Καλημέρα! Χρόνια πολλά σε όλες τις Κατερίνες, Κάτιες, Καίτες που γιορτάζουν σήμερα!!! Να είστε καλά και του χρόνου με υγεία και χαρά σας εύχομαι!! :)
Λες καλημέρα και μετά σκέφτεσαι... είναι καλημέρα; Κι αν ναι... γιατί; Αν, πάλι, όχι κι εσύ έχεις μάθει να το λες από συνήθεια ...ξέρεις γιατί δεν είναι καλημέρα!! Και το μυαλό γυρνάει χρόνια πίσω... τότε που το καλημέρα αντιστοιχούσε σε μιαν ακόμα μέρα ήρεμη, χαρούμενη ή όχι δεν έχει άμεσα (τώρα όχι τότε) σημασία, αλλά ήρεμη... χωρίς όλα αυτά που ακούς τις τελευταίες, ειδικά, μέρες από τις "ειδήσεις".
Τότε που η κοινωνία είχε για "σημαία" κάποιες αξίες που έκαναν την καθημερινότητα "καλή", τότε που η ευγένεια και ο αλληλοσεβασμός αποτελούσαν προτερήματα.
Λες καλημέρα και μετά σκέφτεσαι... είναι καλημέρα; Κι αν ναι... γιατί; Αν, πάλι, όχι κι εσύ έχεις μάθει να το λες από συνήθεια ...ξέρεις γιατί δεν είναι καλημέρα!! Και το μυαλό γυρνάει χρόνια πίσω... τότε που το καλημέρα αντιστοιχούσε σε μιαν ακόμα μέρα ήρεμη, χαρούμενη ή όχι δεν έχει άμεσα (τώρα όχι τότε) σημασία, αλλά ήρεμη... χωρίς όλα αυτά που ακούς τις τελευταίες, ειδικά, μέρες από τις "ειδήσεις".
Τότε που η κοινωνία είχε για "σημαία" κάποιες αξίες που έκαναν την καθημερινότητα "καλή", τότε που η ευγένεια και ο αλληλοσεβασμός αποτελούσαν προτερήματα.
Πόσο καιρό έχουμε να "ζήσουμε" μιαν ήσυχη, τουλάχιστον, μέρα;; Αναρωτιέσαι κι εσύ όπως κι εγώ άραγε ή μόνον εγώ καταφεύγω στα περασμένα για να θυμηθώ πώς περνούσε ο καιρός πριν μερικά χρόνια και πώς ήταν να είσαι ήρεμος και χαρούμενος.
Κι ύστερα πάλι... σκέφτομαι... ζωή είναι... προχωράει, πάει μπροστά! Ναι, αλλά όλο αυτό είναι μπροστά ή μερικές δεκαετίες πίσω;;
Και προχωρώ κι εγώ με τη σκέψη μερικές δεκαετίες πίσω και κρύβομαι σ΄ένα μοναδικό καταφύγιο! Και ξαναφέρνω στο νου σαλόνια γεμάτα συγγενείς και φίλους να εύχονται χαρούμενοι σε γιορτές διάφορες κρατώντας στο χέρι ένα πανέμορφο πιατάκι με σπιτικό γλύκισμα... τότε που όταν έλεγαν γλυκό, κάθε άλλο παρά πάστα εννοούσαν (όχι δεν έχω κάτι εναντίον της πάστας και πολύ περισσότερο της σοκολατένιας... αλλά αυτά θα τα πούμε κάποιαν άλλη στιγμή)! Τότε που το κλασσικό γλυκό ήταν ένα αφράτο, φουσκωτό κι ολόγλυκο ρεβανί! Τότε που, σε κάθε γιορτή που το έφτιαχνε η μαμά μου και χτυπούσε τα αυγά και τη ζάχαρη με το μίξερ χειρός την άκουγα να λέει... η γιαγιά σου όταν ήμουν μικρή τα χτυπούσε με το χέρι για μια ώρα!! Μέχρι να γίνει κάτασπρο, φουσκωτό, αφράτο!!
