Καλή σας μέρα! "Όλοι ένα ψωμί είμαστε" στοχάζεται ένα από τους ήρωες του Άγγελου Σικελιανού στο έργο του "Ο Χριστός στη Ρώμη". Το ψωμί είναι αυτό που συντηρεί την ανθρώπινη ύπαρξη καλύπτοντας την βασικότερη ανάγκη της. Άπειρα κείμενα έχουν γραφεί, άπειρες φράσεις έχουν ειπωθεί για το πιο βασικό είδος διατροφής... τον επιούσιο. Καρβέλι, λαγάνα, κουραμάνα, φρατζόλα, ξεροκόματο κι αργότερα μπαγκέτα, μαργαρίτα, κριτσίνι ή φρυγανιά, με προζύμι ή μαγιά, κριθαρένιο, με σίκαλη, με καλαμπόκι, μαύρο ή άσπρο, πολύσπορο ή όχι το ψωμί είναι σφιχταγκαλιασμένο με την απαρχή και τη συνέχιση της ανθρώπινης ύπαρξης. Η παρουσία του σε κάθε τραπέζι, κάθε εποχής απαραίτητη έστω και με διαφορετική μορφή.
Προσωπικά είμαι πιστή οπαδός του ψωμιού σε κάθε μορφή του. Θα μπορούσα, ίσως αν κι ελπίζω να μην το μάθω, να ζήσω με ψωμί και λίγο τυρί. Νωπή και ζωντανή είναι, παρά τα χρόνια που πέρασαν, ακόμα η ανάμνηση του ζεστού, ζυμωτού ψωμιού της γιαγιάς που αγκάλιαζε ένα κομμάτι κάτασπρη φετούλα και που όταν έφτανε στο στόμα οι αισθήσεις έστηναν χορό από την νοστιμιά του.
Μεγαλώνοντας το αλεύρι φάνταζε ένα υλικό τόσο αέρινο και χαλαρωτικό! Το ζύμωμα ήταν παιχνίδι αν και πάντα υπήρχε στο τραπέζι ψωμί από τον διπλανό φούρνο του οικογενειακού φίλου. Πρώτα το ζύμωμα κατέληξε σε φύλλο για πίτα κι έπειτα σε ψωμί και μετά σε διάφορα είδη ψωμιού! Και το σπίτι κάθε φορά γέμιζε από μια μοσχοβολιά που την χαρακτήριζα "πρωτογενή" θαρρείς και έφτανα στην απαρχή της ανθρώπινης ύπαρξης! Τι όμορφη ψευδαίσθηση!! Ναι... αυτά είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα όταν βλέπω σε μπολ να φουσκώνει μια ζύμη ψωμιού και μετά να ψήνεται και να μοσχοβολά! Έτσι αισθάνομαι όταν κόβω την πρώτη φέτα από ένα φρεσκοψημένο, δικό μου, ψωμί!
Άργησα να συνειδητοποιήσω ότι πέρασε λίγος περισσότερος καιρός που δεν ασχολήθηκα με ψωμί! Μέσα στους τρελλούς ρυθμούς μιας δύσκολης καθημερινότητας άργησα να καταλάβω πόσο μου έλειψε! Και ξαφνικά... εμφανίστηκαν μπροστά μου σε μια φωτογραφία (ΕΔΩ) κάτι μικρά και αφράτα ψωμάκια που η δημιουργός τους τα καμάρωνε!
Και ..."ζήλεψα", κι είπα να κάνω τα δικά μου μιικρά, παραδοσιακά ψωμάκια με αλεύρι για παραδοσιακό, ζυμωτό ψωμί, γάλα και βούτυρο! Ψωμάκια που είναι τέλεια για μικρά, χορταστικά σάντουιτς, για πρωινό σκεπασμένα με βούτυρο και λίγο μέλι ή μαρμελάδα σπιτική, για κολατσιό των μικρών μας αλλά και μεγάλων αγαπημένων όταν αγωνίζονται εκεί έξω ...στο στίβο της καθημερινότητας! Κι έγιναν τόσο μα τόσο νόστιμα, ζεστά αλλά και κρύα! Πάμε να τα φτιάξουμε ξανά αλλά μαζί αυτή
τη φορά; Πάμε να μοιραστούμε την εμπειρία του να φτιάχνεις αφράτα,
λαχταριστά, μικρά ψωμάκια και να απολαμβάνεις την τόσο χαλαρωτική
μοσχοβολιά τους;
550 - 600 γρ. αλεύρι για ζυμωτό, παραδοσιακό ψωμί (κίτρινο αλεύρι)
250 ml χλιαρό γάλα
60 ml χλιαρό νερό
2 αυγά μεγάλου μεγέθους (L)
20 γρ. βούτυρο λιωμένο (χλιαρό) + λίγο ακόμα για την επάλειψη
2 κ.γλ. ζάχαρη
1 1/2 κ.γλ. αλάτι
1 1/2 (12-13 γρ.) φακελάκι ξηρή μαγιά
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Σε ένα μεγάλο μπολ, βάζουμε το αλεύρι, τη ξηρή μαγιά, τη ζάχαρη, το λιωμένο βούτυρο και ανακατεύουμε καλά.
Μέσα στο γάλα βάζουμε το αλάτι και το διαλύουμε ανακατεύοντας καλά.
Προσθέτουμε και το γάλα στο μπο με τα υπόλοιπα υλικά και αρχίζουμε το ζύμωμα.
Ζυμώνουμε προσθέτοντας λίγο λίγο το νερό μέχρι να έχουμε μια μαλακή ζύμη που δεν κολλάει στα χέρια.
Αλευρώνουμε το μπολ και τη ζύμη και καλύπτουμε με διαφανή μεμβράνη.
Βάζουμε στο φούρνο της κουζίνας, στους 30 βαθμούς Κελσίου και αφήνουμε για 40-45 λεπτά για να φουσκώσει η ζύμη και να διπλασιαστεί σε όγκο.
Καλύπτουμε μια λαμαρίνα φούρνου με αντικολλητική επιφάνεια ή αντικολλητικό χαρτί.
Βγάζουμε τη ζύμη από το φούρνο και ξεφουσκώνουμε τη ζύμη.
Τη χωρίζουμε σε 13-15 μικρά ψωμάκια που τα πλάθουμε στρογγυλά ή μακρόστενα και τα τοποθετούμε σε λαμαρίνα φούρνου.
Αφήνουμε για άλλα 20 λεπτά στο φούρνο, στους 30 βαθμούς Κελσίου στον αέρα για να φουσκώσουν και πάλι.
Βγάζουμε το ταψί από το φούρνο, αυξάνουμε τη θερμοκρασία στους 180 βαθμούς Κελσίου, στον αέρα και αφήνουμε το φούρνο να προθερμανθεί.
Στο μεταξύ, αλείφουμε τα ψωμάκια με το λιωμένο βούτυρο και τα πασπαλίζουμε, εάν θέλουμε, με λίγο σουσάμι.
Ψήνουμε για 20 λεπτά ή μέχρι να δούμε ότι έχουν αποκτήσει ένα ωραίο χρυσόξανθο χρώμα.
Βγάζουμε από το φούρνο, αφήνουμε να κρυώσουν και μετά τα μεταφέρουμε σε σχάρα για να κρυώσουν εντελώς χωρίς να "ιδρώσει" η κάτω επιφάνειά τους.
