Καλή σας μέρα! Για τα φλωμάρια σας έχω ξαναμιλήσει παλιότερα. Τα αγαπημένα αυτά λημνιά ζυμαρικά όπου τα βρίσκω δεν τα αφήνω σε... ησυχία! Τα φλωμάρια γίνονται με γάλα και αυγά και το υπέροχο, κατακίτρινο και πολύ χαρακτηριστικό για την καλή του ποιότητα, σκληρό αλεύρι του νησιού.
Ουσιαστικά δηλαδή τα φλωμάρια είναι ένα είδος χυλοπίτας με άλλο όνομα και άλλο σχήμα. Η νοστιμιά τους είναι ασυναγώνιστη και όσο για τη διατροφική τους αξία ...δεν χρειάζεται να πω ότι είναι πάρα μα πάρα πολύ υψηλή, κυρίως για παιδιά (εντάξει... για μικρά και μεγάλα παιδιά ...για να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις!!! χαχαχαχα).
Ξεφυλλίζοντας, λοιπόν, χθές το βιβλίο από τη σειρά του Γαστρονόμου και της Καθημερινής, "Χειροποίητα ζυμαρικά" βρήκα τη συνταγή που θα διαβάσετε σε λίγο.
Αλεύρι κίτρινο είχα, αν και δυστυχώς δεν ήταν Λήμνου αλλά δεν πειράζει ήταν του ίδιου τύπου (δεν πήγα να αγοράσω γιατί όλα ήταν κλειστά αλλά αν εσείς έχετε ή θα πάτε στο μάρκετ... προτιμήστε το), αυγά είχα, γάλα είχα και το κυριότερο...η γνωστή σε όλους σας πια, επτάχρονη ανιψιά μου και "chef" Ιωάννα (chef πλην όμως λιγόφαγη όπως έλεγε και η γιαγιά μου για μένα (!!!!), πού να έβλεπε την αλλαγή!!!!), ήθελε για τρίτη συνεχή μέρα μακαρόνια (ευτυχώς έφαγε και λίγο κρέας αυτές τις μέρες ...πάντα με μακαρόνια ή ρύζι και άφθονη σαλάτα!!!!). Τουλάχιστον, σκέφτηκα, ας φάει ενισχυμένα και αγνά μακαρόνια και πέρασα αποφασιστικά στην εφαρμογή της συνταγής...
Εύκολη ζύμη, που γίνεται γρήγορα και οι αναλογίες ακριβείς, όπως άλλωστε όλες οι συνταγές της Ντ. Νικολάου (ή τουλάχιστον όσες δοκίμασα).
Το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν όταν δίπλωσα το φύλλο της ζύμης για να το κόψω. Κοβοντάς το με το μαχαίρι, παρά το αλεύρωμα και την ελάχιστη πίεση που ασκούσα, οι λωρίδες κολλούσαν μεταξύ τους και δυσκολευόμουν να τις ξεκολλήσω. Έτσι, δοκίμασα την ροδέλα που κόβουμε την πίτσα και που, ομολογουμένως, ήταν πιο αποτελεσματική αλλά πάλι, το πρόβλημα υπήρχε. Έτσι, ξεδίπλωσα το φύλλο της ζύμης και το έκοψα σε μεγάλες λωρίδες που τις αλεύρωσα και πάλι και τις τοποθέτησα τη μία επάνω στην άλλη. Χρησιμοποιώντας τη ροδέλα βελτιώθηκε η κατάσταση. Εν τω μεταξύ, άρχισα να κόβω και τις λωρίδες λεπτές σαν "σπιρτόξυλα". Πάλι όμως, έστω και λιγότερο το πρόβλημα ήταν υπαρκτό! Κατέληξα λοιπόν να κόψω την κάθε λωρίδα χωριστά σε "σπιρτόξυλα", από τα οποία άλλα τα έστριψα ελαφρά κρατώντας τα με το δείκτη και τον αντίχειρα των δύο χεριών και στρίβοντάς τα προς αντίθετες κατευθύνσεις. Άλλα, όπως ήταν κομμένα επάνω στην επιφάνεια κοπής όπου, ήδη, υπήρχε αλεύρι τα ανακάτωνα άτακτα με το χέρι μου και γινόταν μια χαρά!!!
