Καλαμποκάλευρο! Ένα αλεύρι που χρησιμοποιούσαν πολύ σε κάποιες παλιότερες δύσκολες για τους Έλληνες εποχές και πού αργότερα, στα χρόνια της ευημερίας, ήταν πολλοί αυτοί που δεν ήθελαν ούτε να το δουν μια και τους θύμιζε άσχημες εποχές.
Το καλαμποκάλευρο, αυτό το υπέροχο, κατακίτρινο αλεύρι με την δική του, ιδιαίτερη γεύση υπήρξε πάντα για μένα ένα προϊόν που το λάτρευα κι ας μην το χρησιμοποιούσαμε στο σπίτι μας (ο πατέρας μου ήταν από κείνους που ...του κρατούσαν κακία γιατί συμβόλιζε και θύμιζε ...εποχή στερήσεων).
Μικρή, λοιπόν, στο δημοτικό ακόμα... η μαμά της κολλητής μου φίλης έφτιαχνε γλυκιά μπομπότα με το χρυσαφένιο καλαμποκάλευρο που δάνειζε στο κέικ το υπέροχο χρώμα αλλά και τη γεύση του. Πολλές φορές, λοιπόν, μόλις τελείωνα το σχολείο πηγαίναμε μαζί στο σπίτι της (που ευτυχώς ήταν σχεδόν δίπλα), πριν επιστρέψω στο δικό μου για να γευτώ ένα γενναιόδωρο κομμάτι μπομπότας. Ακόμη, θυμάμαι τη γλύκα του να με κατακλύζει! Τί νοστιμιά κι αυτή! Στα παιδικά χείλη εκείνη κατακίτρινη λιχουδιά φάνταζε μοναδική!!!! Η μητέρα μου, σαν νηπιαγωγός επέστρεφε στο σπίτι πριν από μένα και, γνωρίζοντας την ώρα που σχολούσαμε έβλεπε ότι αργώ και θύμωνε!!!! Έτρωγα, λοιπόν, τις ανάλογες κατσάδες γιατί νόμιζε ότι πήγαινα στο σπίτι της Κατερίνας για να παίξουμε αλλά ...μάταια!! Εγώ ούτε άλλαζα ούτε μαρτυρούσα το ...αμαρτωλό μυστικό μου !!!! Μέχρι που, κάποια στιγμή, συζητώντας οι δύο μαμάδες, το μυστικό ...αποκαλύφθηκε!!! Ήταν η αρχή για να μπει στο σπίτι μας το καλαμποκάλευρο, έστω και μόνον για μένα μιας και το κέικ-μπομπότα υιοθετήθηκε προς χάρη μου!!!! -:))
Πέρασαν χρόνια από τότε!! Οι γευστικές συνήθειες αλλά και προτιμήσεις ενός ανθρώπου αλλάζουν με τα χρόνια!! Το καλαμποκάλευρο όμως παραμένει για μένα ένα σημείο αναφοράς, ένα σημείο όπου η γευστική μνήμη με κρατάει καθηλωμένη, ένα προϊόν που με κρατάει δεμένη με το παρελθόν αλλά και μου χαρίζει νέες γευστικές απολαύσεις με νέους συνδυασμούς! Το καλαμποκάλευρο υπάρχει πάντα στο ντουλάπι της κουζίνας μου και περιμένει...
Κυριακάτικο, διαχρονικό γλυκό σήμερα σε μια αυτοσχέδια εκδοχή που την έκανα διατηρώντας επιφυλάξεις αλλά τελικά μου προέκυψε υπέροχη! Πώς θα μπορούσα να χαρακτηρίσω αλλιώς αυτό το χρυσαφένιο γλυκό που έχει τις ρίζες του βαθιά στην παραδοσιακή ελληνική κουζίνα ενώ μπορεί να υποστηρίξει χίλιες παραλλαγές παραμένοντας η απόλυτη, σιροπιασμένη γλυκολιχουδιά;;
Αυτή τη φορά υποδέχθηκε το καλαμποκάλευρο και ένα γλάσο λεμονιού που του χάρισαν ένα διαφορετικό στυλ... δοκιμάστε το και δεν θα το μετανιώσετε!
Σε συνδυασμό με τα υπέροχα ποτήρια που μου έστειλε ο κύριος Π.Μάινας από το κατάστημα Ζούλοβιτς το γλυκό παρουσιάστηκε και γλύκανε σώμα και ψυχή.
