Αρχές Ιουλίου, ζέστη στην πόλη και μετά τη δουλειά το μόνο που μπορείς να σκεφτείς είναι η θάλασσα και η δροσιά της. Έλα όμως που περάσανε ανεπιστρεπτί τα χρόνια που τέτοια εποχή, ελεύθερη από τις σχολικές υποχρεώσεις έπαιρνες το δρόμο για την κοντινότερη παραλία κι αντί για κλάσματα μετρούσες μπάνια και βουτιές κι αντί για εκθέσεις μάζευες εικόνες για να περιγράψεις πώς πέρασες το καλοκαίρι τον επόμενο Σεπτέμβριο.
Τώρα δουλειά-χαρά και οι δεκαπέντες μέρες της άδειας... πολυτέλεια και μάλιστα άνευ αποδοχών!! Κι εσύ, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να βρεις διέξοδο στην κοντινότερη πισίνα κάποιου αθλητικού ομίλου γιατί πισίνα στον κήπο, το 2013, στην Ελλάδα είναι όνειρο θερινής νυκτός. Θα μου πεις ...φθηνό υποκατάστατο της καταγάλανης θαλασσίτσας του χωριού σου αλλά τί να γίνει;;; Το παίρνεις απόφαση, ρωτάς και αποφασίζεις ότι τα φέρνεις βόλτα οικονομικά...πας να γραφείς και σου ζητούν δύο απλές, απλούστατες βεβαιώσεις υγείας... από δερματολόγο και από παθολόγο! Ως εδώ...μια χαρά, έχεις κάνει και τσεκάπ πρόσφατα, είσαι ήσυχη ότι δεν τρέχει τίποτε, στο επιβεβαιώνει ο δερματολόγος κι έρχεται η στιγμή που χτυπάς το κουδούνι του παθολόγου της περιοχής σου και μάλιστα χωρίς να αγχώνεσαι (αν και θα έπρεπε αλλά εσύ δεν το ξέρεις ακόμα!! Θα το μάθεις όμως ...πού θα πάει;;;). Του ζητάς το χαρτί, σου ζητάει να σε εξετάσει... λογικό το βρίσκεις!!! Αρχίζει την εξέταση, ζουλάει από δω, πιέζει από κει...κάνεις ένα "ωωωχχχ" σε κάποια στιγμή από την πίεση, σε ακροάζεται και, ξαφνικά, σε κοιτάζει, χωρίς να μιλάει, σαν ...μελλοθάνατο!!! Αρχίζεις και αναρωτιέσαι και φοβάσαι... κι όταν επιτέλους τολμάς να κάνεις την ερώτηση ... "τί συμβαίνει γιατρέ;;;" σου απαντά με ...περισπούδαστο ύφος (εκείνο του... μάγου της φυλής που απευθύνεται στον πρώτο ...άσχετο ιθαγενή)... "λιπώδης διήθηση, μη λειτουργικό φύσημα στην καρδιά και αυξημένη πίεση"!!!!!!!!!!!!!!!! Να η τουβλιά, να γιατί έπρεπε να αγχώνεσαι... πού νομίζεις ότι πας χωρίς άγχος, εεεεεεεεεεεε;;;;;;;;;;;;
Εκεί πάνω, αν είσαι νευρικός τον στέλνεις... ξέρετε πού, αν είσαι ήρεμος, εκ χαρακτήρος, αρχίζεις και ιδρώνεις και ξεϊδρώνεις, νιώθεις να τελειώνει ο αέρας και οι μέρες σου μαζί ("κι όχι τίποτε άλλο έχω και παιδιά να μεγαλώσω" σκέφτεσαι!!) και τολμάς να ...ψελίσεις... "μα πριν ένα μήνα έκανα υπέρηχο, καρδιογράφημα, ντόπλερ, αιματολογικές. Κάνω κάθε μέρα δύο ώρες γυμναστική, δεν τρώω λιπαρά και τηγανιτά, δεν είμαι υπέρβαρη, είμαι υποτασική!!! Πώς, πότε τα απέκτησα όλα αυτά;;;" Κι έρχεται η απάντηση του ...ειδήμονα "αααα, εγώ δεν ξέρω..." (το παραδέχεται ο άνθρωπος ότι δεν έχει ιδέα αλλά, μέσα στον πανικό της λαίλαπας που σε βρήκε, δεν τον ακούς) "...αλλά κάτι πρέπει να κάνουμε!!!" Τρελλή από ανησυχία, δεν σκέφτεσαι ούτε να του ζητήσεις γραπτή διάγνωση, φεύγεις κλαίγοντας και σε κατάσταση "απείρου κάλλους" κάτι ανάμεσα σε σεισμόπληκτο και καταδικασμένου σε θάνατο... επιστρέφεις για να πεις στους υπόλοιπους τα "χαρμόσυνα νέα"... ήθελες και γυμναστική στην πισίνα!!! Πφφφφφ, τρομάρα σου... εδώ τη βγάζεις δεν τη βγάζεις μέχρι τον άλλο μήνα!!!
