Το ότι λατρεύω το κοτόπουλο είναι γνωστό πια... μετά από τόσες συνταγές με κοτόπουλο ...είναι "ηλίου φαεινότερον"! Το θεωρώ το πιο υγιεινό από τα κρέατα ή το λιγότερο βλαπτικό αλλά και το πιο ελαφρύ.
Είναι εύκολο στο μαγείρεμα, μπορεί να γίνει γρήγορα πεντανόστιμο με ελάχιστα υλικά και απίστευτα πολλές παραλλαγές. Μη μου πει όμως κανείς να φάω κοτόπουλο "αλανιάρικο" ή κοτόπουλο που το έχω συναντήσει στο διάβα μου!!!! Τί εννοώ;; Θα σας εξηγήσω αμέσως... Όταν ήμουν μικρή, η γιαγιά και ο παππούς είχαν κοτέτσι. Η γιαγιά μου, λοιπόν, θεωρούσε (όπως ήταν φυσικό) πολύ καλύτερο να μαγειρέψει δικό της κοτόπουλο παρά να αγοράσει (φυσιολογικό κι αυτό). Έλα όμως που εμείς πηγαίναμε στο χωριό κάθε Κυριακή!!! Αυτό σημαίνει ότι γνώριζα πολύ καλά όλα τα κοτόπουλα (που δεν ήταν πάνω από δέκα) γιατί πήγαινα και τα τάιζα, χωρίς όμως να πλησιάζω ιδιαίτερα λόγω ενός περιστατικού που θα σας διηγηθώ σε λίγο! Έτσι, ήταν αδύνατον να λείψει κάποιο και να μην το καταλάβω!!! Αυτό, με άλλα λόγια, σήμαινε ότι όταν έλειπε ένα κοτόπουλο και υπήρχε φαγητό με κοτόπουλο εγώ ...δεν έτρωγα (ακόμα και τώρα μου φαίνεται φυσιολογικό χαχαχα)! Η καημένη η γιαγιά μου ...έσκαζε από τη στενοχώρια της αλλά είχε πάντα την καλή διάθεση να μου μαγειρέψει κάτι άλλο για να μη με αφήσει νηστική!!! Ύστερα, είναι να απορεί κανείς γιατί έχω αδυναμία στις γιαγιάδες;;;; Πάμε τώρα να σας διηγηθώ το περιστατικό... κάποτε, επειδή ήμουν "ένα πολύ ήσυχο και καλό παιδάκι" (!!!!) μπήκα στο κοτέτσι και τρόμαξα τις κότες. Ακούγοντας τα δυνατά κακαρίσματα η γιαγιά μου ήρθε και με έβγαλε από το κοτέτσι και φυσικά με μάλλωσε. Την επόμενη μέρα, κι ενώ έπαιζα στον κήπο, η πόρτα του κοτετσιού έμεινε για λίγο ανοιχτή και τότε βγήκε ο κόκορας και βλέποντάς με εκεί παραδίπλα, μου... επιτέθηκε και με τσίμπησε τρεις φορές στο πρόσωπο!!!!!!!!!! Το πώς δεν μου έβγαλε τα μάτια ήταν θαύμα!!! Από τότε, δεν ξαναπλησίασα το κοτέτσι ούτε τα κοτόπουλα!!! χαχαχαχα
Είναι εύκολο στο μαγείρεμα, μπορεί να γίνει γρήγορα πεντανόστιμο με ελάχιστα υλικά και απίστευτα πολλές παραλλαγές. Μη μου πει όμως κανείς να φάω κοτόπουλο "αλανιάρικο" ή κοτόπουλο που το έχω συναντήσει στο διάβα μου!!!! Τί εννοώ;; Θα σας εξηγήσω αμέσως... Όταν ήμουν μικρή, η γιαγιά και ο παππούς είχαν κοτέτσι. Η γιαγιά μου, λοιπόν, θεωρούσε (όπως ήταν φυσικό) πολύ καλύτερο να μαγειρέψει δικό της κοτόπουλο παρά να αγοράσει (φυσιολογικό κι αυτό). Έλα όμως που εμείς πηγαίναμε στο χωριό κάθε Κυριακή!!! Αυτό σημαίνει ότι γνώριζα πολύ καλά όλα τα κοτόπουλα (που δεν ήταν πάνω από δέκα) γιατί πήγαινα και τα τάιζα, χωρίς όμως να πλησιάζω ιδιαίτερα λόγω ενός περιστατικού που θα σας διηγηθώ σε λίγο! Έτσι, ήταν αδύνατον να λείψει κάποιο και να μην το καταλάβω!!! Αυτό, με άλλα λόγια, σήμαινε ότι όταν έλειπε ένα κοτόπουλο και υπήρχε φαγητό με κοτόπουλο εγώ ...δεν έτρωγα (ακόμα και τώρα μου φαίνεται φυσιολογικό χαχαχα)! Η καημένη η γιαγιά μου ...