Δείτε τα χρώματά τους ...είναι ένα πραγματικό στολίδι για το τραπέζι και μάλιστα σε τιμή πολύ, μα πολύ καλή! Στενή η βάση τους για να μπορούν εύκολα να "χωρέσουν" στο χέρι, ελαφρά αν και γερά, με ανοιχτό το επάνω μέρος για να απολαμβάνει κανείς το νερό ή ακόμα και το αναψυκτικό του σε μια ικανή ποσότητα! Πολύ βολικά για το καθημερινό τραπέζι, ταιριάζουν εύκολα με κάθε σερβίτσιο και μας χαρίζουν ένα όμορφο αποτέλεσμα που μας προσκαλεί να απολαύσουμε το κάθε γεύμα μας! Εάν θέλετε να ανακαλύψετε πολλές και οικονομικές λύσεις για το καθημερινό τραπέζι δεν έχετε παρά να κάνετε μια βόλτα στην ιστοσελίδα zoulovits.com απ' όπου μπορείτε να ψωνίσετε ό,τι θέλετε όπου κι αν βρίσκεστε. -:))
Πάμε όμως να δούμε τη συνταγή του γλυκού μας;;;;
Πάμε όμως να δούμε τη συνταγή του γλυκού μας;;;;
Για το ρεβανί
4 μεσαία αυγά (200 γρ. περίπου)
200 γρ. ζάχαρη
2 βανίλιες
100 γρ. αλεύρι καλαμποκιού
200 γρ. φαρίνα που φουσκώνει μόνη της
1 κ.γλ. μπέικιν
Ξύσμα από 1 λεμόνι
4-5 κ.σ. λικέρ λεμονιού ή νερό
Λίγο βούτυρο για το ταψί
Για το σιρόπι
700 ml νερό
600 γρ. ζάχαρη
χυμό από 2 λεμόνια και μερικά κομμάτια από τις φλούδες τους
2-3 κ.σ. μέλι
Για το γλάσο λεμονιού
4-5 σταγόνες λεμόνι
1 φλ.τσ. ζάχαρη άχνη κοσκινισμένη
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 170 βαθμούς Κελσίου.
Σε ένα μπολ αναμιγνύουμε τα δύο άλευρα, το μπέικιν, το ξύσμα λεμονιού και τις βανίλιες.
Βάζουμε τα αυγά και τη ζάχαρη στο μπολ του μίξερ και τα χτυπάμε έως ότου έχουμε ένα άσπρο και αφράτο μίγμα που έχει διπλασιαστεί σε όγκο.
Προσθέτουμε το λικέρ (ή το νερό) συνεχίζοντας το χτύπημα και αρχίζουμε να προσθέτουμε σταδιακά το μίγμα του αλευριού.
Βουτυρώνουμε ένα ταψάκι και ρίχνουμε μέσα το μίγμα.
Βάζουμε στο φούρνο για 40-50 λεπτά ή μέχρι να κάνει μια ωραία καστανή κρούστα.
Αφήνουμε να κρυώσει λίγο το ρεβανί μας.
Ετοιμάζουμε το σιρόπι
Σε μια κατσαρόλα, βάζουμε το νερό, τη ζάχαρη, το χυμό λεμονιού, τις φλούδες του και το μέλι.
Αφήνουμε το σιρόπι να βράσει σε σιγανή φωτιά για 8-9 λεπτά από τη στιγμή που θα αρχίσει να κοχλάζει.
Το αποσύρουμε από την εστία και όπως είναι ζεστό περιχύνουμε το ρεβανί μας και το αφήνουμε να απορροφηθεί σιγά σιγά.
Φτιάχνουμε το γλάσο λεμονιού
Όταν απορροφηθεί όλο το σιρόπι και κρυώσει καλά το γλυκό μας (μετά από 3-4 ώρες δηλαδή ή λίγο πριν το σερβίρισμα), ετοίμαζουμε το γλάσο.
Βάζουμε σε ένα μπολ την άχνη και προσθέτουμε το χυμό λεμονιού ανακατεύοντας μέχρι να έχουμε ένα παχύρρευστο γλάσο που το περιχύνουμε στο ρεβανί μας.
Να έχετε ένα όμορφο και γλυκό Σαββατοκύριακο!!!
