντίον του κρέατος)!!! -:))
Προχθές, λοιπόν, ήταν η μέρα να φάει κοτόπουλο γιατί τα άλλα τα είχε εξαντλήσει, σύμφωνα με το ισχύον πρόγραμμα (κάτι σαν μνημόνιο διατροφής έχουμε!!! χαχαχαχα) και, επειδή κατά βάθος δεν το ήθελε, μου ζήτησε να της φτιάξω μπουκιές κοτόπουλου με μακαρόνια!!! Η πονηρούλα... όταν ζητάει συνοδευτικό, συνήθως τρώει το συνοδευτικό και όχι το κρέας. Όμως την ..."πάτησε"!!! Το συγκεκριμένο κοτόπουλο έγινε ένα πιάτο τόσο νόστιμο που έφαγα κι εγώ αλλά κι εκείνη το ...απόλαυσε!!!
'Ετσι, βλέποντας τί επιτυχία είχε σε "μας" το φαγητό αυτό σας προτείνω να το δοκιμάσετε κι εσείς στα μικρά σας και είμαι σίγουρη ότι θα ξετρελλαθούν! Αλλά κι εσείς το ίδιο, γιατί είναι γρήγορο, τρυφερό, εύκολο και κομμένο σε μικρές μπουκίτσες κάτι που σε πολλά παιδιά αρέσει πολύ!!!
Πάμε να δούμε τη συνταγή του;;;
ΥΛΙΚΑ για 2-3 μερίδες
2 μπουτάκια κοτόπουλου κομμένα σε κυβάκια (μπουκίτσες)2 κ.σ. κέτσαπ
1 κ.γλ. μουστάρδα
3-4 κ.σ. ελαιόλαδο
1 πρέζα γλυκιά πάπρικα
1 πρέζα ρίγανη
1 πρέζα θρούμπι (ή θυμάρι)
1 πρέζα κόλιανδρο (σκόνη)
Χυμό από 1 μικρό λεμόνι
1/2 πακέτο μακαρόνια (όποια θέλετε... εμείς αγαπάμε τις πέννες)
Κεφαλοτύρι, παρμεζάνα ή πεκορίνο Αμφιλοχίας για το γαρνίρισμα.
Βράζουμε τα μακαρόνια σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας.
Μόλις βράσουν, κρατάμε 1 ποτήρι από το ζωμό τους και μετά αδειάζουμε το υπόλοιπο νερό.
Προσθέτουμε στα μακαρόνια 1 κ.σ. βούτυρο και ανακατεύουμε.
Βάζουμε σε βαθύ, αντικολλητικό τηγάνι το ελαιόλαδο και τις μπουκιές του κοτόπουλου και τις αφήνουμε να σοταριστούν απ' όλες τις πλευρές.
Ύστερα, προσθέτουμε την κέτσαπ, τη μουστάρδα, το ζωμό από τα μακαρόνια, αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι, τη ρίγανη, την πάπρικα, τον κόλιανδρο, το θρούμπι (ή θυμάρι) και αφήνουμε σε μέτρια προς σιγανή φωτιά να βράσει το κοτόπουλο.
Μόλις το νερό τελειώσει (και δούμε ότι το κοτοπουλάκι είναι έτοιμο) ρίχνουμε στο τηγάνι και το χυμό λεμονιού για να πάρει μια μοναδική νοστιμιά το φαγάκι μας.
Αφήνουμε να πάρει μια βράση και αποσύρουμε από τη φωτιά.
Βάζουμε σε ένα βαθύ πιάτο ή ένα μπολ μακαρόνια και από πάνω μπουκιές κοτόπουλου και λίγο από το ζουμάκι που υπάρχει στο τηγάνι.
Ανακατεύουμε τα μακαρόνια με το κοτόπουλο, πασπαλίζουμε με τριμμένο κεφαλοτύρι (ή όποιο άλλο τυρί διαλέξαμε) και το φαγάκι μας είναι έτοιμο.
Εάν το ζουζούνι μας τρώει σαλάτα... συνοδεύουμε το πιάτο με λίγες φέτες ντομάτας και λίγο μαρούλι.
