Τα βύσσινα είναι ένα από τα αγαπημένα μου φρούτα που, μπορεί να μην μου αρέσουν ωμά αλλά τα λατρεύω, κυριολεκτικά, σε γλυκά, μαρμελάδες, λικέρ και σιρόπια.
Ο "Βυσσινόκηπος" του Τσέχωφ είναι επίσης ένα έργο που λατρεύω και που, θεωρώ, ότι αναλογικά έχει τη σημασία του και τον συσχετισμό του με τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα.
Αν και το Tante Kiki είναι food blog και αν και πιστεύω ότι οι περισσότεροι έχετε διαβάσει ή έχετε δει σε παράσταση ή κινηματογραφικό έργο τον "Βυσσινόκηπο" θα μου επιτρέψετε να πω δυο λόγια για την υπόθεση, το θέμα του που είναι και από τα αγαπημένα του συγγραφέα...
Στο έργο αυτό παρουσιάζεται η δυσκολία, η αδυναμία των αριστοκρατών (και κατ' επέκταση μιας τάξης ανθρώπων, τότε η αριστοκρατία τώρα η μεσαία!) να δεχτούν πώς η Ρωσία μεταμορφώνεται, νέοι τρόποι παραγωγής επιβάλλονται, νέα κοινωνικά στρώματα αναδεικνύονται και γενικά ο παλιός κόσμος που ήξεραν καταρρέει και όλες αυτές οι αλλαγές παίζουν καταλυτικά καταστροφικό ρόλο στην προσωπική ζωή του καθενός από αυτούς. Αυτή τους η άρνηση να δεχτούν την άσχημη και επώδυνη πραγματικότητα τους οδηγεί στο να αφήνονται έρμαια στις καταστάσεις, χωρίς να αντιδρούν στην πραγματικότητα, χωρίς να αναλαμβάνουν την ευθύνη της ζωής τους και ως εκ τούτου χωρίς να συγκρούονται με τα όσα τους συμβαίνουν. Έτσι, χάνουν την τραγικότητά τους και το μόνο αίσθημα που προκαλούν είναι εκνευρισμός για τις εμμονές και την αναποφασιστικότητά τους, ζώντας ο καθένας απ' αυτούς το δράμα της καθημερινότητάς του που όμως το υπομένει μ' έναν εντελώς επιφανειακό τρόπο εθελοτυφλώντας για την κατάληξή του!
Μας θυμίζει κάτι;;;; Σίγουρα ναι!! Και... όχι οποιαδήποτε ομοιότητα μας έρθει στο μυαλό δεν είναι καθόλου μα καθόλου συμπτωματική!!!! -:(((
Ο Βυσσινόκηπος, στο έργο του Τσέχωφ δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα υπέροχο κτήμα με βυσσινιές που συμβολίζει τον παλιό, όμορφο και εύρωστο κόσμο που τελικά χάνεται όπως τα δύο αδέλφια-ήρωες χάνουν το κτήμα τους γιατί δεν μπορούν να αντιδράσουν στις καταλυτικές αλλαγές που τους συμβαίνουν.
Διαβάζοντας για μια ακόμη φορά, λοιπόν, τον "Βυσσινόκηπο" εντυπωσιασμένη για τα γυρίσματα του καιρού... ξάπλωσα λίγο πιο αναπαυτικά στον καναπέ του γραφείου μου. Και τότε, ένα περιοδικό που ήταν στοιβαγμένο μαζί με άλλα επάνω στο τραπεζάκι δίπλα στον καναπέ... έπεσε στο πάτωμα. Έσκυψα να το πάρω, ενώ, πέφτοντας, είχε ανοίξει στη σελίδα με τη συνταγή του Στ. Παρλιάρου για ...κερασόπιτα!!!!!!! Χα!!! σκέφτηκα... εκπληκτικό... τί κερασόπιτα... τί βυσσινόπιτα! Θα κάνω την δεύτερη!!! αποφάσισα κι έτσι πέρασα στην εφαρμογή, την άλλη μέρα ...πρωί, πρωί, αφού, πρώτα, πήγα στο μάρκετ για να αγοράσω δυο μεγάλα βάζα με κατακόκκινη κομπόστα βύσσινου!
