Χρόνια τώρα στο βιβλίο συνταγών της αγαπημένης γιαγιάς που καταγόταν από την Ήπειρο υπήρχε παραμελημένη τούτη η συνταγή.Λίγο το ένα, λίγο το άλλο η συνταγή πέρασε στα αζήτητα! Τί κρίμα!! Δεν της άξιζε τέτοια τύχη!! Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα, όπως λέει και μια παροιμία κι έτσι έφτασε η ώρα να την εκτιμήσουμε!
Όταν η αδερφή μου παντρεύτηκε δοκίμασα μια παρόμοια γέμιση πίτας από την πεθερά της που, είναι, επίσης, Ηπειρώτισσα! Μια γέμιση που ισορροπούσε θαυμάσια ανάμεσα στην γλύκα της κρέμας και την αλμύρα του τυριού. Μια γέμιση που θύμιζε ...λυχναράκι με την διαφορά ότι δεν είχες πάντα την ίδια γεύση αλλά σκαμπανεβάσματα, εναλλαγές γλυκιάς κρέμας και αλμυρού τυριού!
Έτσι και τώρα, σε τούτην εδώ την πίτα! Το αραιωμένο γάλα με το γιαούρτι ποτίζει τα φύλλα ενώ το ανθότυρο κάθεται εδώ κι εκεί σχηματίζοντας μικρές διαφορετικές, ημίγλυκες μπουκιές! Μην σας ξενίζει το γιαούρτι με λεμόνι που σας προτείνω... δοκιμάστε το... αξίζει γιατί δίνει στα φυλλένια γυαλάκια ένα υπέροχο, αν και πολύ διακριτικό, άρωμα και επίγευση λεμονιού! Αν, πάλι, σας αρέσει το παραδοσιακό άρωμα βανίλιας...δεν έχετε παρά να ακολουθήσετε την βασική συνταγή. Αν πάλι δεν θέλετε να φτιάξετε τα γυαλάκια μπορείτε απλά να σουρώσετε τα φύλλα και να τα τοποθετήσετε, έτσι τσαλακωμένα, το ένα μετά το άλλο!
Μόνον, μην αφαιρέσετε το ανθότυρο... αν και μπορείτε να το κάνετε όχι ότι δεν μπορείτε... πάλι νόστιμη θα γίνει αλλά με το ανθότυρο παίρνει άλλη διάσταση!
Μια πιτούλα σε χρόνο ρεκόρ, με απλά, οικονομικά και υπέροχα υλικά που, ακόμα και μια έφηβη μπορεί να την φτιάξει! Γιατί όχι;;; Είναι μια υπέροχη λύση για να μπούνε τα παιδιά στην κουζίνα, να δημιουργήσουν αυτήν την θεϊκή νοστιμιά και να αισθανθούν το γευστικό μεγαλείο μιας πίτας αλλά και την αξία της σπιτικής δημιουργικής μαγειρικής. Είναι ό,τι καλύτερο για να συνειδητοποιήσουν ότι, παρά τις δύσκολες ώρες που περνάμε σαν λαός, έχουμε κάτι που δεν μπορεί κανείς και με κανέναν τρόπο να το αφαιρέσει... μια μοναδική γαστρονομική παράδοση, γεμάτη μεγαλείο και απίστευτη φαντασία!
1 πακέτο φύλλο Βηρυτού (ή φύλλο κρούστας)
150 γρ. βούτυρο λιωμένο
Για την γέμιση
1 ζαχαρούχο γάλα
700 ml νερό (ή μισό μισό με γάλα)
200 γρ. ανθότυρο θρυμματισμένο με το πηρούνι
100 γρ. γιαούρτι αγελάδος (ή για ιδιαίτερο άρωμα... γιαούρτι με γεύση λεμόνι)
1 βανίλια
Άχνη και κανέλα για το σερβίρισμα
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 190 βαθμούς Κελσίου, στον αέρα.
Αλείφουμε με λίγο λιωμένο βούτυρο το ταψί μας.
Βρέχουμε με λίγο βούτυρο ένα φύλλο.
Το κάνουμε πλισέ στην μακριά του διάσταση και το τυλίγουμε (όχι σφιχτά) και από τις δύο πλευρές προς τα μέσα έτσι ώστε να σχηματιστούν τα γυαλάκια (όπως κάνουμε τα πασχαλινά κουλουράκια).
Επαναλαμβάνουμε το ίδιο με όλα τα φύλλα.
Τοποθετούμε τα "γυαλάκια" το ένα δίπλα στο άλλο, προσέχοντας να μην έχει μεγάλα κενά.
Όπου δεν χωράνε τα γυαλάκια τα χωρίζουμε σε δύο στρογγυλά.
Περιχύνουμε με όσο βούτυρο μας περίσσεψε και βάζουμε τα γυαλάκια να ψηθούν για 15-20 λεπτά.
Ετοιμάζουμε την γέμιση
Σε ένα μπολ, βάζουμε το ζαχαρούχο με το νερό, το γιαούρτι, την βανίλια και το ανθότυρο.
Ανακατεύουμε καλά και περιχύνουμε με το μείγμα αυτό τα, ήδη, ψημένα φύλλα.
Αφήνουμε να σταθεί για 5 λεπτά και μετά βάζουμε στον φούρνο.
Ψήνουμε για άλλα 10-15 λεπτά ή μέχρι να δούμε ότι το υγρό μείγμα έγινε κρέμα.
Βγάζουμε από τον φούρνο και αφήνουμε λίγο να πέσει η θερμοκρασία του.
Πασπαλίζουμε με άχνη και κανέλα και απολαμβάνουμε.
Παραλλαγή
Μπορούμε να αντικαταστήσουμε το ζαχαρούχο αραιωμένο γάλα και το νερό με 1100 ml φρέσκο γάλα πλήρες, στο οποίο έχουμε προσθέσει 6-7 κ.σ. μέλι ή και περισσότερο ανάλογα με την γλύκα που θέλουμε.
Για να διαλύσουμε το μέλι, βάζουμε λίγο από το γάλα να ζεσταθεί, προσθέτουμε εκεί το μέλι και το ανακατεύουμε καλά για να λιώσει.
Στο μείγμα του γάλακτος, προσθέτουμε ύστερα, το γιαούρτι και το ανθότυρο και αφού ανακατέψουμε καλά περιχύνουμε μ' αυτό τα μισοψημένα φύλλα.
