Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!! Φτάσαμε αισίως στο τέλος των σχολείων μια κι αυτή η εβδομάδα είναι η τελευταία των σχολικών κουδουνιών σε όλη την Ελλάδα. Στο τέλος του μήνα τελειώνει μια ακόμα σχολική χρονιά και για μένα και τους μαθητές μου! Πώς περνά ο καιρός!!! Μια χρονιά πέρασε...σαν νερό!! Πάντα στο τέλος της σκέφτομαι ότι, τελικά, εκείνο που μένει είναι μια γλυκιά ανάμνηση που δεν την αλλάζω με τίποτε!!!
Ας αφήσουμε όμως το τέλος της σχολικής χρονιάς κι ας έρθουμε στο θέμα μας.
Το πρώτο βιβλίο μαγειρικής που έπιασα στα χέρια μου σαν μεγάλωσα λίγο κι άρχισα να καταλαβαίνω τον εαυτό μου ήταν ένας δερματόδετος, ολόμαυρος τόμος με χρυσά γράμματα κατά τη συνήθεια της εποχής να... κάνουν δερμάτινη βιβλιοδεσία με τα στοιχεία του συγγραφέα, τον τίτλο του βιβλίου αλλά και τα στοιχεία του κατόχου! Ο τόμος αυτός, γιατί περί τόμου πρόκειται, ήταν της μαμάς μου γραμμένος από τον Ν. Τσελεμεντέ! Ναι, τότε η λέξη "Τσελεμεντές" ήταν συνώνυμη με τον "οδηγό μαγειρικής"! Θυμάμαι ακόμα, την πρώτη συνταγή που μου κέντρισε το ενδιαφέρον!!! Σοκολατάκια!! Η προσπάθεια γεμάτη όρεξη και διάθεση κατέληξε στον κάδο απορριμάτων!!! Δεν ξέρω και ούτε το έψαξα έκτοτε (αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι θα το κάνω) αλλά ήταν μια προσπάθεια που με αποθάρρυνε αρκετά!! Από τότε πέρασε ένα μεγάλο διάστημα για να ξαναμπώ στην κουζίνα αλλά κι ακόμα μεγαλύτερο διάστημα για να ξαναπιάσω τον συγκεκριμένο οδηγό μαγειρικής... τόσο τον είχα πάρει από φόβο! Βέβαια, εκτός από τη συγκεκριμένη συνταγή, παρέα με τη μαμά μου στα χρόνια που κύλησαν κάναμε ένα σωρό από τις συνταγές του Τσελεμεντέ!
'Ετσι, όταν ξεφυλλίζοντας τον μαυροδεμένο, πολυτελή τόμο, που τώρα πια δείχνει την ηλικία του, βρήκα αυτή τη συνταγή για μια ταχύτατη πίτα... δεν αντιστάθηκα! Λίγο η περιέργεια, λίγο η επιθυμία να ξεπεράσω αυτό που ένιωθα για το βιβλίο αυτό, λίγο τα νόστιμα υλικά με έκαναν να μπω στην κουζίνα και μέσα σε λίγα λεπτά να την φουρνίσω! Η πίτα έγινε ωραιότατη... εγώ προχώρησα στις παρεμβάσεις που ήθελα και αφορούσαν το αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, την γραβιέρα που αντικαταστάθηκε από τέσσερα κίτρινα τυριά που χάρισαν ποικιλότητα γεύσης αλλά και το γιαούρτι που από στραγγιστό έγινε ένα απλό αγελάδος με τα υγρά του και το αποτέλεσμα δικαίωσε και τον συγγραφέα-σεφ αλλά κι εμένα για την επιλογή μου. Νοστιμότατη, πανεύκολη, ταχύτατη μπορεί να γίνει ακόμη και από τον πιο αρχάριο στην κουζίνα και μας μάγεψε με τη γεύση και την επίγευσή της. Μπορεί να αντικαταστήσει ακόμα κι ένα γεύμα αν συνοδευτεί με μια ωραία σαλάτα. Προσωπικά τη συνόδευσα με την αγαπημένη μου δροσερή καροτοσαλάτα με γιαούρτι και μαγιονέζα, μια και θεωρώ ότι συμπορεύονται στη λογική του απλού και νόστιμου.
Για δύσκολες ώρες που η έλλειψη χρόνου μας αγχώνει αυτή είναι μια υπέροχη πρόταση με πολλά διατροφικά πλεονεκτήματα!
300 γρ. μείγμα κίτρινων τυριών (γκούντα, ρεγκάτο, ένταμ, τσένταρ), τριμμένα
6 φέτες γαλοπούλα καπνιστή
3 αυγά μεγάλα, ελαφρά χτυπημένα
1 γιαούρτι (200 γρ.) γιαούρτι αγελάδος (απλό)
250 ml (1 δοσομετρικό φλυτζάνι) φαρίνα που φουσκώνει μόνη της
1/2 κ.γλ. μπέικιν
1 πρέζα σόδα
200 γρ. βούτυρο λιωμένο αλλά σε θερμοκρασία δωματίου
Αλάτι και πιπέρι
2 κ.σ. αλεύρι για το ταψί
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου.
Κόβουμε τις φέτες γαλοπούλας σε μικρά κομματάκια.
Σε ένα μπολ, βάζουμε τα τριμμένα τυριά και τα ανακατεύουμε με τη γαλοπούλα, το γιαούρτι, τη σόδα, λίγο αλάτι και πιπέρι.
Αφαιρούμε από το λιωμένο βούτυρο 2 κουταλιές της σούπας.
Προσθέτουμε το υπόλοιπο βούτυρο στο μείγμα της πίτας και ανακατεύουμε.
Τέλος προσθέτουμε τη φαρίνα και το μπέικιν ανακατεύοντας ώστε να έχουμε ένα παχύρρευστο μείγμα.
Αλείφουμε το ταψί με λίγο βούτυρο λιωμένο ή λίγο ηλιέλαιο και πασπαλίζουμε με το αλεύρι.
Ψήνουμε για 25-30 λεπτά ή μέχρι να πάρει ένα ωραίο χρώμα η επιφάνειά της.
Την απολαμβάνουμε ζεστή ή χλιαρή.
Όταν την βάλουμε στο ψυγείο, τη ζεσταίνουμε λίγο πριν την σερβίρουμε.