Κι εκεί, άρχισε η βυσσινοπεριπέτεια στην κουζίνα μου (και όχι στον βυσσινόκηπο!!! -:))) που, αν και πανεύκολη, κατέληξε σε μια υπέροχη τραγανή ζύμη που συνοδευόταν από πεντανόστιμα βυσσινάκια... σκέτη υπόξινη γλύκα που ξετρέλλανε μικρούς και μεγάλους!! Γλυκιά κατάληξη μετά το διάβασμα του Βυσσινόκηπου με τους όποιους συνειρμούς τον συνοδεύουν.
Γλυκιά κατάληξη και για ένα Κυριακάτικο γεύμα...δεν νομίζετε;;;
Γλυκιά κατάληξη και για ένα Κυριακάτικο γεύμα...δεν νομίζετε;;;
Αλλά, αρκετά ελάτε τώρα, μαζί μου στην κουζίνα, καθίστε αναπαυτικά στην άλλη άκρη του τραπεζιού κι εγώ θα ετοιμάσω ζύμη και γέμιση...και μετά, αν θέλετε, διαβάστε και τον βυσσινόκηπο...
ΥΛΙΚΑ για 8 μερίδες
Για τη ζύμη
250 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
185 γρ. μαργαρίνη παγωμένη, σε μικρά κομματάκια (ή βούτυρο)
50 γρ. ζάχαρη
50 γρ. νερό
1 κ.γλ. μείγμα Σμυρνιό ( μείγμα από κανέλα, μοσχοκάρυδο, γαρύφαλο)
1 κ.γλ. μείγμα Σμυρνιό ( μείγμα από κανέλα, μοσχοκάρυδο, γαρύφαλο)
Για τη γέμιση
750 γρ. βύσσινα κομπόστα (2 βάζα)
80 γρ. ζάχαρη
2 κ.σ. κόρν φλάουρ (η συνταγή είχε 1 κ.σ. αλεύρι)
Για την επάλειψη
1 αβγό, χωρισμένο το ασπράδι από τον κρόκο
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Φτιάχνουμε τη ζύμη
Βάζουμε στο μπολ του μίξερ όλα τα υλικά μαζί και τα "δουλεύουμε" με το εξάρτημα για ζύμωμα έως ότου έχουμε ένα ενιαίο, βουτυράτο ζυμάρι.
Το βγάζουμε από το μπολ, το τυλίγουμε σε διαφανή μεμβράνη και το αφήνουμε για 30 λεπτά στο ψυγείο, να ξεκουραστεί.
Ετοιμάζουμε τη γέμιση
Σε ένα μεγάλο μπολ, στραγγίζουμε τα βύσσινα και κρατούμε το σιρόπι τους για να το κάνουμε βυσσινάδα.
Ελέγχουμε τα βύσσινα ένα - ένα μήπως έχουν κουκούτσια που δεν έχουν αφαιρεθεί κατά λάθος (εγώ βρήκα 6-7 στα 2 βάζα) και τα βάζουμε σε ένα μπολ.
Τα πασπαλίζουμε με τη ζάχαρη και το κόρν φλάουρ και τα αφήνουμε στην άκρη έως ότου ετοιμάσουμε το φύλλο.
Για την επάλειψη
Σε ένα μικρό μπολ, χτυπάμε για λίγο, με το σύρμα, τον κρόκο με 1 κ.σ. νερό και το αφήνουμε στην άκρη για να αλείψουμε το φύλλο της βάσης πριν βάλουμε επάνω τη γέμιση.
Σε ένα άλλο μπολάκι, χτυπάμε για λίγο, με το σύρμα, το ασπράδι με 1 κ.σ. νερό για να αλείψουμε την επιφάνεια της πίτας.
Σύνθεση της βυσσινόπιτας
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς Κελσίου.
Βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο και την χωρίζουμε σε 2 κομμάτια το ένα μεγαλύτερο για το κάτω φύλλο και το μικρότερο για το επάνω φύλλο.
Καλύπτουμε μια λαμαρίνα φούρνου με αντικολλητικό χαρτί και τοποθετούμε επάνω ένα στεφάνι (τσέρκι) ζαχαροπλαστικής διαμέτρου 20-22 εκατοστών.
Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και μια φόρμα με σούστα ή ένα ταψί με αποσπώμενα τοιχώματα.
