Χάθηκα! Δυό εβδομάδες πέρασαν από την τελευταία μου ανάρτηση και ήταν η πρώτη φορά! Πρωτόγνωρο, λένε όσοι με γνωρίζουν και ξέρουν καλά τη μανία μου να είμαι τυπική παντού και πάντα, να τα προλαβαίνω όλα, να μην αφήνω τίποτα στην τύχη και να τηρώ το πρόγραμμά μου.
Καιρό τώρα το έβλεπα... ερχόταν! Η διάθεση στα ...πατώματα, η έμπνευση για ένα ομορφογραμμένο κείμενο βγαλμένο από την ψυχή ...εξαφανισμένη κι εγώ να ...τρέχω όλη την ημέρα από το ένα στο άλλο χωρίς να μπορώ να βρω τον κανονικό μου ρυθμό, με την αίσθηση ότι ο χρόνος περνά κι εγώ κάνω τα μισά απ' όσα θέλω και πρέπει.
Μελαγχολική, πιεσμένη, προβληματισμένη για όλα κι ακόμα περισσότερο για το μέλλον και τί θα φέρει μαζί του διαπίστωνα ότι κάτι που τόσα χρόνια έκανα με μεγάλη χαρά τώρα μου φαινόταν ...ασήμαντο! Τύψεις, θλίψη, άγχος συνόδεψαν όλες αυτές τις μέρες. Οι γεύσεις πέρασαν σε δεύτερη μοίρα, η φωτογραφική μηχανή κοντέψε να "πιάσει αράχνες" και η δύσκολη καθημερινότητα με τις άπειρες υποχρεώσεις κυριάρχησε για τα καλά.
Κι έφτασε η στιγμή που έπρεπε να κάνω κάτι...αν και, όχι... δεν τελείωσε ο τρελός ρυθμός της τωρινής καθημερινότητάς μου, με άπειρα τρεξίματα για συλλογή εγγράφων, υπογραφές, εξετάσεις επικαιροποίησης ξένων γλωσσών, μεταφράσεις εγγράφων και πολλά πολλά ακόμα που με ...αποσυντονίζουν μια και μεγαλώνουν το χαρτοβασίλειό μου που, έτσι κι αλλιώς, ήταν πάντα "αξιοσημείωτο". Όμως θα συνεχίσω... θέλω να ξαναβρώ το κέφι και τη χαρά της επικοινωνίας μου μαζί σας μια και μου λείψατε.
Το ρυζόγαλο που θα σας παρουσιάσω σήμερα ήταν μια ...ιδέα της στιγμής! Μια ιδέα τόσο προκλητική που με έκανε να αναζητήσω τη φωτογραφική μου μηχανή, να σκύψω με λαχτάρα πάνω από την κατσαρόλα και να ανυπομονώ να δοκιμάσω!
Χωρίς γάλα (ότι πρέπει για την εποχή), με λίγη ζάχαρη κι αυτή ζάχαρη καρύδας (είναι ιδανική γιατί έχει λιγότερες θερμίδες και δεν ανεβάζει ιδιαίτερα τον γλυκαιμικό δείκτη), το άρωμα του τζίντζερ είναι ιδανικό για πρωινό, κολατσιό αλλά και ένα μικροσκοπικό (πλην όμως χορταστικό) δείπνο με λίγες θερμίδες.
Λίγο το ότι το ρυζόγαλο είναι, έτσι κι αλλιώς, ένα "καθησυχαστικό" φαγητό, λίγο ότι το συγκεκριμένο ρυζόγαλο αλλάζει μορφή και αποκτά ένα εξωτικό ύφος, λίγο η προκλητική του ευκολία κι άλλο τόσο η ζάχαρη καρύδας που υπήρχε στο βάζο με έκαναν να ...ξυπνήσω, να ξαναξεκινήσω, να ξαναπροσπαθήσω να επανέλθω έστω και με λίγο μειωμένες εβδομαδιαίες αναρτήσεις για ένα ακόμα χρονικό διάστημα!
ΥΛΙΚΑ για 4 άτομα
90 γρ. ρύζι γλασέ ή αρμπόριο
350 ml νερό
1 πρέζα αλάτι
1/3 κ.γλ. τζίντζερ
2 κ.σ. ζάχαρη καρύδας (ή 2 κ.σ. μέλι)
2 κοφτές κ.σ. κάστερ πάουντερ με άρωμα βανίλιας
4 κ.σ. ανάμεικτα κράνμπερις, σταφίδες, αμύγδαλα και κάσιους
400 ml γάλα καρύδας
Κανέλα για το πασπάλισμα
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το ρύζι με το νερό και το αφήνουμε να βράσει μέχρι να απορροφηθεί όλο το νερό.
Ελέγχουμε το ρύζι εάν έχει μαλακώσει όσο θέλουμε και αν όχι προσθέτουμε λίγο ακόμα νερό και συνεχίζουμε το βράσιμο.
Μόλις το ρύζι μαλακώσει, προσθέτουμε το τζίντζερ και την ζάχαρη καρύδας και ανακατεύουμε.
Διαλύουμε σε λίγο νερό το κάστερ πάουντερ.
Προσθέτουμε το γάλα και αφήνουμε το ρυζόγαλο σε σιγανή φωτιά μέχρι να αρχίσει να βράζει.
Ρίχνουμε μέσα το διαλυμένο κάστερ πάουντερ και αφήνουμε να σιγοβράσει ανακατεύοντας συνεχώς για 3-5 λεπτά ή μέχρις ότου το ρυζόγαλο "πήξει".
Αποσύρουμε από τη φωτιά και αφήνουμε το ρυζόγαλο να κρυώσει λίγο πριν το σερβίρουμε σε μπολ.
Πασπαλίζουμε με κανέλα και προσθέτουμε τα ξερά φρούτα και τα ξηροκάρπια.
Εάν θέλουμε... του ταιριάζει υπερβολικά και λίγη μπανάνα... έτσι για μια μπουκιά φρέσκου φρούτου.
Καλή σας μέρα! Να έχετε μιαν όμορφη εβδομάδα κι ελπίζω ότι θα τα πούμε την Παρασκευή!
