Καλημέρα, καλημέρα!! Είπαμε Αύγουστος... όσο λιγότερη ώρα στην κουζίνα τόσο το καλύτερο! Εξάλλου, το καλοκαίρι μπήκε στην τελική του ευθεία, οπότε όσο προλαβαίνουμε ακόμα κι όσο μας το επιτρέπει ο καιρός ...ας το απολαύσουμε!!! Για σήμερα, ένα γρήγορο κι αγαπημένο φαγητό! Ένα φαγητό που, αν και, μοιάζει με τα αυγά στραπατσάδα, έχει βασικές διαφορές!
Το ένα έχει τυρί, το άλλο ντομάτες. Παρά τις όποιες, όμως, διαφορές ή ομοιότητες ένα είναι σίγουρο... και τα δύο είναι πιάτα τόσο γρήγορα όσο και νόστιμα. Ειδικότερα, ο καγιανάς είναι ένα πιάτο που το αγαπώ πολύ γιατί μου φέρνει θύμησες παλιές... από τότε που ήμουν παιδούλα και πήγαινα στην συγκάτοικό μας να παίξω με την κόρη της! Μας έφτιαχνε, λοιπόν, συχνά πυκνά καγιανά και μάλιστα με λουκάνικα γιατί ο άντρας της είχε αλλαντοπωλείο... ναι, πουλούσε μόνον αλλαντικά αλλά ...του κόσμου τα αλλαντικά!!! Θυμάμαι να κοιτάζω εκστασιασμένη (εμείς τρώγαμε λίγα αλλαντικά και πάντα σχολαστικά διαλεγμένα για ευνόητους λόγους) το πλήθος των αλλαντικών που βρίσκονταν στα ράφια του μαγαζιού! Θυμάμαι να σηκώνω το κεφάλι και να ατενίζω εντυπωσιασμένη τα λουκάνικα που κρέμοντας από ειδικές "κρεμάστρες - τσιγκέλια" από την οροφή του μαγαζιού!
Το ένα έχει τυρί, το άλλο ντομάτες. Παρά τις όποιες, όμως, διαφορές ή ομοιότητες ένα είναι σίγουρο... και τα δύο είναι πιάτα τόσο γρήγορα όσο και νόστιμα. Ειδικότερα, ο καγιανάς είναι ένα πιάτο που το αγαπώ πολύ γιατί μου φέρνει θύμησες παλιές... από τότε που ήμουν παιδούλα και πήγαινα στην συγκάτοικό μας να παίξω με την κόρη της! Μας έφτιαχνε, λοιπόν, συχνά πυκνά καγιανά και μάλιστα με λουκάνικα γιατί ο άντρας της είχε αλλαντοπωλείο... ναι, πουλούσε μόνον αλλαντικά αλλά ...του κόσμου τα αλλαντικά!!! Θυμάμαι να κοιτάζω εκστασιασμένη (εμείς τρώγαμε λίγα αλλαντικά και πάντα σχολαστικά διαλεγμένα για ευνόητους λόγους) το πλήθος των αλλαντικών που βρίσκονταν στα ράφια του μαγαζιού! Θυμάμαι να σηκώνω το κεφάλι και να ατενίζω εντυπωσιασμένη τα λουκάνικα που κρέμοντας από ειδικές "κρεμάστρες - τσιγκέλια" από την οροφή του μαγαζιού!
Όταν, λοιπόν, η πιπεριά (πάντα έβαζε πιπεριά η γλυκιά ...κυρία Πόπη) έμπαινε στο τηγάνι και μετά λουζόταν με την ντομάτα, το δωμάτιο γέμιζε αρώματα! Κι ύστερα τα αυγά και το λουκάνικο κομμένο σε ροδέλες (σχεδόν κάθε φορά κι άλλο είδος λουκάνικου πότε τύπου Φρανκφούρτης, πότε χωριάτικο, πότε με πράσο, πότε με πορτοκάλι και ενίοτε ιδιαίτερα αρωματικό και πικάντικο) πηδούσαν ταυτόχρονα μέσα στο τηγάνι... η προσμονή της λιχουδιάς γινόταν ...μαρτυρική. Το άρωμα σου έσπαζε τη μύτη, το άδειο πιάτο γέμιζε και το κουτάλι (πάντα μας σερβίριζε τον καγιανά με κουτάλι σούπας κι απορούσα γιατί... εμείς στο σπίτι τον σερβίραμε με πηρούνι!!) άρχιζε τις διαδρομές πιάτο-στόμα, στόμα-πιάτο χωρίς σταματημό μέχρι που και το τελευταίο ίχνος εξαφανιζόταν!! Κι ακόμα και τότε, μια μπουκιά ζυμωτού ψωμιού "καθάριζε" τα υπολείμματα από το πιάτο!! ΤΕΛΕΙΟΣ!!! Το χαβιάρι, ο αστακός και οι άλλες λιχουδιές υψηλού επιπέδου ωχριούσαν μπροστά στη νοστιμιά του καγιανά!!
Ταξιδεύοντας πίσω στον χρόνο κι αποφεύγοντας το μαγείρεμα για πολλή ώρα λόγω εποχής και ζέστης σας φιλεύω σήμερα... καγιανά με πιπεριές και λουκάνικα, τώρα που οι ντομάτες είναι στα καλύτερά τους!! -:)
2-3 αυγά ελαφρά χτυπημένα
2 μέτριες ντομάτες ώριμες ξεφλουδισμένες και ψιλοκομμένες
1 πιπεριά πράσινη κέρατο σε ροδέλες
2 λουκάνικα τύπο Φρανκφούρτης, βρασμένα και κομμένα σε ροδέλες
1 πρέζα σκόρδο σε σκόνη ή μια σκελίδα σκόρδο ολόκληρη
3-4 κ.σ. ελαιόλαδο
Αλάτι και πιπέρι
Βάζουμε την πιπεριά να μαραθεί για λίγο και προσθέτουμε την ψιλοκομμένη ντομάτα.
Αφήνουμε να πάρει μια ή δύο βράσεις η σάλτσα και μετά προσθέτουμε το σκόρδο, τα αυγά και το λουκάνικο.
Αφήνουμε τα αυγά να ψηθούν και να πήξουν, ανακατεύοντας συχνά με ξύλινη κουτάλα, για να μην καεί ο καγιανάς.
Μόλις ψηθεί καλά αλλά χωρίς να χάσει εντελώς τα υγρά του, το σερβίρουμε σε πιάτο και τον απολαμβάνουμε με ρόκα σαλάτα, λίγο κατσικίσιο τυρί και ζυμωτό ψωμί!
Κι αν θέλουμε τον καγιανά για μεζεδάκι... είναι πρώτης τάξεως σερβιρισμένος επάνω σε φρυγανισμένη φέτα ψωμιού ή σαν γέμιση σε ψητή πατάτα ή μανιτάρι πορτομπέλο!
Κι αν θέλουμε τον καγιανά για μεζεδάκι... είναι πρώτης τάξεως σερβιρισμένος επάνω σε φρυγανισμένη φέτα ψωμιού ή σαν γέμιση σε ψητή πατάτα ή μανιτάρι πορτομπέλο!
Καλή σας μέρα!! -:))
