Καλησπέρα! Σήμερα το δεύτερο μέρος του αφιερώματος στα μπαχαρικά που βασιλεύουν τώρα τα Χριστούγεννα στα περισσότερα σπίτια και ξεσηκώνουν τις αισθήσεις μας.
Η εξώπορτα, στολισμένη με το Χριστουγεννιάτικο στεφάνι ανοίγει και ένα ...σπιτικό άρωμα με αγκαλιάζει... παίρνω βαθιά ανάσα... κανέλα, γαρίφαλο αλλά και ένα άλλο ζεστό, χειμωνιάτικο άρωμα... μπαχάρι και ... τζίντζερ!
Εάν, λοιπόν, τελειώσατε το Σαββατιάτικο γεύμα δεν έχετε παρά να πάρετε το καφεδάκι σας μαζί μου για να δούμε και να γνωρίσουμε καλύτερα τα δύο αυτά μπαχαρικά. -:))
Μπαχάρι
Καφέ σκούρα μπιλάκια ή μια καφέ, σχεδόν μαύρη, σκόνη με ζεστό και πολύπλοκο άρωμα το μπαχάρι είναι πολύ γνωστό στη χώρα μας κυρίως στα φαγητά απ' όπου το "έκλεψαν" και τα γλυκά ζηλεύοντας το σύνθετο άρωμα του αλλά την πικάντικη γεύση του. Γνωστό σαν "πιπέρι των εκατό γεύσεων" στην Κίνα, σαν "τέσσερα μπαχαρικά (viergewürz)" στη Γερμανία, σαν "όλα τα μπαχαρικά (allspice)" στην Αγγλία. Η γεύση του συνδυάζει αυτές του γαρίφαλου, μοσχοκάρυδου, κανέλας, πιπεριού.
Το μπαχάρι προέρχεται από ένα αειθαλές τροπικό δέντρο, γόνιμο για σχεδόν, 100 χρόνια, που φύεται στην Τζαμάικα, την Κουβά, τη Γουατεμάλα, την Ονδούρα και το Νότιο Μεξικό. Έχει καρπούς σφαιρικούς και ύψος 7-10 μέτρα. Οι καρποί του πρωτοεμφανίζονται 6 χρόνια μετά τη φύτευσή του και μαζεύονται με τα χέρια όσο ακόμα είναι πράσινοι και παίρνουν το καφεκόκκινο χρώμα τους όταν αποξηραίνονται. Αυτό είναι το μπαχάρι που χρησιμοποιείται στη μαγειρική και ζαχαροπλαστική, σε τουρσιά αλλά και στην ποτοποιϊα ενώ τα αιθέρια έλαιά του στην κοσμετολογία.
Η ιστορία του έχει τις ρίζες της πριν το 1500 π.Χ. μια και το χρησιμοποιούσαν οι Μάγιας της Λατινικής Αμερικής ως καρύκευμα. Οι Αζτέκοι το πρόσθεταν σε ροφήματα σοκολάτας σαν γλυκαντική ουσία ενώ στην Ευρώπη πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές του 16ου αιώνα όταν ο Χρ. Κολόμβος που αναζητούσε μαύρο πιπέρι στην Τζαμάικα μπερδεύτηκε και νόμισε ότι ήταν πιπέρι, ονομάζοντάς το Τζαμαϊκανό πιπέρι.
Αργότερα, μετά το 1600 οι Ευρωπαίοι το χρησιμοποιούσαν σαν υποκατάστατο του κάρδαμου και αυτοί που το λάτρεψαν ήταν οι Άγγλοι.
Το μπαχάρι στην κουζίνα
Σε κόκκους ή τριμμένο το μπαχάρι ταιριάζει στα λουκάνικα, σε χοιρινό, σε μαρινάδες για κρέας και κοτόπουλο και στο πατέ. Αλλά και σε σάλτσες με κρασί ή ντομάτα, σε barbecue, σε λευκές σάλτσες αλλά και σε πίτες. Αρωματίζει απίστευτα τις πίκλες και σε μικρές δόσεις χαρίζει υπέροχο άρωμα σε κομπόστες, κέικ, κρέμες μπαβαρουάζ.