έσκαζε από τη στενοχώρια της αλλά είχε πάντα την καλή διάθεση να μου μαγειρέψει κάτι άλλο για να μη με αφήσει νηστική!!! Ύστερα, είναι να απορεί κανείς γιατί έχω αδυναμία στις γιαγιάδες;;;; Πάμε τώρα να σας διηγηθώ το περιστατικό... κάποτε, επειδή ήμουν "ένα πολύ ήσυχο και καλό παιδάκι" (!!!!) μπήκα στο κοτέτσι και τρόμαξα τις κότες. Ακούγοντας τα δυνατά κακαρίσματα η γιαγιά μου ήρθε και με έβγαλε από το κοτέτσι και φυσικά με μάλλωσε. Την επόμενη μέρα, κι ενώ έπαιζα στον κήπο, η πόρτα του κοτετσιού έμεινε για λίγο ανοιχτή και τότε βγήκε ο κόκορας και βλέποντάς με εκεί παραδίπλα, μου... επιτέθηκε και με τσίμπησε τρεις φορές στο πρόσωπο!!!!!!!!!! Το πώς δεν μου έβγαλε τα μάτια ήταν θαύμα!!! Από τότε, δεν ξαναπλησίασα το κοτέτσι ούτε τα κοτόπουλα!!! χαχαχαχα
Επιστροφή όμως στο σημερινό μας πιάτο, που η νοστιμιά του είναι ιδέα του αγαπημένου σεφ Β.Δρίσκα. Μπορώ να διαβεβαιώσω ότι είναι εκπληκτικά αρωματικό, ελαφρύ, πεντανόστιμο και πολύ γρήγορο στο μαγείρεμα. Να τονίσω ότι και οι θερμίδες του είναι περιορισμένες! Ό,τι καλύτερο για καλοκαιρινό φαγάκι δηλαδή. Μπείτε στην κουζίνα, ετοιμάστε το και απολαύστε νοστιμιά!!
4 μπουτάκια κοτόπουλου χωρίς κόκκαλο
2 κ.σ. μέλι
2 κ.σ. μαύρο βαλσαμικό ξίδι
1 κ.σ. μουστάρδα
3 κ.σ. χυμό λεμονιού
1 κ.γλ. κύμινο
1 κ.γλ. ρίγανη
1 κ.γλ. κόλιανδρο
2-3 κ.σ. ελαιόλαδο
1 ποτήρι νερό
Αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Για το κουσκούς
250 γρ. κουσκούς
2 καρότα κομμένα σε κομμάτια
2 ντομάτες κομμένες σε κυβάκια (χωρίς τους σπόρους)
2 κ.σ. μαϊντανό ψιλοκομμένο
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 190 βαθμούς Κελσίου στον αέρα.
Πλένουμε τα μπουτάκια του κοτόπουλου και τα κόβουμε (εάν θέλουμε) σε μεγάλα κομμάτια για να ψηθεί πιο γρήγορα.
Σε ένα μπολ, ανακατεύουμε το ελαιόλαδο, το μέλι, αλάτι, πιπέρι, τη ρίγανη, τη μουστάρδα, το κύμινο, το χυμό λεμονιού και το ξίδι.
Βάζουμε στο ταψί που θα χρησιμοποιήσουμε το νερό και μέσα τοποθετούμε τα κομμάτια του κοτόπουλου και τα κομμάτια του καρότου.
Τα περιχύνουμε με το μίγμα που ετοιμάσαμε στο μπολ.
Σκεπάζουμε το ταψί με αλουμινόχαρτο και ψήνουμε για 40-45 λεπτά.
Ύστερα, αφαιρούμε το αλουμινόχαρτο και ψήνουμε για άλλα 5-10 λεπτά ή μέχρι το κρέας να ροδοκοκκινήσει.
Βγάζουμε από το φούρνο και παίρνουμε 1 φλ.τσ. από το ζωμό του κοτόπουλου.
Ψιλοκόβουμε τα καρότα ή τα πιέζουμε με ένα πηρούνι.
Συμπληρώνουμε και βραστό νερό μέχρι να έχουμε 250ml και προσθέτουμε λίγο αλάτι.
Βάζουμε το κουσκούς σε ένα μεγάλο μπολ και προσθέτουμε το μίγμα νερού και ζωμού.
Αφήνουμε για 5 λεπτά και με ένα πηρούνι ανακατεύουμε το κουσκούς.
Το αναμιγνύουμε με τα ψιλοκομμένα καρότα και τα κυβάκια ντομάτας.
Προσθέτουμε και το ψιλοκομμένο μαϊντανό και ανακατεύουμε ελαφρά.
Σερβίρουμε το κοτόπουλο με κουσκούς και περιχύνουμε με λίγη από τη σάλτσα που έχει απομείνει στο ταψί.Πηγή: Περιοδικό "Καλά μαγειρέματα", Αύγουστος 2013