Η λύση είχε βρεθεί!!!
Με άλλα λόγια, αξίζει να τα δοκιμάσετε!! Είναι εύκολα, γρήγορα, υγιεινά, πολύ θρεπτικά...ιδιαίτερα για παιδιά και νοστιμότατα. Η Ιωάννα μας τα τίμησε δεόντως και με το παραπάνω θα έλεγα (η μικρή Βασιλικούλα δεν πλησιάζει τα ζυμαρικά!!) και στο τέλος με βαθμολόγησε (καθότι φανατική τηλεθεατής της εκπομπής "Κάτι ψήνεται") με 19 με άριστα το 15!!!!!!!!!!!!!!!!! Ναιιιιιι, είχα για πρώτη φορά την τιμή να με βαθμολογήσει με τόσο υψηλή βαθμολογία!!!!!! χαχαχαχα
Γι αυτό... σκεφτείτε καλά πριν τα απορρίψετε... ειδικά όσες και όσοι έχετε βλαστάρια που τους αρέσουν τα ζυμαρικά!!!!! -:))))
500 γρ. σκληρό, κίτρινο αλεύρι κοσκινισμένο
4 αβγά μεγάλα
125 γρ. φρέσκο γάλα
1 πρέζα αλάτι
Βάζουμε όλα τα υλικά σε μια λεκανίτσα κουζίνας και τα ζυμώνουμε για 8-10 λεπτά, μέχρι να γίνει μια ζύμη εύπλαστη και μαλακή.
Τη σκεπάζουμε με μια πετσέτα και την αφήνουμε σε δροσερό μέρος να "ξεκουραστεί" για 15 λεπτά.
Αλευρώνουμε την επιφάνεια όπου θα ανοίξουμε τη ζύμη σε φύλλο και την ίδια τη ζύμη.
Ανοίγουμε σε λεπτό παραλληλόγραμμο φύλλο με τη βέργα ή με το ρολό για ζύμες.
Αλευρώνουμε και πάλι το φύλλο και τοο κόβουμε σε φαρδιές λωρίδες.
Κόβουμε με τη ροδέλα που κόβουμε την πίτσα, σε λεπτές μικρές λωρίδες που τις ανακατεύουμε με το χέρι μας επάνω στην αλευρωμένη επιφάνεια για να ξεχωρίσουν καλά.
Εάν θέλουμε, τις στρίβουμε λίγο με το χέρι μας (όπως αναφέρουμε πιο πάνω έτσι ώστε να πάρουν το χαρακτηριστικό σχήμα των φλωμαριών).
Βράζουμε νερό με λίγο αλάτι και μερικές σταγόνες ελαιόλαδο και μόλις αρχίσει να κοχλάζει, βάζουμε τα ζυμαρικά μας.
Τα αφήνουμε να βράσουν σε μέτρια φωτιά για 3-4 λεπτά.
Τα στραγγίζουμε και, αν θέλουμε, προσθέτουμε λίγο βούτυρο για άρωμα όσα τα φλωμάρια μας είναι ζεστά.
Εναλλακτικά, μπορούμε να βάλουμε τα ζυμαρικά μας στο φούρνο στους 60-70 βαθμούς για να στεγνώσουν και να τα χρησιμοποιήσουμε αργότερα.
Στην περίπτωση αυτή πρέπει να στεγνώσουν πολύ καλά για να μην χαλάσουν.
Εάν δεν έχουν στεγνώσει καλά, τα διατηρούμε σε μπολ κλειστό στο ψυγείο για 4-5 μέρες.
Το καλοκαίρι τα χειροποίητα ζυμαρικά μπορούν να στεγνώσουν όπως οι παλιές νοικοκυρές στέγνωναν τον τραχανά αλλά γι αυτό θα διαβάσετε σε σχετική ανάρτηση αργότερα.