Σε αλευρωμένη επιφάνεια, τοποθετούμε το μεγαλύτερο κομμάτι ζύμης, την πασπαλίζουμε με λίγο αλεύρι και την ανοίγουμε σε λεπτό στρογγυλό φύλλο πάχους 3 χιλιοστών και διαμέτρου 24-26 εκατοστά.
Καλύπτουμε το τσέρκι με το στρογγυλό φύλλο, φροντίζοντας να καλυφθούν με ζύμη και τα τοιχώματά του (τουλάχιστον ως τη μέση).
'Υστερα, αλείφουμε το φύλλο αυτό με τον "χτυπημένο" κρόκο αβγού, χρησιμοποιώντας ένα πινέλο.
Απλώνουμε επάνω τη γέμιση.
Επάνω σε αλευρωμένη επιφάνεια τοποθετούμε το δεύτερο κομμάτι ζύμης (το μικρότερο) και αφού το πασπαλίσουμε με λίγο αλεύρι το ανοίγουμε σε στρογγυλό φύλλο, διαμέτρου 22-24 εκατοστών.
Καλύπτουμε την πίτα μας και αλείφουμε την επιφάνειά της με το "χτυπημένο" ασπράδι, χρησιμοποιώντας το πινέλο.
Εάν μας περισσέψουν κομμάτια ζύμης, τα ανοίγουμε σε λεπτό φύλλο, κόβουμε σχέδια με ένα κουπ πατ και στολίζουμε μ' αυτά την επιφάνεια της πίτας.
Πασπαλίζουμε με λίγη ζάχαρη καστανή (ή άσπρη κρυσταλλική).
Βάζουμε στο φούρνο για 15 λεπτά και μετά, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία του φούρνου στους 180-190 βαθμούς και ψήνουμε για 25-30 λεπτά ακόμη ή έως ότου χρυσίσει η επιφάνεια της βυσσινόπιτας.
Βγάζουμε από το φούρνο και αφήνουμε να κρυώσει πριν την κόψουμε.
* Η βυσσινόπιτα τρώγεται πολύ ωραία σκέτη αλλά και γαρνιρισμένη με σαντιγύ για πιο πλούσια γεύση.
** Μια συμβουλή: εάν θέλουμε να απολαύσουμε τη βυσσινόπιτα ζεστή ή ακόμα και χλιαρή, καλύτερα να την φτιάξουμε ατομική γιατί όταν την κόψουμε ζεστή ή χλιαρή, η γέμισή της "χύνεται" κυριολεκτικά μέσα στο πιάτο και η βυσσινόπιτα ...αδειάζει από το πολύτιμο περιεχόμενό της!!!
Το ίδιο ισχύει και αν την θέλουμε και για ένα πιο επίσημο τραπέζι.
*** Εάν η βυσσινόπιτα μπει στο ψυγείο, η γέμισή της στερεοποιείται και το σύνολό της δεν χάνει καθόλου σε γεύση, απλώς αν μείνει πολλές ώρες στο ψυγείο η τραγανή της ζύμη ...γίνεται πιο μαλακή. Το ίδιο ισχύει και για την επόμενη μέρα. Εξακολουθεί να είναι νόστιμη σαν σύνολο, αλλά η ζύμη της γίνεται μαλακή.
Και μετά απ' όλα αυτά... μου είχε περισσέψει και το ζουμί από τις 2 κομπόστες! Κι επειδή... δεν πετάμε τίποτε (το είπαμε και θα το λέμε συχνά) το σούρωσα, το ζύγισα και το έβαλα σε μια κατσαρόλα με ζάχαρη! Κι έφτιαξα... ΒΥΣΣΙΝΑΔΑ... Σας το συνιστώ...αν πάρετε κομπόστα βύσσινου μη πετάξετε το σιρόπι της γίνεται πολύ ωραία βυσσινάδα!!
Αναλογίες;;
640 γρ. σιρόπι βύσσινου
400 γρ. ζάχαρη
Το έβρασα και το άφησα να δέσει σαν γλυκό του κουταλιού! Έτσι απέκτησα και μια υπέροχη βυσσινάδα που θα την κάνω μάλλον λικέρ αν την προλάβω και δεν την πιούν διαλυμένη με νερό σας αναψυκτικό!! -:))
Έτσι ολοκληρώθηκε ο Οκτωβριανός κύκλος των βύσσινων! χαχαχαχα
