Χρόνια πριν, εγώ και τα μανιτάρια ήμασταν άγνωστοι! Μικρή τότε... άκουσα από την κολλητή μου ότι κάποιο μεσημέρι είχαν μανιτάρια κι έτσι ξεκίνησε η ιστορία μιας σχέσης μοναδικής!
Έχω κατά καιρούς δοκιμάσει πολλών ειδών μανιτάρια αλλά δεν κρύβω την αδυναμία μου για κάποια απ' αυτά. Πρώτα και καλύτερα τα πορτσίνι, στα γαλλικά... cepes και στα ελληνικά... βασιλομανίταρα ή καλογεράκια με την ιδιαίτερη γεύση τους και το άρωμα που σου φέρνει στο νου κάτι ανάμεσα σε φουντούκι και κάστανο.
Τα πλευρώτους που μπορούν να μετατραπούν στο καθημερινό μου μπέργκερ. Σίγουρα τα άγρια πλευρώτους είναι πολύ πιο πλούσια σε γεύση αλλά και τα καλλιεργημένα δεν πάνε πίσω και, στο κάτω κάτω, σου εμπνέουν και μια σιγουριά.
Πρόσφατα λάτρεψα και τα ασπρομανίταρα αλλά και τα πορτομπέλο, δυο ξαδερφάκια αγαρικά που κυκλοφορούν με την ταμπελίτσα των καλλιεργημένων στην αγορά. Τα ασπρομανίταρα με λίγο μεγαλύτερη ποικιλία στο μέγεθος ενώ τα πορτομπέλο σταθερά πιο μεγάλα. Στην ίδια οικογένεια ανήκουν και τα γνωστά "Μανιτάρια του Παρισιού" ή γαλλιστί... champignons. Η γεύση τους μεστή, γεμάτη, θυμίζει κρέας. Γίνονται υπέροχα όταν ψήνονται και το μόνο που χρειάζονται είναι κάποια αρωματικά, λίγο ελαιόλαδο και λίγο βαλσαμικό. Αλλά και γεμιστά με τυρί ή αρωματικά δεν απογοητεύουν τον ουρανίσκο... επιτελούν την αποστολή τους με μοναδικό τρόπο. Τα λατρεύω όταν τα χρησιμοποιώ και σκουραίνουν την, διαφορετικά, κάτασπρη σάλτσα τυριού. Της χαρίζουν ένα ιδανικό γήινο χρώμα που και μόνο που την βλέπεις καταλαβαίνεις τη νοστιμιά της.
Χρόνια πριν, εγώ και τα μανιτάρια ήμασταν άγνωστοι! Τώρα πια ήμαστε κολλητοί! Ένα πιάτο με ψητά μανιτάρια πλευρώτους ή αγαρικά μου χαρίζει την γευστική πληρότητα που αποζητώ από ένα γεύμα ή ένα δείπνο. Ένα ζουμερό ριζότο με πορτσίνι και παρμεζάνα με απογειώνει!
Τη συγκεκριμένη συνταγή την έκανα με μικρές παραλλαγές (θυμάρι αντί δεντρολίβανο και πλευρώτους αντί για αγαρικά, χωρίς καθόλου σκόρδο) εδώ και πολύ καιρό και πάντα με ενθουσίαζε! Αυτή η παραλλαγή δίνει ένα ακόμα πιο νόστιμο αποτέλεσμα, γήινο και ιδανικό για συνοδευτικό σε ψητό κοτόπουλο, για πρώτο πιάτο ή ακόμα και για "γέμιση" σε ένα ψωμάκι του τοστ ή για "καπελάκι" σε μια μπρουσκέτα.
1200 γρ. μανιτάρια πορτομπέλο
120 γρ. ελαιόλαδο
1/3 κ.γλ. σκόρδο σε σκόνη (ή 2 σκελίδες)
2-3 κλαδάκια φρέσκο δεντρολίβανο
4 κ.σ. ξίδι βαλσαμικό
Αλάτι - Πιπέρι - Ρίγανη
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς Κελσίου.
Ξεφλουδίζουμε τα μανιτάρια και τα ξεπλένουμε με νερό.
Τα κόβουμε σε μεγάλα κομμάτια και τα βάζουμε στο ταψάκι που θα τα ψήσουμε.
Προσθέτουμε το ελαιόλαδο, το σκόρδο, αλάτι, πιπέρι, ρίγανη και το βαλσαμικό.
Τα ανακατεύουμε καλά με τα χέρια μας ώστε να καλυφθούν ομοιόμορφα με το λάδι.
Στρώνουμε τα μανιτάρια σε μια στρώση στο ταψί και βάζουμε στο φούρνο για 30 -35 λεπτά ή μέχρι να δούμε ότι τα μανιτάρια έχουν ψηθεί και έχουν αλλάξει χρώμα.
Βγάζουμε το ταψί από το φούρνο και αφήνουμε για 5 λεπτά να κρυώσουν λίγο και μετά σερβίρουμε.
Πηγή: ΕΔΩ
