Μπαχαρικά, αρώματα και γεύσεις... μέρος 3ο και ένα Χριστουγεννιάτικο βραβείο


Καλή σας μέρα και καλό Σαββατοκύριακο!! Σήμερα, στο τρίτο μέρος του αφιερώματος στα μπαχαρικά που βασιλεύουν τα Χριστούγεννα θα τιμήσουμε το μοσχοκάρυδο και τον γλυκάνισο.
Μοσχοκάρυδο 
Μπαχαρικό που προέρχεται από τα σπέρματα του αειθαλούς δέντρου Myristica fragrans που βρίσκεται στα νησιά Μολούκας της Ινδονησίας ή αλλιώς νησιά των Μπαχαρικών. Η μοσχοκαρυδιά είναι ένα δέντρο που το ύψος του μπορεί να φτάσει τα 20 μέτρα. Καρποφορεί 8 χρόνια μετά τη σπορά, φθάνει στη μέγιστη απόδοση σε ηλικία 25 ετών και η καρποφορία του συνεχίζει μέχρι τα 60 του χρόνια. Οι καρποί του είναι κίτρινοι σαν βερίκοκα και όταν ωριμάσουν σχίζεται η εξωτερική τους φλούδα και εμφανίζεται ένα πορτοκαλοκόκκινο περίβλημα, ο γνωστός ανθός του μοσχοκάρυδου που λέγεται "μασίς" και το οποίο τρώγεται αλλά χρησιμοποιείται και στην παραγωγή μαρμελάδας. Μέσα εκεί βρίσκεται το γνωστό μας μοσχοκάρυδο. Μετά τη συγκομιδή τα μασίς μεταφέρονται όπου τα πιέζουν ελαφρά και τα αποξηραίνουν στον ήλιο γυρίζοντάς τα 2 φορές την ημέρα για 6-8 εβδομάδες. Στο διάστημα αυτό η ψίχα (μοσχοκάρυδο) ζαρώνει, απομακρύνεται από το κέλυφος (μασίς) και μόλις αρχίσει να "ακούγεται", το κέλυφος θραύεται και εμφανίζεται ο ξηρός, γκριζοκάστανος καρπός (το μοσχοκάρυδο).
Μοσχοκάρυδο υπάρχει και σε άλλες περιοχές που είναι όμως κατώτερης ποιότητας απ' αυτό της Ινδονησίας.
Έχει διαπεραστικό άρωμα και έντονη ελαφρώς γλυκιά γεύση. Χρησιμοποιείται, εκτός από τη μαγειρική και ζαχαροπλαστική, σε αρώματα αλλά και για τον αρωματισμό των ρούχων.
Αποτελεί μέρος του περίφημου Μαροκινού μίγματος μπαχαρικών Ras El Hanout.
Η ιστορία του
Πρωτοεμφανίζεται σε αναφορές του Ρωμαίου συγγραφέα Πλίνιο γύρω στον 1ο αιώνα. Οι Ρωμαίοι το χρησιμοποιούσαν σαν θυμίαμα, οι Ινδοί σαν αντιπυρετικό αλλά και σαν φάρμακο για τη δυσοσμία της αναπνοής και τους πονοκεφάλους, οι Άραβες σαν μπαχαρικό-αφροδισιακό αλλά και για τη θεραπεία των στομαχικών ενοχλήσεων. Στην Ευρώπη έφτασε μέσω της Βενετίας. 
Γύρω στα 1600 το μοσχοκάρυδο απέκτησε πολύ μεγάλη σημασία για τον Δυτικό Κόσμο και έγινε ένα πανάκριβο μπαχαρικό με αποτέλεσμα να γίνει αντικείμενο μηχανορραφιών εκ μέρους των Ολλανδών για να διατηρηθεί η υψηλή τιμή του ενώ οι Άγγλοι και οι Γάλλοι αποσκοπούσαν στην απόκτηση σπερμάτων για να τα μεταφυτεύσουν.
Στα τέλη του 1400 οι Πορτογάλοι έφτασαν στο Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας και πήραν στα χέρια τους τον έλεγχο του εμπορίου του συγκεκριμένου μπαχαρικού ρίχνοντας με τον τρόπο αυτό την τιμή του καταφέρνοντας να υπερισχύσουν στον ανταγωνισμό.
Το μοσχοκάρυδο θα το συναντίσουμε σε σάλτσες λευκές όπως η μπεσαμέλ, σε πιάτα με πατάτες, καρότα, σελινόριζα, σε τυρόπιτες και γενικά όπου υπάρχουν γαλακτοκομικά αλλά και σπανάκι όπου εξισορροπεί τη μεταλλική του γεύση.
Στη ζαχαροπλαστική, αρωματίζει υπέροχα πουτίγκες, κρασί, γλυκιές κρέμες αλλά και μπισκότα, γλυκά ψωμιά, κέικς και άλλα αρτοποιήματα.
Χρησιμοποιείται επίσης σε αρώματα αλλά και σαπούνια, σαμπουάν, αφρόλουτρα.
Το βρίσκουμε τριμμένο σε σκόνη ή ολόκληρο.
Συνδυάζεται με μπαχάρι, κανέλα, γαρίφαλο, κόλιανδρο και τζίντζερ. 
Γλυκάνισος