Και καθώς η μνήμη τρέχει κι οι θύμησες διαδέχονται η μια την άλλη με ταχύτητα ...φωτός, η γεύση παίζει τα δικά της παιχνίδια με τη μνήμη!! Η γλύκα κυριαρχεί κι αναρωτιέσαι ...γιατί έχω καιρό να φτιάξω ρεβανί ενώ μικροί και μεγάλοι το αποζητούν;;; Κι ύστερα θυμάσαι το γιατί!! Γιατί μια έλεγες (είμαι σίγουρη ότι δεν το ξέχασες) ότι χρειάζεται περισσότερο άρωμα για να μην σου μυρίζουν τα αυγά και το επόμενο ρεβανί είχε περισσότερη βανίλια. Την άλλη έλεγες ότι ήθελες να μυρίζει πορτοκάλι ή λεμόνι και κατέφθανε ένα άλλο που, ως δια μαγείας (κι ας μην ήταν "δια μαγείας") αρωματισμένο με λεμόνι και πορτοκάλι. Κάποια άλλη φορά το φανταζόσουν με σταγόνες σοκολάτας κι ο μάγος Χουντίνι (βλέπε μαμά ή γιαγιά) το ...εμφάνιζε κι αυτό!! Το μόνο που δεν είχες πει ήταν ρεβανί μήλου!! Εεεε, τώρα το είπες κι αυτό!! Για να δούμε θα σταματήσεις ποτέ;; Αν κρίνω όμως από τη γεύση και το άρωμα...μάλλον δεν θα το κάνεις... γιατί αυτό το ρεβανί με το μήλο και την κανέλα να σκορπίζει το άρωμά της έγινε μο-να-δι-κό!!! Να και κάτι καλό που βγήκε!!
Για το ρεβανί
5 αυγά μεγάλα (L)
220 γρ. ζάχαρη
200 γρ. φαρίνα που φουσκώνει μόνη της
60 γρ. σιμιγδάλι ψιλό
1 πρέζα αλάτι
1 βανίλια
1/2 κ.γλ. κανέλα
1 μέτριο μήλο, ψιλοτριμμένο
Για το σιρόπι
2 φλ.τσ. ζάχαρη
2 φλ.τσ. νερό
2 ξυλάκια κανέλας
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου.
Σε ένα μπολ, κοσκινίζουμε το αλεύρι και προσθέτουμε το σιμιγδάλι και την κανέλα.
Χτυπάμε τα αυγά με τη ζάχαρη, την βανίλια περίπου 15-20 λεπτά ή μέχρι να γίνουν ένα υπόλευκο, παχύρρευστο, αφράτο μείγμα που έχει τριπλασιαστεί σε όγκο.
Ρίχνουμε το ψιλοτριμμένο μήλο μέσα στο αλεύρι και ανακατεύουμε.
Με το μίξερ στην πιο χαμηλή του ταχύτητα, προσθέτουμε το μείγμα μήλου-αλεύρου-σιμιγδαλιού-κανέλας σιγά σιγά.
Αλείφουμε με βούτυρο ένα ταψί με διάμετρο 22-24 εκ.
Βάζουμε μέσα το μείγμα και το βάζουμε στο φούρνο.
Ψήνουμε για 45-50 λεπτά ή μέχρι να δούμε ότι έχει κάνει μια ωραία καστανή κρούστα στην επιφάνεια.
Βγάζουμε από το φούρνο και αφήνουμε να κρυώσει πριν το σιροπιάσουμε.
Ετοιμάζουμε το σιρόπι
Βάζουμε τη ζάχαρη με το νερό και τα ξυλάκια κανέλας και τα αφήνουμε να βράσουν για 4 λεπτά μετρώντας από τη στιγμή που θα αρχίσει να κοχλάζει.
Αφήνουμε το σιρόπι για 4-5 λεπτά ώστε να μην είναι και μετά περιχύνουμε το ρεβανί μας.
