Καλημέρα και καλή εβδομάδα!! Βροχερή μέρα, φθινοπωρινή που μας θυμίζει ότι ο Σεπτέμβριος προχωρά προς το τέλος του. Η ψύχρα σήμερα αισθητή εδώ στη Θεσσαλονίκη κι αυτό με κάνει να αναζητώ ένα ζεστό καφέ... το πρώτο ρόφημα της νέας μέρας.
Καθισμένη μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή το "ποτέ μη λες ποτέ" χορεύει στο νου!
Μια φράση που πάντα την έχω σαν αρχή μου αν και έχουν υπάρξει πολλές φορές στη ζωή μου (φαντάζομαι και σε πολλών άλλων) που τα μεγάλα λόγια ξεπηδούν από το στόμα εντελώς άσκεπτα. Βέβαια το πόσο σημαντικό είναι να ξεχνάς ή (ακόμα χειρότερα) να θυμάσαι τα όσα είπες και να βλέπεις ότι η ζωή τα φέρνει έτσι ώστε αυτά που είπες να αποδεικνύονται ...αβάσιμα για να μην πω εξωπραγματικά έχει άμεση σχέση με το πόσο βαρύγδουπες είναι οι δηλώσεις αλλά και σε τί αφορούν!
Το πρώτο που μου έρχεται στο νου είναι όταν οι μικρές μας ήταν ακόμα μωρά που εγώ δήλωνα ότι οι δικές μας δεν θα βλέπουν Barbie! Μερικά χρόνια μετά ...η ζωή μου έδειξε ότι οι περισσότερες μικρές βλέπουν, παίζουν, παθιάζονται με την Barbie είτε το θέλει η μαμά, η θεία, η γιαγιά είτε όχι!!! Είναι κάπου εκεί, κάποιες τέτοιες στιγμές που η πραγματικότητα σου χτυπάει στα μούτρα όσα έλεγες και υποστήριζες. "Και τώρα;;;" αναρωτιέσαι. Και τότε αρχίζεις να αναθεωρείς, να ξανασκέφτεσαι, να ψάχνεις και να βρίσκεις τελικά, ένα σωρό ενδιαφέροντα σημεία στις Barbie... πότε τα τραγούδια τους (ειδικά στη ηρωϊδα στη λίμνη των κύκνων), πότε τα διδάγματα από τις ιστορίες τους, πότε στη συμπεριφορά τους!
Κάπως έτσι συνέβη κι αυτή τη φορά! Ένα, εντελώς τυχαίο γεγονός με έκανε να πίνω με μανία τον καφέ με γεύση καραμέλα! "Ποιός εσύ;;;;" με ρωτούν όσοι με γνωρίζουν καλά και εκπλήσσονται!! "Εσύ που πάντα έλεγες ότι καφές είναι μόνον αυτός με γεύση καφέ;;;;;;". Εεεεε, ναι, λοιπόν εγώ... εγώ που όταν πήγα στο Μόντρεαλ μη μπορώντας να αποχωριστώ το αγαπημένο μου γάλα με καφέ, μόλις έφτασα αγόρασα γάλα! Το επόμενο πρωί φτιάχνω το καθιερωμένο καφόγαλα αλλά... τί απογοήτευση! Γεύση... χάλια!!! Ευτυχώς που υπήρχε καφές με γεύση και άρωμα βανίλιας και με ...έσωσε!!!!!!!!!!! χαχαχα Αυτή ήταν η αρχή!!! Παρά το γεγονός ότι άλλαξα μάρκα γάλακτος και το επόμενο ήταν μια χαρά... εγώ κόλλησα με τον καφέ με γεύση... κάτι ...τέλος πάντων!!! Τότε με γεύση βανίλια, τώρα με γεύση καραμέλα και μια και πήρα φόρα ...θα τους δοκιμάσω όλους, μα όλους!!!!!!!!
Από την άλλη μπισκοτάκια είχα να κάνω κάτι αιώνες! Τί ωραιότερο από αρωματικά μπισκοτάκια καφέ με σοκολάτα! Η σκέψη έγινε πραγματικότητα και τα μπισκοτάκια πήραν σάρκα και οστά! Αρωματικά, νόστιμα, αφρατοτραγανά με την επικάλυψη της καστανής ζάχαρης να τους χαρίζει έξτρα γλύκα αλλά και κρατσάνισμα από την πρώτη κιόλας μπουκιά! Κι αν βουτήξουν στον καφέ ή στο γάλα (παρεπιπτόντως ...με το τσάι δεν ταιριάζουν καθόλου είναι ολοφάνερο) τότε είναι που εξαφανίζονται σε χρόνο ρεκόρ!!!!
Καθισμένη μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή το "ποτέ μη λες ποτέ" χορεύει στο νου!
Μια φράση που πάντα την έχω σαν αρχή μου αν και έχουν υπάρξει πολλές φορές στη ζωή μου (φαντάζομαι και σε πολλών άλλων) που τα μεγάλα λόγια ξεπηδούν από το στόμα εντελώς άσκεπτα. Βέβαια το πόσο σημαντικό είναι να ξεχνάς ή (ακόμα χειρότερα) να θυμάσαι τα όσα είπες και να βλέπεις ότι η ζωή τα φέρνει έτσι ώστε αυτά που είπες να αποδεικνύονται ...αβάσιμα για να μην πω εξωπραγματικά έχει άμεση σχέση με το πόσο βαρύγδουπες είναι οι δηλώσεις αλλά και σε τί αφορούν!