Πολύ γνωστός σε μας τους Έλληνες λόγω του ότι αποτελεί κύριο αρωματικό του ούζου, στους Γάλλους που απολαμβάνουν το άρωμά του στο pastis τους, στους Ιταλούς με τη sambuca και την anisetta, στους Άραβες με το arak, στους Αιγύπτιους με το kibik αλλά και στους Γερμανούς με το ψωμί anisbrod.
Γλυκάνισος είναι η κοινή ονομασία του είδους Pimpinella anisum, ενός Μεσογειακού, ετήσιου, ποώδους φυτού που ευδοκιμεί στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή αλλά έχει διαδοθεί ευρύτατα στην Ευρώπη, την Ασία και την Αμερική. Έχει ίσιο βλαστό και ύψος 25-75 εκατοστά, λευκά ή κιτρινωπά άνθη και καρπούς μικρούς, σκληρούς σε ανοιχτό καφέ χρώμα με έντονο άρωμα και ελαφρώς γλυκιά γεύση. 
Ο γλυκάνισος είναι γνωστός από το 1500 στην Αίγυπτο σαν φάρμακο, από το 2000 π.Χ. στην Ελλάδα σαν αρωματικό, καρύκευμα και φάρμακο γνωστό για τις σπασομολυτικές, αποχρεμπτικές, αντιβηχικές αλλά και χωνευτικές του ιδιότητες χάρη στις οποίες ξεκίνησε η χρήση του σε ψωμί αλλά και σε διάφορα ποτά.
Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τους σπόρους του για να πληρώνουν τους φόρους ενώ στην Αγγλία του 14ου αιώνα, ο βασιλιάς Εδουάρδος έβαλε ειδικό φόρο στο γλυκάνισο με σκοπό τη συγκέντρωση εσόδων για την επιδιόρθωση και τη συντήρηση της γέφυρας του Λονδίνου.
Για να ωριμάσουν οι σπόροι του και να έχουν το υπέροχο άρωμά τους, το φυτό χρειάζεται γόνιμο έδαφος, αρκετό φως και ζέστη γιατί τότε μόνον η καλλιέργειά του γίνεται αποδοτική. Έτσι, σε κάποιες περιοχές ο γλυκάνισος απεδείχθη αρκετά ακριβός για τους ποτοποιούς, οι οποίοι βρήκαν λύση χρησιμοποιώντας τον αστεροειδή γλυκάνισο τον οποίον εισήγαγαν από την Κίνα από τον 16ο αιώνα. Τα δύο φυτά είναι διαφορετικά με μόνο κοινό τους σημείο την ανιθόλη που περιέχουν και είναι αυτή που χαρίζει το συγκεκριμένο άρωμα του γλυκάνισου.
Ο αστεροειδής γλυκάνισος ή Illicium verum κατάγεται από τη Νοτιοδυτική Κίνα και το Βιετνάμ και έφτασε στην Ευρώπη το 1578. Το όνομά του σημαίνει "δέλεαρ" και του αποδίδουν αφροδισιακές ιδιότητες.
Συνδυάζεται πολύ ωραία με μπαχάρι, κανέλα, γαρίφαλο, κόλιανδρο, κύμινο, σπόρους άνηθου και μάραθου, μοσχοκάρυδο και πιπέρι.


