Καλημέρα, καλημέρα!!! Κόκκινο και πράσινο τί μας φέρνει στο νου;;; Μα φυσικά ...Χριστούγεννα! Αυτά δεν είναι τα κυρίαρχα χρώματα της μεγάλης χειμωνιάτικης γιορτής; Αναρωτηθήκατε άραγε ποτέ πώς ταυτίστηκαν τα δύο αυτά χρώματα με τα Χριστούγεννα; Μπορείτε να σκεφτείτε ...έτσι στα γρήγορα, κάποιον λόγο; Αν όχι... ελάτε... πάρτε το καφεδάκι σας και ακούστε μια ιστορία!
Μια φορά κι έναν καιρό, στα αρχαία χρόνια, τότε που οι παγανιστικές τελετές για το χειμερινό ηλιοστάσιο και η γέννηση του Χριστού είχαν γίνει ένα, τα κωνοφόρα δέντρα, όπως τα έλατα ή τα πεύκα που μένουν καταπράσινα ακόμα και μέσα στη βαρυχειμωνιά, συμβόλιζαν τη ζωή αλλά και την ελπίδα για την αιώνια ζωή που πρόσφερε και ο μικρός Ιησούς με τη γέννησή του. Έτσι το πράσινο χρώμα εισέβαλε στα Χριστούγεννα.
Κόκκινο όμως ήταν το αρχαιότερο φρούτο που υπήρχε στον παράδεισο, το μήλο που αν και έγινε αιτία κακού, γύρω στο 1300 γιορτάζονταν την ημέρα που ήταν αφιερωμένη στον Αδάμ και την Εύα και κατά μια περίεργη σύμπτωση η μέρα αυτή ήταν η παραμονή Χριστουγέννων. Οι θεατρικές παραστάσεις όμως δεν μπορούσαν να γίνουν σωστές χωρίς ούτε ένα κλαδί μηλιάς με μήλα κάτι που δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθεί μέσα στο καταχείμωνο!! Η εφευρετικότητα όμως των ανθρώπων καιροφυλακτούσε κι έτσι ένα πεύκο "φιλοξένησε" τα μήλα κι από τότε έγινε παράδοση και ονομάστηκε "δέντρο του παραδείσου" και όλες οι εκκλησίες αλλά και οι άνθρωποι στα σπίτια τους άρχισαν να το χρησιμοποιούν κάθε χρόνο, στολισμένο πια με κόκκινα μήλα!!! Να λοιπόν πώς καθιερώθηκε το κόκκινο.
Υπάρχει όμως κι άλλη θεωρία σύμφωνα με την οποία το πράσινο συμβολίζει και πάλι την ελπίδα που δίνει ο Χριστούς στους ανθρώπους με τη θυσία του μια και τα κωνοφόρα δεν χάνουν ποτέ το όμορφο χρώμα τους και δεν παθαίνουν τίποτε, άρα παραμένουν στη ζωή, για όλο τον χρόνο. Το κόκκινο όμως δεν συμβολίζει το μήλο της προηγούμενης θεωρίας αλλά το αίμα που ο Χριστός έχυσε κατά τη θυσία του. Το γκυ ή ιξός ή βίσκος έχει πράσινα φύλλα και κόκκινους ολοστρόγγυλους καρπούς, ο Άγιος Βασίλης φοράει κόκκινα και κόκκινη είναι η μυτούλα του αγαπημένου μου Ρούντολφ!!!
Κόκκινο, λοιπόν, και στο πιάτο μας στο Χριστουγεννιάτικο αλλά και στο Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι . Κόκκινο λάχανο, γλυκόξινο, μαζί με κάστανα, μήλο και κουκουνάρι θα γλυκάνουν και θα δώσουν μια υπέροχη, γιορτινή νότα στο κοτόπουλο, τη γαλοπούλα, την πάπια ή το χοιρινό.
Η αρχική συνταγή της Μάρθας Στιούαρτ με δική μου προσθήκη τα κάστανα, το κουκουνάρι και το κόλιανδρο. Ένα συνοδευτικό που δεν μπορείς να το αποχωριστείς και που είναι πανεύκολο αλλά και μοναδικής νοστιμιάς!
Ελάτε μαζί μου, πάμε στην κουζίνα κι ας το δοκιμάσουμε από τώρα!!!!
500-600 γρ. κόκκινο λάχανο, ψιλοκομμένο
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2 πράσινα μήλα σε κυβάκια
7-8 κάστανα βρασμένα και κομμένα
2 κ.σ. κουκουνάρι
3-4 κ.σ. ξίδι βαλσαμικό
3 κ.σ. μαύρη ζάχαρη
160 ml μαυροδάφνη
1/2 κ.γλ. κόλιανδρο
1/3 κ.γλ. μπαχάρι
1/3 κ.γλ. μοσχοκάρυδο
Αλάτι και πιπέρι
5-6 κ.σ. ελαιόλαδο
Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το ελαιόλαδο και μόλις ζεσταθεί ρίχνουμε το λάχανο, το κρεμμύδι και τα μήλα και τα αφήνουμε να σοταριστούν μέχρι να μαραθούν ελαφρά.
Μετά, προσθέτουμε το κουκουνάρι και τα κάστανα και τα αφήνουμε για 1-2 λεπτά ακόμη να σοταριστούν κι αυτά.
Ρίχνουμε την μαυροδάφνη και αφήνουμε το φαγητό να πάρει 1-2 βράσεις για να εξατμιστεί το αλκοόλ.
Προσθέτουμε τη ζάχαρη, το ξίδι, το κόλιανδρο, το μπαχάρι, το μοσχοκάρυδο, αλάτι, πιπέρι και 150 ml νερό.
Αφήνουμε το λάχανο να βράσει σε μέτρια προς σιγανή φωτιά για 30-35 λεπτά, μέχρι να εξατμιστούν όλα τα υγρά του και να μαλακώσει.
Αποσύρουμε από τη φωτιά και το σερβίρουμε μαζί με κρέατα και πουλερικά.
