Μεζές πρώτης τάξεως! Τα μεγάλα, φρέσκα μανιτάρια γίνονται πάντα μια αξεπέραστη λιχουδιά. Στο πατρικό μου μανιτάρια δεν τρώγαμε! Αν και ο μπαμπάκας μου σαν γεωπόνος επισκεπτόταν εργοστάσια καλλιέργειας μανιταριών και ήξερε πώς γίνονται μιας και αυτό ήταν βασικό κριτήριο για να πάρουν άδεια κάποια τρόφιμα - μεταξύ των οποίων τα ντοματάκια κονσέρβας, τα μανιτάρια, τα αλλαντικά και όπου γενικά πήγαινε σαν γεωπόνος ποιοτικού ελέγχου - να στρογγυλοκαθίσουν στο τραπέζι μας! Τα μανιτάρια, λοιπόν, τα υπερασπιζόταν...
γνώριζε ότι δεν ήταν επικίνδυνα και το έλεγε αλλά ...για τους άλλους!!! Προφανώς δεν τα πολυσυμπαθούσε ο ίδιος, για κάποιον άγνωστο για μένα λόγο, αλλά όταν έλεγαν φίλες μου στο σχολείο ότι είχαν μανιτάρια στο σπίτι και το επεσήμανα (με καθόλου διακριτικό τρόπο μπορώ να ομολογήσω... ως αντιδραστική έφηβη!!) η απάντηση που έπαιρνα πάντα ήταν σταθερή "εσύ δεν τρως αυτά που πρέπει...μανιτάρια θα φας;;;;" "Εεεε, ναι, λοιπόν" (!!) ανταπαντούσα εγώ με πείσμα "θα φάω μανιτάρια". Κι έτσι έγινε!!! Κάποια στιγμή τον έπεισα κι έφερε μανιτάρια στο σπίτι! Δεν θυμάμαι ακριβώς αλλά, ίσως ήταν από τις πρώτες ομελέτες που έφτιαξα!!! Το αποτέλεσμα;;; Είμαι σίγουρη ότι θέλετε να το μάθετε!!! Μηδέν! Μηδέν σας λέω!!!! Τα κατάπια... δεν τα έφαγα... για απόλαυση ούτε λόγος!!! "Εντάξει, δεν τα μαγείρεψα σωστά!!!" επέμενα... αλλά μανιτάρια δεν ξαναζήτησα!!! -:)) Μέχρι πού... κάποια στιγμή, στο πανεπιστήμιο πια... ταξιδέψαμε όλοι μαζί στην Ιταλία κι εκεί δοκίμασα κρέας κοκκινιστό με μανιτάρια!!! Αυτό ήταν!!! Έρωτας με τη δεύτερη ματιά ή μάλλον μπουκιά!!!
γνώριζε ότι δεν ήταν επικίνδυνα και το έλεγε αλλά ...για τους άλλους!!! Προφανώς δεν τα πολυσυμπαθούσε ο ίδιος, για κάποιον άγνωστο για μένα λόγο, αλλά όταν έλεγαν φίλες μου στο σχολείο ότι είχαν μανιτάρια στο σπίτι και το επεσήμανα (με καθόλου διακριτικό τρόπο μπορώ να ομολογήσω... ως αντιδραστική έφηβη!!) η απάντηση που έπαιρνα πάντα ήταν σταθερή "εσύ δεν τρως αυτά που πρέπει...μανιτάρια θα φας;;;;" "Εεεε, ναι, λοιπόν" (!!) ανταπαντούσα εγώ με πείσμα "θα φάω μανιτάρια". Κι έτσι έγινε!!! Κάποια στιγμή τον έπεισα κι έφερε μανιτάρια στο σπίτι! Δεν θυμάμαι ακριβώς αλλά, ίσως ήταν από τις πρώτες ομελέτες που έφτιαξα!!! Το αποτέλεσμα;;; Είμαι σίγουρη ότι θέλετε να το μάθετε!!! Μηδέν! Μηδέν σας λέω!!!! Τα κατάπια... δεν τα έφαγα... για απόλαυση ούτε λόγος!!! "Εντάξει, δεν τα μαγείρεψα σωστά!!!" επέμενα... αλλά μανιτάρια δεν ξαναζήτησα!!! -:)) Μέχρι πού... κάποια στιγμή, στο πανεπιστήμιο πια... ταξιδέψαμε όλοι μαζί στην Ιταλία κι εκεί δοκίμασα κρέας κοκκινιστό με μανιτάρια!!! Αυτό ήταν!!! Έρωτας με τη δεύτερη ματιά ή μάλλον μπουκιά!!!
