Είναι φορές που θέλεις να φας ένα ήρεμο και με "καθησυχαστική" γεύση φαγάκι! Ένα φαγάκι που σε γυρίζει πίσω στο πατρικό σου σπίτι, στην κουζίνα της μαμάς ή της γιαγιάς, ένα φαγάκι που σε κάνει να νιώθεις ήρεμα... σαν μικρό, ξένοιαστο παιδί... το παιδί που ήσουν κάποτε (κι ας μην εκτιμούσες τότε πολλά απ' αυτά που τώρα καταναλώνεις με απίστευτη απόλαυση).
Σ' αυτή την κατηγορία έχω κατατάξει όλα τα πιάτα που αποκαλούνται "ριζότο" ή σχεδόν όλα γιατί αν μου πείτε να απολαύσω ένα ριζότο με μαύρη τρούφα θα σας πω ότι μου έρχεται κάπως "επιθετική" η γεύση του...κι ας είναι από το Perigord...κι ας είναι φημισμένη και πανάκριβη! Οπότε πού καταλήγουμε;;; Ότι μου αρέσει το ριζότο που περιέχει και άλλα οικεία υλικά!! Γενικά, πάντως, εγώ και το ριζότο έχουμε μια σχέση πάθους!!! Αφού υπήρξαν χρόνια που, νομίζω, ότι μπορούσα να επιβιώσω μόνον με ρύζι!!! Κατά διαστήματα, λοιπόν, στη ζωή μου έπαιζα την Κινέζα, ως προς τη διατροφή (αν και ποτέ δεν έκανα την Κινέζα) και πάντα είχα μιαν αδυναμία στον Κινεζικό πολιτισμό!!! Από την άλλη οι ...ιταλικές επιρροές μου (θεία Ιταλίδα είναι αυτή!!!!!!!!!!! -:))) μετέτρεπαν το ρύζι σε ...ριζότο!!!!!!!!! -:)) χαχαχαχα
Βασισμένη σ' αυτή μου την αγάπη για την Κίνα, πήγα κάποτε και σε ένα κινέζικο εστιατόριο της πόλης. Όπως ήταν φυσικό, μεταξύ των άλλων παρήγγειλα και ρύζι!!! Εκείνη την ημέρα, ανακάλυψα, ότι ήξερα το κινέζικο ρύζι ...ίσως λίγο καλύτερα από τον Κινέζο (;) μάγειρα γιατί στο σπίτι μου τρώγαμε κινέζικο ρύζι πολύ πιο συχνά απ' ό,τι φανταζόμουν!!! Το πιάτο αποτελούνταν από ρύζι, αρακά και καλαμπόκι (!!!!!!) ... ένα ρύζι... πιο Μπάρμπα Στάθης δεν γινόταν!!!!!!!!!!! χαχαχα.
Από την άλλη, στην Ιταλία γεύτηκα υπέροχο ριζότο με ξεχωριστή γεύση και υφή τόσο υπέροχα κρεμώδη αλλά ταυτόχρονα και τραγανή που ...σχεδόν εθίστηκα!!!
Όσο για το ρύζι... μπορεί τώρα πια να μην θαυμάζω το κινέζικο ρύζι αλλά λατρεύω το ιταλικό ριζότο και τα μυστικά του για να γίνει πολύ μα πολύ πετυχημένο σε γεύση και υφή.
Το αρμπόριο είναι το καλύτερο ρύζι για το τέλειο ριζότο αλλά εγώ, αυτή τη φορά, λίγο το καλοκαίρι, λίγο τα πιτσιρίκια, λίγο οι εξετάσεις δεν είχα στο ντουλάπι μου και δεν μπορούσα να τρέξω στο μάρκετ... έτσι αποφάσισα να το φτιάξω με ρύζι Καρολίνα που τελικά, στάθηκε στο ύψος του αξιοπρεπώς κι έτσι μετά το τηγάνισμα, το σιγανό μαγείρεμα με τη σταδιακή προσθήκη του νερού μου έδωσε ένα ριζότο χυλωμένο αλλά όχι λαπαδιασμένο. Το μόνο που ήθελα επιπλέον είναι λίγα αποξηραμένα πορτσίνι που τον τελευταίο καιρό όλο και δυσκολεύομαι να βρω στα συνοικιακά σούπερ μάρκετ ακόμη και τα μεγάλα!! Δοκιμάστε το ριζότο αυτό και θα γευτείτε μια ιδιαίτερη νοστιμιά σε χρόνο ρεκόρ!!
1 φλ.τσ. ρύζι Καρολίνα ή αρμπόριο
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
150 γρ. μανιτάρια της αρεσκείας μας
2 κ.σ. βούτυρο ή μαργαρίνη (για νηστίσιμο πιάτο)
1 πρέζα σκόνη μουστάρδας
1 πρέζα σκόρδο
1 πρέζα κόλιανδρο
1/3 φλ.τσ. λευκό κρασί
1 1/3 φλ.τσ. νερό
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Βάζουμε σε μικρή κατσαρολίτσα το βούτυρο και μόλις ζεσταθεί ρίχνουμε το κρεμμύδι και το αφήνουμε να σοταριστεί μέχρι να γίνει διάφανο.
Ύστερα, προσθέτουμε και τα μανιτάρια και τα αφήνουμε άλλα 3-4 λεπτά.
Τέλος, προσθέτουμε το ρύζι και το αφήνουμε για 2-3 λεπτά.
Σβήνουμε με το λευκό κρασί και αφού το ριζότο μας πάρει μια βράση, προσθέτουμε και το μισό από το νερό.
Αφήνουμε σε μέτρια φωτιά να βράσει το ριζότο και μόλις δούμε ότι το νερό τελειώνει προσθέτουμε λίγο ακόμη, ανακατεύοντας προσεκτικά το ρύζι.
Προσθέτουμε σταδιακά και το υπόλοιπο νερό έως ότου το ρύζι μας μαλακώσει όσο θέλουμε εμείς.
Όταν δούμε ότι το νερό έχει απορροφηθεί σχεδόν όλο και το ρύζι μας είναι έτοιμο, αποσύρουμε την κατσαρόλα από την εστία και την σκεπάζουμε με μια καθαρή πετσέτα κουζίνας.
Αφήνουμε το φαγητό μας έτσι για 6-7 λεπτά και μετά σερβίρουμε πασπαλίζοντας με λίγο κίτρινο τυρί τριμμένο (κατά προτίμηση παρμεζάνα ή πεκορίνο) και λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό.
Καλή σας μέρα!!!