Προσθέστε μια πρέζα στα Χριστουγεννιάτικα μπισκότα και θα ...εκπλαγείτε ευχάριστα!!
Συνδυασμοί
Θυμίζοντας κανέλα, γαρίφαλο, μοσχοκάρυδο, τζίντζερ και πιπέρι, μπορεί να συνδυαστεί άψογα μαζί τους. Ακόμα συνδυάζεται υπέροχα με δάφνη, κάρδαμο, σπόρους κόλιανδρου και μάραθου, κύμινο, σινάπι, πάπρικα και κουρκουμά.
Το μπαχάρι προέρχεται από ένα αειθαλές τροπικό δέντρο, γόνιμο για σχεδόν, 100 χρόνια, που φύεται στην Τζαμάικα, την Κουβά, τη Γουατεμάλα, την Ονδούρα και το Νότιο Μεξικό. Έχει καρπούς σφαιρικούς και ύψος 7-10 μέτρα. Οι καρποί του πρωτοεμφανίζονται 6 χρόνια μετά τη φύτευσή του και μαζεύονται με τα χέρια όσο ακόμα είναι πράσινοι και παίρνουν το καφεκόκκινο χρώμα τους όταν αποξηραίνονται. Αυτό είναι το μπαχάρι που χρησιμοποιείται στη μαγειρική και ζαχαροπλαστική, σε τουρσιά αλλά και στην ποτοποιϊα ενώ τα αιθέρια έλαιά του στην κοσμετολογία.
Η ιστορία του έχει τις ρίζες της πριν το 1500 π.Χ. μια και το χρησιμοποιούσαν οι Μάγιας της Λατινικής Αμερικής ως καρύκευμα. Οι Αζτέκοι το πρόσθεταν σε ροφήματα σοκολάτας σαν γλυκαντική ουσία ενώ στην Ευρώπη πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές του 16ου αιώνα όταν ο Χρ. Κολόμβος που αναζητούσε μαύρο πιπέρι στην Τζαμάικα μπερδεύτηκε και νόμισε ότι ήταν πιπέρι, ονομάζοντάς το Τζαμαϊκανό πιπέρι.
Αργότερα, μετά το 1600 οι Ευρωπαίοι το χρησιμοποιούσαν σαν υποκατάστατο του κάρδαμου και αυτοί που το λάτρεψαν ήταν οι Άγγλοι.
Το μπαχάρι στην κουζίνα
Σε κόκκους ή τριμμένο το μπαχάρι ταιριάζει στα λουκάνικα, σε χοιρινό, σε μαρινάδες για κρέας και κοτόπουλο και στο πατέ. Αλλά και σε σάλτσες με κρασί ή ντομάτα, σε barbecue, σε λευκές σάλτσες αλλά και σε πίτες. Αρωματίζει απίστευτα τις πίκλες και σε μικρές δόσεις χαρίζει υπέροχο άρωμα σε κομπόστες, κέικ, κρέμες μπαβαρουάζ.
Προσθέστε μια πρέζα στα Χριστουγεννιάτικα μπισκότα και θα ...εκπλαγείτε ευχάριστα!!
Συνδυασμοί
Θυμίζοντας κανέλα, γαρίφαλο, μοσχοκάρυδο, τζίντζερ και πιπέρι, μπορεί να συνδυαστεί άψογα μαζί τους. Ακόμα συνδυάζεται υπέροχα με δάφνη, κάρδαμο, σπόρους κόλιανδρου και μάραθου, κύμινο, σινάπι, πάπρικα και κουρκουμά.
Τζίντζερ (Ζιγγίβερι ή Πιπερόριζα)
Ζιντεμέλ για τους Ασιάτες, τζίντζερ για τους Δυτικούς και πιπερόριζα για τους Έλληνες αυτό το σπάνιο δώρο της Ανατολής με το ιδιότυπο, λεμονάτο άρωμα και την πικάντικη ή καλύτερα πιπεράτη γεύση είναι η ρίζα ενός τροπικού φυτού που έχει υπερβολικά μελετηθεί από επιστήμονες κάθε καταγωγής με σκοπό να αποδειχθεί η ωφέλειά του στον ανθρώπινο οργανισμό.
