Καλή σας μέρα!!! Καλοκαίρι και ζέστη πάνε μαζί... κι οι παραλίες το ίδιο και τα μπάνια! Ας τα απολαύσουμε όσο ο μήνας προχωρά προς το τέλος του μια και είμαστε ήδη 2 μόνον μέρες πριν την μεγάλη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου!
Μια τέτοια μέρα, ηλιόλουστη και ζεστή πριν xxxx χρόνια ήρθε στον κόσμο ένα μωράκι, στρουμπουλό και όμορφο, με λιγοστό ξανθό μαλλάκι και φουσκωτά μαγουλάκια! Η αδερφούλα μου!! Για μένα ήσουν ένα πανέμορφο δώρο που λάτρεψα από την πρώτη κιόλας στιγμή!
Αδερφούλα μου, σου εύχομαι, λοιπόν, σήμερα μέσα από την καρδιά μου ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ κι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ!! Μακάρι όλα σου τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα! Να σε χαιρόμαστε και να χαίρεσαι την οικογένειά σου! Και του χρόνου με υγεία και χαρά!
Και τώρα στην σημερινή μας διαφορετική συνταγή! Μια συνταγή για σπιτική μουστάρδα που την φτιάχνω εδώ και 3 χρόνια πολύ συχνά και μάλιστα με διαφορετικής "έντασης και ποιότητας" σκόνη μουστάρδας (απαλή ή καυτερή). Η συγκεκριμένη έγινε με δυνατή, καυτερή σκόνη μουστάρδας και αραιώθηκε με αλεύρι (όσο περισσότερο αραιώνεται με αλεύρι τόσο πιο άτονη γίνεται).
Η σπιτική μουστάρδα είναι εύκολη! Πολύ εύκολη, θα έλεγα, αλλά θέλει να τη δοκιμάζουμε για να σταματήσουμε την προσθήκη υλικών στο σημείο που μας αρέσει η γεύση της.
Το ξέρετε ότι η πρώτη συνταγή μουστάρδας χάνεται στα βάθη των αιώνων; Σε Ινδικά και Σουμεριακά κείμενα η μουστάρδα εμφανίζεται από το 3000 πΧ.! Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τους σιναπόσπορους για να καρυκεύουν κρεατικά και ψάρια και αφού τους πολτοποιούσαν, τους ανακάτευαν με κρασί κι έφτιαχναν ένα είδος σάλτσας. Ήταν κάπου στον 6ο αιώνα, στην Βουργουνδία που έκανε την πρώτη της εμφάνιση. Αργότερα, τον 14ο αιώνα ο πάπας Ιωάννης είχε τέτοια λατρεία στη μουστάρδα που δημιούργησε τη θέση του μουσταρδιέρη. Προχωρώντας στον 16ο αιώνα βρίσκουμε την πρώτη μουστάρδα με ξύδι στη Νέα Ορλεάνη και γύρω στο 1630 στη Ντιζόν, όπου, σήμερα, υπάρχει και το αντίστοιχο μουσείο. Το 1866 ο Τζ. Κόλμαν, της γνωστής μάρκας μουστάρδας, διορίσθηκε επίσημος μουσταρδοποιός της βασίλισσας Βικτωρίας. Κάπου στον 18ο αιώνα εμφανίστηκε και η συνταγή της "δυνατής" μουστάρδας.
Η μουστάρδα διαφοροποιείται ανάλογα με τους σπόρους που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή της. Από το σινάπι φτιάχνουμε τη λευκή και κίτρινη μουστάρδα, από το Brassica juncea την καφέ μουστάρδα και από το Β. Νιγρα την μαύρη μουστάρδα. Σήμερα οι ποικιλίες και οι γεύσεις μουστάρδας είναι πάρα πολλές κι έχουν εμπλουτιστεί με φρούτα, αρωματικά, μπαχαρικά, μέλι ακόμα και λικέρ!
Και με τη σημερινή ανάρτηση σας αφήνω για λίγες μέρες!