Από τότε, πέρασαν χρόνια πολλά και τα μανιτάρια ποτέ δεν λείπουν από το σπίτι και τα ντουλάπια μας!!! Ούτε και από το τραπέζι μας!!! Εθίστηκα στην υπέροχη γεύση τους ή μάλλον στις διαφορετικές τους γεύσεις ανάλογα με το είδος και την ποικιλία τους αν και ...έχω ένα άγχος όταν πρόκειται να φάω άγρια μανιτάρια!!!
Πάμε να δούμε τη συνταγούλα για τα μανιτάρια με τυριά;;; Τί λέτε, θέλετε;;;
15-16 φρέσκα, μεγάλα μανιτάρια (της αρεσκείας μας)
150 γρ. καπνιστό τυρί (Μετσοβόνε) τριμμένο
80 γρ. παρμεζάνα τριμμένη
80 γρ. πατάτα βραστή πολτοποιημένη
50 γρ. κεφαλοτύρι τριμμένο
Αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι
2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια (το άσπρο μέρος) ψιλοκομμένα
μερικές φέτες ντοματούλας (προαιρετικά)
2 κ.σ. ψιλοκομμένο μαϊντανό (προαιρετικά)
1 πρέζα σκόρδο
80 γρ. ελαιόλαδο
Σκουπίζουμε τα μανιτάρια με βρεγμένη πετσέτα και αφαιρούμε τα ποδαράκια τους (αυτό λένε όλοι... εγώ όμως πάντα αφαιρώ με προσοχή την πετσούλα που τα περιβάλλει και ναι μεν δεν είναι ίσως το σωστό αλλά ...υπάρχει πάντα το αλλά. Πάντως δεν έχουν κανένα πρόβλημα με το μαγείρεμα και τη γεύση τους).
Ψιλοκόβουμε τα ποδαράκια τους και αφού τα βάλουμε μαζί με τα κρεμμυδάκια σε αντικολλητικό τηγάνι, τα πασπαλίζουμε με λίγο σκόρδο και ελάχιστο ελαιόλαδο και τα σοτάρουμε έως ότου μαραθούν (σε μέτρια φωτιά για 3-4 λεπτά ή μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά που θα βγάλουν).
Καλύπτουμε ένα ταψί με αντικολλητικό χαρτί και το αλείφουμε με λίγο ελαιόλαδο.
Βάζουμε με την κοιλότητα προς τα πάνω τα κεφαλάκια των μανιταριών και τα περιχύνουμε λίγο ελαιόλαδο.
Σε ένα μπολ, ανακατεύουμε τα τυριά, τον μαϊντανό (εάν βάλουμε), τη βρασμένη πατάτα και τα σοταρισμένα ψιλοκομμένα μανιτάρια και ανακατεύουμε καλά.
Εάν θέλουμε καλύπτουμε με λίγη πιπεριά και μια φέτα ντομάτας.
Προσθέτουμε αλατοπίπερο όσο θέλουμε και βάζουμε στο φούρνο, στο μεσαίο ράφι.
Ψήνουμε για 20-25 λεπτά ή μέχρι να αποκτήσουν μια καστανή, λαχταριστή κρούστα.
Σερβίρουμε τα μανιτάρια ζεστά ή χλιαρά (όχι ότι κρύα δεν τρώγονται!!).
Καλή σας μέρα κι ελπίζω να μην ξανασυμβεί αυτό που συνέβη χθες κι έχασα το ιστολόγιο!!! Ήταν απίστευτο να προσπαθώ να μπω και να μου λέει ότι καταργήθηκε. Ευτυχώς με τη βοήθεια της Google το επανέκτησα ή μάλλον το ξαναβρήκα (ουυυφφφφ!!)!!!! Το χειρότερο είναι ότι δεν έχω ιδέα γιατί συνέβη!!!
-:))
