Μύρισε καλοκαιράκι πια! Ο ήλιος επιτέλους μας χαρίζει το φως και τη ζεστασιά του απλόχερα και παρά το αεράκι μερικές μέρες τώρα τίποτε πια δεν μπορεί να σταματήσει το διάβα μας προς την πιο ξένοιαστη εποχή... το καλοκαίρι. Ταβερνούλες παραθαλάσσιες, βεράντα, παρεούλες, ουζάκια, κρύες μπυρίτσες και ...τί άλλο;;; Μα το συζητάμε τώρα;; Το καλοκαίρι είναι εποχή για τηγανιτά! Το ζητάει ο καιρός!! Εντάξει, όχι συνέχεια αλλά, εδώ που τα λέμε, καλοκαίρι χωρίς ...τηγάνι δεν είναι Ελληνικό καλοκαίρι!! Δεν συμφωνείτε;;
Αλλά πού ακούστηκε τηγάνι χωρίς ...κολοκυθάκι... περισσότερο ή λιγότερο σκουρόχρωμο, με ωραία σφιχτοδεμένη σάρκα και χωρίς σπόρια μαγειρεύεται με χίλιους δυό τρόπους και γίνεται πάντα μια εκπληκτική λιχουδιά!!!
Τα κολοκυθάκια ήταν πάντα ένα από τα λατρεμένα μου λαχανικά! 'Ισως γιατί... όταν η μαμά μου κουβαλούσε στην κοιλίτσα της εμένα, το ..."καλό παιδί" κατάφερνε να φάει μόνον κολοκύθια (μέχρι που με ..."ξεφούρνισε" και γλύτωσε από την κολοκυθοφαγία!! χαχαχαχα). Ίσως γιατί... στον κήπο της γιαγιάς μου και μετέπειτα στον δικό μας υπήρχαν πάντα φυτεμένες κολοκυθιές μ' εκείνα τα εκπληκτικής ομορφιάς αλλά και νοστιμάδας κατακίτρινα λουλούδια που ενίοτε γέμιζαν με υλικό ίδιο με τα υπόλοιπα γεμιστά λαχανικά, έπαιρναν τη θέση τους μέσα στο ταψί και με έκαναν να ...χοροπηδάω από ευτυχία όσο τα γευόμουν!! Ίσως, γιατί... σαν ήμουνα μικρή, υπήρχε ένας πλανόδιος μανάβης που περνούσε έξω από το σπίτι μας στο χωριό και πάντα σταματούσε το κάρο του μπροστά στην αυλή διαλαλώντας την πραμάτεια του "Ντομάτες, αγγούρια, μελιτζάνες, κολοκύθιααααα, όλο γλύκα και φρεσκάδαααααα!!!" κι ήταν κάθε πρωί, σχεδόν, το "ξυπνητήρι" μου! Δεν ξέρω ...πάντως με κάποιον τρόπο τα κολοκυθάκια χαράχτηκαν στην μνήμη μου σαν τη μεγαλύτερη λιχουδιά... όπως, μα όπως και να μαγειρευτούν!!! :))
Κι αυτή τη φορά τα κολοκυθάκια συνάντησαν τα καρότα (τη χειμωνιάτικη αγάπη μου) αλλά και τα κρεμμυδάκια και το τυρί, τα αυγά, το άνηθο κι ύστερα μέθυσαν με λίγο ούζο κι αποφάσισαν να χορέψουν μέσα στο αλεύρι πριν βουτήξουν στο καυτό λάδι για να μετατραπούν σε μικρές ...αποπλανητικές μπουκιές!
Κροκέτες κολοκυθιού, ουζάκι ή μπυρίτσα και το καλοκαίρι είναι δικό μας... παρά τις δυσκολίες του!
2 μεγάλα κολοκύθια ψιλοκομμένα στο multi
2 μέτρια καρότα ψιλοκομμένα στο multi
3 ψιλοκομμένα κρεμμυδάκια μόνον το άσπρο μέρος
100 γρ. ρεγκάτο ψιλοκομμένο στο multi ή τριμμένο στον τρίφτη
2 μεγάλα αυγά
4 κ.σ. ούζο με γλυκάνισο
5-6 κ.σ. φουσκωτές αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 1/2 κ.σ. άνηθο ψιλοκομμένο
Αλάτι και πιπέρι φρεσκοτριμμένο
Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα
Βάζουμε πρώτα τα καρότα στο multi και τα ψιλοκόβουμε.
Ύστερα τα βάζουμε σε μεγάλο μπολ.
Μετά, ψιλοκόβουμε στο multi τα κολοκυθάκια, τον άνηθο και τα φρέσκα κρεμμυδάκια και τα βάζουμε κι αυτά στο μπολ.
Τέλος, ψιλοκόβουμε (πάλι στο multi), το ρεγκάτο (εάν δεν είναι τριμμένο ή το τρίβουμε στον τρίφτη) και το προσθέτουμε στα λαχανικά.
Προσθέτουμε τα αυγά, το ούζο, αλάτι και πιπέρι και ανακατεύουμε το μείγμα.
Σταδιακά και πάντα ανακατεύοντας, προσθέτουμε το αλεύρι μέχρι να έχουμε ένα αρκετά παχύρρευστο μείγμα έτσι ώστε να μην απλώνει στο τηγάνι.
Σε αντικολλητικό τηγάνι βάζουμε αρκετό ελαιόλαδο και μόλις ζεσταθεί καλά, παίρνουμε κουταλιές με ένα μεγάλο κουτάλι και τις τοποθετούμε στο τηγάνι.
Αφήνουμε να τηγανιστούν σε σιγανή προς μέτρια φωτιά κι από τις δύο πλευρές.
Σε μια πιατέλα ή ένα μεγάλο πιάτο στρώνουμε 2-3 φύλλα απορροφητικού χαρτιού κουζίνας.
Βγάζουμε από το τηγάνι και τοποθετούμε επάνω στο απορροφητικό χαρτί για 2-3 λεπτά έτσι ώστε να "βγάλουν" το παραπανήσιο λάδι τους.
Σερβίρουμε ζεστές τις κροκέτες αλλά και κρύες είναι εξίσου νόστιμες με ουζάκι.