Το πρώτο που μου έρχεται στο νου είναι όταν οι μικρές μας ήταν ακόμα μωρά που εγώ δήλωνα ότι οι δικές μας δεν θα βλέπουν Barbie! Μερικά χρόνια μετά ...η ζωή μου έδειξε ότι οι περισσότερες μικρές βλέπουν, παίζουν, παθιάζονται με την Barbie είτε το θέλει η μαμά, η θεία, η γιαγιά είτε όχι!!! Είναι κάπου εκεί, κάποιες τέτοιες στιγμές που η πραγματικότητα σου χτυπάει στα μούτρα όσα έλεγες και υποστήριζες. "Και τώρα;;;" αναρωτιέσαι. Και τότε αρχίζεις να αναθεωρείς, να ξανασκέφτεσαι, να ψάχνεις και να βρίσκεις τελικά, ένα σωρό ενδιαφέροντα σημεία στις Barbie... πότε τα τραγούδια τους (ειδικά στη ηρωϊδα στη λίμνη των κύκνων), πότε τα διδάγματα από τις ιστορίες τους, πότε στη συμπεριφορά τους!
Κάπως έτσι συνέβη κι αυτή τη φορά! Ένα, εντελώς τυχαίο γεγονός με έκανε να πίνω με μανία τον καφέ με γεύση καραμέλα! "Ποιός εσύ;;;;" με ρωτούν όσοι με γνωρίζουν καλά και εκπλήσσονται!! "Εσύ που πάντα έλεγες ότι καφές είναι μόνον αυτός με γεύση καφέ;;;;;;". Εεεεε, ναι, λοιπόν εγώ... εγώ που όταν πήγα στο Μόντρεαλ μη μπορώντας να αποχωριστώ το αγαπημένο μου γάλα με καφέ, μόλις έφτασα αγόρασα γάλα! Το επόμενο πρωί φτιάχνω το καθιερωμένο καφόγαλα αλλά... τί απογοήτευση! Γεύση... χάλια!!! Ευτυχώς που υπήρχε καφές με γεύση και άρωμα βανίλιας και με ...έσωσε!!!!!!!!!!! χαχαχα Αυτή ήταν η αρχή!!! Παρά το γεγονός ότι άλλαξα μάρκα γάλακτος και το επόμενο ήταν μια χαρά... εγώ κόλλησα με τον καφέ με γεύση... κάτι ...τέλος πάντων!!! Τότε με γεύση βανίλια, τώρα με γεύση καραμέλα και μια και πήρα φόρα ...θα τους δοκιμάσω όλους, μα όλους!!!!!!!!
Από την άλλη μπισκοτάκια είχα να κάνω κάτι αιώνες! Τί ωραιότερο από αρωματικά μπισκοτάκια καφέ με σοκολάτα! Η σκέψη έγινε πραγματικότητα και τα μπισκοτάκια πήραν σάρκα και οστά! Αρωματικά, νόστιμα, αφρατοτραγανά με την επικάλυψη της καστανής ζάχαρης να τους χαρίζει έξτρα γλύκα αλλά και κρατσάνισμα από την πρώτη κιόλας μπουκιά! Κι αν βουτήξουν στον καφέ ή στο γάλα (παρεπιπτόντως ...με το τσάι δεν ταιριάζουν καθόλου είναι ολοφάνερο) τότε είναι που εξαφανίζονται σε χρόνο ρεκόρ!!!!
120 γρ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
100 γρ. άχνη
3-4 κ.σ. ρόφημα στιγμιαίο καφέ με γεύση καραμέλα
200-220 γρ. φαρίνα που φουσκώνει
1 πρέζα σόδα
2 κ.σ. σοκολάτα τριμμένη ή σε νιφάδες (όχι σταγόνες)
Καστανή ζάχαρη για το πασπάλισμα (προαιρετικά)
Φτιάχνουμε τον καφέ, αναμειγνύοντας σε 4 κ.σ. χλιαρό νερό 2 κ.γλ. στιγμιαίο καφέ με γεύση καραμέλα.
Σε ένα μπολ, αναμειγνύουμε το βούτυρο, τη σόδα, το αλάτι και την άχνη και το χτυπάμε μέχρι να γίνει ένα αφράτο και κρεμώδες μείγμα.
Προσθέτουμε εναλλάξ το ρόφημα καφέ και το αλεύρι και ζυμώνουμε μέχρι να έχουμε μια μαλακή ζύμη που δεν κολλάει στα χέρια.
Προσθέτουμε την τριμμένη σοκολάτα, ζυμώνουμε μέχρι να ενσωματωθεί αλλά να μην λιώσει.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 190 βαθμούς Κελσίου.
Βάζουμε στο ψυγείο για 10 λεπτά για να κρυώσει η ζύμη και να μπορέσουμε να κόψουμε τα μπισκοτάκια.
Ψήνουμε για 10-12 λεπτά ανάλογα με το μέγεθος.