Οι πρώτες αναφορές του τζίντζερ είναι κάπου στην Ινδία και την Κίνα ενώ σήμερα καλλιεργείται κυρίως στην Καραϊβική. Τροπικό φυτό με ύψος μέχρι 1,2 μέτρα, συγγενεύει με το φυτό που μας χαρίζει τον κουρκουμά και το κάρδαμο και μας χαρίζει την περίεργη, καφεκίτρινη σε εμφάνιση ρίζα του, πλούσια σε τζιντζερόλη, που το όνομά της στα Ινδικά σημαίνει "αυτό που έχει σχήμα κέρατου".
Αγαπημένο συστατικό της Ασιατικής κουζίνας με κυρίαρχη παρουσία στην Αγγλική αλλά και τη Σκανδιναβική κουζίνα χρησιμοποιείται πλέον ευρέως και στη χώρα μας. Το τζίντζερ δεν μπορείς να το αγνοήσεις... το λατρεύεις ή το σιχαίνεσαι κι αυτό λόγω της ιδιαίτερης γεύσης του.
Υπάρχει φρέσκο, αποξηραμένο, σε κομμάτια ή σε σκόνη αλλά και γλασαρισμένο για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική. Το άρωμά του και η γεύση του εξαρτάται κατά πολύ από το μικροκλίμα της περιοχής όπου καλλιεργείται, τον τύπο της καλλιέργειας αλλά και το στάδιο κατά το οποίο γίνεται η συγκομιδή.
Το τζίντζερ όμως φημίζεται και για τις ιατρικές του ιδιότητες. Είναι αντιοξειδωτικό, ρυθμίζει τη χοληστερίνη, το σάκχαρο και έχει επουλωτική, αντιφλεγμονώδη και αντιμικροβιακή και αντιπυρετική δράση.
Η ιστορία του χάνεται στην Ινδία και την Κίνα. Από κει ταξίδεψε μέχρι τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, την Αφρική και την Καραϊβική. Λέγεται ότι γύρω στο 2.400 π.Χ. στη Ρόδο πρωτοχρησιμοποιήθηκε από κάποιον αρτοποιό σαν αρωματικό στο ψωμί. Αναφέρεται από τον Διοσκουρίδη στο σύγγραμά του "Περί Ύλης ιατρικής" για τις θερμαντικές του ιδιότητες στο στομάχι. Το όνομά του αναφέρεται ακόμα και στο Κοράνι μια και στις Αραβικές χώρες ήταν γνωστό από το 650 μ.Χ.
Εμφανίζεται και γίνεται γνωστό τον 9ο αιώνα στη Γερμανία και την Γαλλία ενώ στην Αγγλία οι πρώτες του αναφορές πηγαίνουν πίσω στον 11ο αιώνα. Στους αιώνες που ακολούθησαν οι Άγγλοι το λάτρεψαν και το έκαναν δημοφιλές και περιζήτητο με αποτέλεσμα η τιμή του να ανέβει στα ύψη.
Ήταν τον 16ο αιώνα που η βασίλισσα της Αγγλίας Ελισσάβετ δημιούργησε το πασίγνωστο και πολυαγαπημένο Χριστουγεννιάτικο μπισκότο σε σχήμα ανθρώπου το "gingerbread man".
Τον 19ο αιώνα, οι Άγγλοι προχώρησαν ένα βήμα πιο πέρα καθώς έβαζαν τζίντζερ μέσα σε μπύρα κι έτσι δημιούργησαν την περίφημη Τζιτζιμπύρα που εμφανίστηκε στα νησιά του Ιονίου τον ίδιο αιώνα.
Το τζίντζερ στην κουζίνα
Σε λαχανικά, ρύζι, κρέας, σούπες, μαρινάτες ψαριού
και σάλτσες. Τριμένο ζαχαρωμένο, σε σκόνη χαρίζει άρωμα και γεύση σε σοκολατένιες λιχουδιές αλλά και
αρτοποιήματα όπως ψωμί, κέικ και μπισκότα.
