"Όχι δεν θέλω μπιφτέκι!!! -Μήπως μακαρόνια;;; -Όχι μακαρόνια... είναι μπλιάχχχ!!!! -Εεεε, τότε πατατούλες;;;; -Μπλιάααχχχχ!!! Θέλω πατατάκιααααα!!!!"...
Και τώρα τί γίνεται;;;; Τί γίνεται όταν μια πιτσιρίκα 3.5 χρονών δοκιμάζει μια φορά κατά τύχη πατατάκια και τις επόμενες μέρες είναι αποφασισμένη είτε να φάει πατατάκια είτε να λιμοκτονήσει;;; Και τί κάνει μια ..."απελπισμένη" θεία για να φάει το ανήψι της;;;; Μέχρι πού μπορεί να φτάσει;;;; Από τη μια η μικρή και η επιμονή της κι από την άλλη η θεία, το food blog, η εμμονή στα υγιεινά φαγητά... είναι φορές που τα οχυρά πέφτουν, οι αντιστάσεις κάμπτονται (των μεγάλων πάντα μπροστά στην ανάγκη τους να νιώσουν ότι τα μικρά είναι εντάξει) και το μυαλό δουλεύει στο φουλ για να βρει ...λύση!!!
Ναι, ναι... δεν είναι καθόλου υπερβολή!!!! Μερικά "σποράκια" είναι αποφασισμένα για όλα ή για τίποτε!!! Από τη μια θαυμάζεις το "ανάστημα" που δείχνουν και από την άλλη η ζωή σου γίνεται δύσκολη, γεμίζεις ανησυχία και εκνευρισμό γιατί προσπαθείς να κάνεις τα πάντα για να το ευχαριστήσεις, να του φτιάξεις υγιεινές νοστιμιές που θα το ωφελήσουν, να μαγειρέψεις, να σκαρφιστείς συνδυασμούς και γεύσεις προκειμένου να το δελεάσεις κι αυτό εκεί... ή πατατάκια ή τίποτε!!! Ούφφφφφ!!! Junk food ...αυτό που κόμπαζες ότι τα δικά σου ανίψια δεν θα πλησιάσουν ποτέ, μιας που η κατσαρόλα δεν σταματά να αναδύει κάθε είδους αρώματα!!!
Κι εκεί πάνω που σε έχει κυριεύσει η... τσατίλα και σκέφτεσαι "τί ήθελα και μιλούσα;;;" Εκεί πάνω που η ντροπή σου κάνει νεύμα για να μάθεις να μη μιλάς με σιγουριά για τίποτε και σκέφτεσαι το γνωστό ..."ποτέ μη λες ποτέ!"
Εκεί αρχίζεις να λες μέσα σου... "δεν μπορεί αυτό το σποράκι να μου τη φέρει!!! Πρέπει να κάνω κάτι, να σκαρφιστώ κάτι!!!!" Και να η ιδέα!!! Μια ιδέα σαν αυτές του Κύρου Γρανάζη (αλήθεια τον θυμάστε με τη φωλιά στο κεφάλι κι έναν γλόμπο που άναβε όποτε είχε μια ιδέα;;;;)... υγιεινά και νόστιμα τυροπιτάκια με ένα καινούργιο...μπαχαρικό!!!!!!
Και μετά απ' αυτό το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ελπίζω...
Κι αυτή τη στιγμή δεν μιλάει μια ...θυμωμένη μαμά αλλά μια απελπισμένη θεία που λατρεύει τις ανιψούλες της αλλά που υπάρχουν και φορές που θέλει να ...μεταναστεύσει κάπου εκεί στην Αρκτική... ή μήπως ...στην Ανταρκτική... μπαααα, μάλλον στην Αυστραλία... αλλά και πάλι... δεν μπορώ χωρίς αυτές τις δύο ζουζουνίτσες που όταν τυλίγουν τα χεράκια τους γύρω από το λαιμό μου λέγοντάς μου "σ' αγαπώ" με λιώνουν κυριολεκτικά!!
Για να επανέλθω όμως... τί κάνει μιαν απελπισμένη θεία που έχει κάθε διάθεση να ετοιμάσει ένα υγιεινό φαγητό αλλά σκοντάφτει στο πείσμα μια 3.5χρονης;;;
Θέλετε να δείτε;;; Ακολουθήστε με στην κουζίνα κι ετοιμαστείτε για την έκπληξη της ζωής σας αλλά και για νοστιμιά που μπορεί να σας βοηθήσει να τα βγάλετε με πέρα με παρόμοια αποφασισμένα για όλα μικρά, γλυκά πιτσιρικάκια.
Απλά, όταν βρεθείτε σε παρόμοια θέση... προσαρμόστε τα υλικά σ' αυτά που αγαπούν και ...χαλαρώστε... έτσι κι αλλιώς το junk food δεν γίνεται να το αποφύγουν εντελώς!! Κάπου σε κάποια ηλικία θα το γνωρίσουν αρκεί να είναι άκρως περιορισμένο σε ποσότητα!!! -:))
Όσο για τα τυροπιτάκια αυτά, το δυνατό τους σημείο είναι η υπέροχα αφράτη ζύμη τους, όποια γέμιση κι αν κλείνει μέσα της και σίγουρα τηγανιτά είναι καλύτερα από ψητά.
Για τη ζύμη
150 γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, κοσκινισμένο
60 γρ. πατάτες μέτριες βρασμένες και πολτοποιημένες με το πηρούνι
2 κ.σ. τυρί Φιλαδέλφεια
1 πρέζα αλάτι
1 πρέζα ζάχαρη
1 κ.σ. ξίδι
3 κ.σ. ελαιόλαδο
4 κ.σ. γάλα
30-40 ml νερό, όσο χρειάζεται για να γίνει μια μαλακή ζύμη
Για τη γέμιση
250 γρ. φέτα θρυμματισμένη
10-12 πατατάκια με γεύση πάπρικας, θρυμματισμένα στο multi
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Βράζουμε τις πατάτες και όσο είναι ακόμη ζεστές τις πολτοποιούμε καλά με το πηρούνι.
Ύστερα, βάζουμε σε ένα μπολ το αλεύρι, την πολτοποιημένη πατάτα, το τυρί κρέμα, το αλάτι, τη ζάχαρη, το ελαιόλαδο και το μισό νερό.
Ζυμώνουμε προσθέτοντας λίγο λίγο και το υπόλοιπο νερό έως ότου έχουμε μια ζύμη μαλακή που δεν κολλάει στα χέρια.
Την αφήνουμε να ξεκουραστεί για μισή ώρα εκτός ψυγείου.
Στο μεταξύ, θρυμματίζουμε το τυρί και προσθέτουμε τα ήδη ψιλοτριμμένα πατατάκια
Χωρίζουμε τη ζύμη σε μπαλάκια ανάλογα με το μέγεθος που θέλουμε να δώσουμε στα τυροπιτάκια μας και αφού ανοίξουμε το φύλλο με το μικρό ρολό, απλώνουμε λίγο από τη γέμιση και τυλίγουμε. Ετοιμάζουμε όλα τα τυροπιτάκια μας και τα τηγανίζουμε σε λάδι που έχει ζεσταθεί μέχρι να γίνουν ολόχρυσα.
Εναλλακτικά τα ψήνουμε στο φούρνο, στους 180 βαθμούς Κελσίου, για 30 λεπτά, ανάλογα με το μέγεθος που έχουν και τον φούρνο ή έως ότου ροδοψηθούν.
Τα απολαμβάνουμε ζεστά γιατί η συγκεκριμένη ζύμη είναι καλύτερη την μέρα που έχει γίνει.