Για καλή σου τύχη όμως... όλοι όμως δεν έχουν τον ίδιο χαρακτήρα με σένα και δεν πιστεύουν πια όταν οι γιατροί βγάζουν διαγνώσεις με τη μέθοδο της χειροπρακτικής (τουλάχιστον όχι αν δεν γνωρίζουν τον γιατρό)!! Κι αρχίζει ο μαραθώνιος... με έπαθλο ακόμη μια διάγνωση!!! Τα τηλεφωνήματα διαδέχονται το ένα το άλλο και ...πανηγυρίζεις όταν στις 7.30 το βράδυ, κατορθώνεις να βρεις έναν ακτινολόγο (...εντάξει... σε ιδιωτική κλινική γιατί πού ακούστηκε να χρειάζεσαι υπέρηχο τέτοια ώρα και να πας σε δημόσιο νοσοκομείο;;;), ο οποίος δείχνει τον σεβασμό του στο λειτούργημα που ασκεί και δέχεται να περιμένει να πας γιατί μένεις πολύ κοντά και δεν θα αργήσεις!! Τέλος πάντων, κάνεις τα απαραίτητα υπερηχογραφήματα κι ακούς μια καθησυχαστική φωνή να σου λέει... " όλα είναι απολύτως φυσιολογικά... πού είδε ο γιατρός διογκωμένο ήπαρ και φύσημα;;;" . Μετά απ' αυτό, αντί να χαρείς σε πιάνουν τα νεύρα και σκέφτεσαι..."να πάω να τον πλακώσω στο ξύλο..." αλλά μετά προτιμάς την τακτική Γκάντι και σκέφτεσαι "τί να κάνω κάτι για να μην καούν κι άλλοι;;;" Αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτε γιατί αυτοί οι ασυνείδητοι και άσχετοι (άραγε άσχετοι ή μήπως... απλά ανέντιμοι;;;) γιατροί δεν δίνουν ποτέ γραπτή διάγνωση!!!! Κι έτσι καταλήγεις απλώς να ενημερώνεις τους άλλους για τον συγκεκριμένο γιατρό και να φωνάζεις σε όλους... ΠΡΟΣΟΧΗ, σκεφτείτε πριν χτυπήσετε το κουδούνι κάποιου άγνωστου γιατρού, διαλέξτε κάποιον που θα σας συστήσουν άνθρωποι εμπιστοσύνης!!! Οι περιπτώσεις κακών διαγνώσεων, άχρηστων εγχειρήσεων και αναποτελεσματικών θεραπειών με παρενέργειες αυξάνονται επικίνδυνα!!!
Και τώρα, αν ακόμη είστε εδώ και διαβάζετε, αν ακόμη έχετε κέφια και όρεξη...ελάτε να σας ανταμείψω για την αντοχή σας με ένα καλοκαιρινό κοτοπουλάκι, ψητό στο φούρνο, με νόστιμες πατατούλες που παίρνει ακόμη περισσότερη νοστιμιά από το πέστο ντομάτας που διαβάσατε εχθές. Όχι μη φοβάστε, δεν είναι ούτε λιπαρό ούτε θα σας παχύνει, αρκεί να φάτε μια κανονική μεριδούλα!!! -:)))
Πείτε μου, πόσο να βάλω στο πιάτο... ένα μπουτάκι και μερικές πατατούλες φτάνει;;;; -:)))
- 6 μπουτάκια κοτόπουλου με το κόκκαλο και την πέτσα
- 6-7 πατάτες μέτριες σε κομμάτια
- 1 ντομάτα σε φέτες
- Χυμό από 1 λεμόνι
- Χυμό από 1 πορτοκάλι
- 1 φλ.τσ. μπύρα (ή λευκό κρασί, με διαφορετικό γευστικό αποτέλεσμα)
- 1 πρέζα ρίγανη
- 1 πρέζα θυμάρι
- 1 πρέζα δεντρολίβανο
- 1 πρέζα σκόρδο
- 1 πρέζα μουστάρδα σε σκόνη
- Αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι
- Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς Κελσίου.
- Κόβουμε τις πατάτες σε φέτες και τις πασπαλίζουμε με αλάτι, πιπέρι, ρίγανη και το σκόρδο.
- Τις τοποθετούμε στη γάστρα ή σε ταψί.
- Από πάνω βάζουμε τα μπουτάκια του κοτόπουλου.
- Περιχύνουμε με το χυμό λεμονιού, το χυμό του πορτοκαλιού, τη μπύρα και 1/2 φλ. τσ. νερό.
- Ύστερα, πασπαλίζουμε με τη ρίγανη, τη μουστάρδα, αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι.
- Κόβουμε τη ντομάτα σε φέτες και τις βάζουμε επάνω στα μπουτάκια και τις πατάτες.
- Κλείνουμε το καπάκι της γάστρας ή αν έχουμε χρησιμοποιήσει ταψί καλύπτουμε με αλουμινόχαρτο.
- Βάζουμε στο φούρνο για 30 λεπτά.
- Μετά, χαμηλώνουμε το φούρνο στους 170 βαθμούς Κελσίου και αφαιρούμε το καπάκι ή το αλουμινόχαρτο για να ψηθεί το φαγητό αργά.
- Αφήνουμε άλλη μια ώρα ή έως ότου το φαγητό μας ξεροψηθεί.
- Συνοδεύουμε με το πέστο ντομάτας που θα βρούμε ΕΔΩ (στην χθεσινή ανάρτηση) και μια ωραία πράσινη σαλάτα.