Θα τα ξαναπούμε την Πέμπτη στις 21 του μηνός!
Καλά να περνάτε και να προσέχετε!!!
3 κ.σ. σκόνη μουστάρδας
6 κ.σ. μηλόξιδο
3 κ.γλ. μέλι
4 κ.σ. απαλό ελαιόλαδο ή ηλιέλαιο
5 κ.σ. αλεύρι
4 κ.σ. λευκό κρασί
1-2 κ.σ. νερό
1/2 κ.γλ. αλάτι
Βάζουμε τη σκόνη μουστάρδας και 1 κ.σ. αλεύρι σε ένα μπολ.
Προσθέτουμε 2 κ.σ. μηλόξιδο, 1 κ.γλ. μέλι, 2 κ.σ. ελαιόλαδο και το αλάτι.
Ανακατεύουμε με το σύρμα σιγά σιγά έως ότου ομογενοποιηθεί το μίγμα.
Προσθέτουμε σταδιακά (μία μία κουταλιά από το καθένα) και πάντα ανακατεύοντας το αλεύρι, το κρασί, το μέλι, το μηλόξιδο, το ελαιόλαδο.
Ανακατεύουμε καλά μέχρι να έχουμε ένα καλά ομογενοποιημένο μίγμα.
Εάν, όταν τελειώσουμε τα υλικά, το μίγμα μας είναι πηχτό, προσθέτουμε και 1-2 κ.σ. νερό και ανακατεύουμε και πάλι καλά.
Εάν, είναι αραιό, προσθέτουμε λίγο αλεύρι.
Όταν έχουμε μια μουστάρδα με την υφή της έτοιμης ή την υφή που θέλουμε τότε την βάζουμε σε αποστειρωμένο (όχι ζεστό) βάζο και την αφήνουμε στο ψυγείο για 24 ώρες, ώστε να "δέσουν" γεύσεις και αρώματα.
Όσο περνούν οι μέρες η γεύση της γίνεται πιο μεστή.
Διατηρείται στο ψυγείο για 2 μήνες σε καλά κλειστό γυάλινο βάζο.
TIPS
* Καλό είναι όταν αγοράσουμε την σκόνη μουστάρδας να γνωρίζουμε (εάν την αγοράσουμε από μπαχαράδικο έχουν πάνω από ένα είδος) εάν πρόκειται για δυνατή, απαλή ή όχι.
Αυτό επηρεάζει ΑΜΕΣΑ την ποσότητα άλευρου που θα προσθέσουμε για να την κάνουμε όπως θέλουμε.
Η δική μου σκόνη ήταν για καυτερή, δυνατή μουστάρδα κι έτσι πρόσθεσα αρκετό αλεύρι, ελαιόλαδο και μέλι για να την κάνω πιο απαλή.
* Επειδή η ποιότητα και η "δύναμη" της σκόνης μουστάρδας διαφέρει καλό είναι να προσθέτουμε σταδιακά τα υλικά (σιγά σιγά από κάθε ένα) και να δοκιμάζουμε για να πετύχουμε τη γεύση που θέλουμε και να σταματήσουμε να προσθέτουμε τα υλικά στο σημείο που αυτή η γεύση μας ικανοποιεί.
* Εάν θέλουμε η μουστάρδα μας να έχει ένα ιδιαίτερο άρωμα τότε αντικαθιστούμε το νερό με χυμό πορτοκαλιού και λίγο ξύσμα πορτοκαλιού (ή αντίστοιχα λεμονιού).
* Εάν αναμείξουμε αυτή τη μουστάρδα με μαγιονέζα (έτοιμη ή, ακόμα καλύτερα, σπιτική έχουμε ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα για να δώσουμε γεύση σε σαλάτες ή διάφορα σάντουιτς.
* Τέλος, προσθέτοντας στη μουστάρδα πιπέρι ή αρωματικά, όπως εστραγκόν, θυμάρι, δεντρολίβανο (γίνεται καταπληκτική) έχουμε μια ιδιαίτερη γεύση για ψητά ή μπιφτέκια.