Και τώρα θα ήθελα να ευχαριστήσω την πολύ συναισθηματική, γλυκιά και ταλαντούχα Καίτη του υπέροχου Kate'sCakeBox, την dreamland της για το Χριστουγεννιάτικο βραβείο που μου χάρισε.
Για όσους δεν την γνωρίζεται η Καίτη έχει δύο υπέροχα μπλογκοσπιτάκια το Kate'sCakeBox και το http://katemusicbox.blogspot.gr/. Στο ένα μας παρουσιάζει τα υπέροχα ποιήματά της, βιντεάκια και φωτογραφίες μέσα από τα οποία μας μεταδίδει συναισθήματα, σκέψεις, νοήματα αγγίζοντας τη ψυχή μας και μέσα από το άλλο σκέψεις, προβληματισμούς, φωτογραφίες εντυπωσιακές αλλά και γεγονότα που αφορούν την καθημερινότητά μας, μαζί με μουσικά βιντεάκια. Και τα δύο σπιτάκια της είναι φανταστικά. Εάν δεν τα έχετε ήδη επισκεφθεί είναι καιρός να το κάνετε για να περάσετε υπέροχες στιγμές γεμάτες συναίσθημα.
Σας παρουσιάζω το βραβειάκι μου και προχωρώ απαντώντας στις ερωτήσεις.
1- Η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση.
Η χρονιά που γεννήθηκε η μεγάλη μου ανιψιά Ιωάννα, στις 17 Δεκεμβρίου και τη φέραμε στο σπίτι λίγες μέρες μετά, ουσιαστικά παραμονές Χριστουγέννων. Ήταν μια απίστευτα υπέροχη εικόνα να την βλέπω απέναντι από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο που αναβόσβηνε και το "έβλεπε" (εντάξει ...είπαμε "χαζοθεία" μέχρι τελικής πτώσεως) τόσο που μου έφερνε δάκρυα συγκίνησης και ευτυχίας.
2- Αγαπημένο ξένο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι.

3- Αγαπημένο ελληνικό Χριστουγεννιάτικο τραγούδι.

4- Το δώρο που θα ήθελα για τα φετεινά Χριστούγεννα.
Ένα μαγικό ραβδάκι (χιλιοειπωμένο αλλά πολύ βολικό) για να μπορώ να αλλάξω πολλά.
5- Μια ευχή για το 2014. 
Υγεία, αγάπη και να μην υπάρχει ανεργία και οι δύσκολες καθημερινές συνθήκες.
Το βραβειάκι, αν και είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις μπλογκοσπιτάκια, περνάει στους: 
1- στην αγαπημένη μου Γιαγιά Κασσιανή-Σοφία
http://giagiakassiani.blogspot.gr/
2- στη γλυκιά Δήμητρα
http://decdimisaussi.blogspot.gr
3- στην ευαίσθητη Αχτίδα 
http://aktida.blogspot.gr/
4- στην γλυκιά Χρυσαυγή
http://laxtaristessyntages.blogspot.gr
5- στο Χριστουγεννιάτικο
http://starsandicicles.blogspot.gr/
6-στη καλή κουκουβάγια
http://koukouvagiakaisoi.blogspot.gr/
Καλή σας συνέχεια και καλό Σαββατοκύριακο!!!
Πηγές : http://www.captainspices.gr
            Εγκυκλοπαίδεια "Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα"
            http://www.ospriathomas.gr
Tante Kiki
20 Comments
No