Γλυκιές τυροκανελένιες ταρτούλες



Καλή σας μέρα και καλή σας εβδομάδα! 
Ο αέρας λυσομανάει και σηκώνει τα κύματα όλο και πιο ψηλά.
Η θάλασσα ...βούρκος! Δροσιά ή καλύτερα ψύχρα και οι παραθεριστές τριγυρνούν φορώντας πολύχρωμες ζακέτες και τζην μπουφάν για να προστατευθούν από τη μανία του καιρού. Ένας ουρανός βαρύς, μουντός, γεμάτος γκριζόμαυρα σύννεφα που θαρρείς κι απειλούν να ενωθούν με την αγριεμένη, σκουρόχρωμη θάλασσα... κάθε άλλο παρά καλοκαίρι θυμίζει η παραλία του χωριού μου. Όλη τη νύχτα τα κύμματα συναγωνίζονταν το ένα το άλλο ποιό θα σκάσει στην ακροθαλασσιά με τον μεγαλύτερο θόρυβο. Κανένα τραγούδι, καμιά κουβέντα, κανένα γέλιο από την παραλία όπως άλλες βραδιές και για ...ψάρεμα από τους ερασιτέχνες ψαράδες που στήνουν εκεί στη σειρά τα καλάμια τους με την καρεκλίτσα τους λίγο πιο πίσω για να περιμένουν ξεκούραστα πότε θα τσιμπήσει κάποιο ψαράκι ...ούτε συζήτηση!!
Κι όμως... μου αρέσει!!! Πάντα μου άρεσε η εναλλαγή αυτή της ήρεμης με την αγριεμένη θάλασσα. Θυμάμαι, μαθήτρια λυκείου ακόμη, κάτι τέτοιες μέρες μου άρεσε να κάθομαι εκεί στην άμμο, δίπλα στη φουρτουνιασμένη θάλασσα που πηγαινοερχόταν με βιάση και ξέσπαγε με θόρυβο λέγοντας τις ιστορίες της, και να αγναντεύω. Σκέψεις έρχονταν κι έφευγαν κι εγώ σιγά σιγά γινόμουν ένα με τη φύση, ένα με το Θεό και συνειδητοποιούσα το μεγαλείο της ζωής, της ύπαρξης! Μόνον εκεί, παρέα με τα στοιχειά της φύσης μπορείς να καταλάβεις, να συνειδητοποιήσεις ότι υπάρχει μεγαλείο στη ζωή... μόνον που εμείς το ξεχνάμε, βουλιάζοντας στις ψευδαισθήσεις της καθημερινότητας.
Κι ύστερα "ξαναπατούσα στο έδαφος", επέστρεφα στην καθημερινότητα ανανεωμένη και γεμάτη ενέργεια. 
Μια τέτοια βραδιά είναι και η σημερινή και τη στιγμή που γράφω τούτες τις γραμμές, κρατώντας στο χέρι μια μικρή τυροκανελένια λιχουδιά όπως αυτή της φωτογραφίας, ο θόρυβος ή μάλλον το αγριεμένο τραγούδι της θάλασσας με συντροφεύει, με ξανανιώνει και με ταξιδεύει πίσω στα παλιά. 
Η τυροκανελένια όμως λιχουδιά με προσγειώνει και με ξαναγυρίζει στο τώρα και σκέφτομαι ..."αξίζει να ξεκινήσουμε γλυκά μια ακόμα καλοκαιρινή εβδομάδα" έστω και αν ο καιρός μας τα χαλάει και τα προβλήματα της καθημερινότητας μας απογοητεύουν κάποιες φορές γιατί ...απλά έτσι είναι η ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. 
Πάμε να τη γλυκάνουμε λίγο με μια απλή, εύκολη και ταχύτατη νοστιμιά;;;
Ελάτε, ακολουθήστε με και δεν θα χάσετε...σας το υπόσχομαι! -:))
ΥΛΙΚΑ
1 πακέτο με 20 σφολιατάκια βουτύρου
400 γρ. κρέμα γάλακτος με λίγα λιπαρά
300 γρ. τυρί κρέμα
4 κ.σ. ζάχαρη (άσπρη ή καστανή) + λίγη ακόμα για το πασπάλισμα
2-3 κ.σ. μέλι
4 κ.σ. άνθος αραβοσίτου με γεύση βανίλια (ή κούσταρ πάουντερ ή κόρν φλάουρ)
1 φακελάκι ζαχαροβανίλια
1/2 κ.γλ. κανέλα + λίγη ακόμα για το πασπάλισμα
1/3 κ.γλ. τζίντζερ
1 καλή πρέζα μοσχοκάρυδο
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου.
Σε ένα μπολ, βάζουμε τα 100 γρ. κρέμα γάλακτος και το άνθος αραβοσίτου και ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει.
Σε μια μικρή κατσαρόλα βάζουμε την υπόλοιπη κρέμα γάλακτος, το τυρί κρέμα, τη ζάχαρη, το μέλι, την κανέλα, το τζίντζερ, τη ζαχαροβανίλια και το μοσχοκάρυδο.
Αφήνουμε σε σιγανή φωτιά το μίγμα και μόλις ζεσταθεί προσθέτουμε και την κρέμα με το διαλυμένο άνθος αραβοσίτου.
Ανακατεύουμε μέχρις ότου η κρέμα μας γίνει παχύρρευστη.
Αποσύρουμε από τη φωτιά και αφήνουμε να πέσει η θερμοκρασία της κρέμας.
Αλείφουμε 20 μεταλλικές φορμίτσες για μικρές τάρτες με λίγο βούτυρο λιωμένο ή λίγο ηλιέλαιο.
Τοποθετούμε μέσα τα σφολιατάκια και τα γεμίζουμε με την κρέμα μας. 
Βάζουμε στο φούρνο μέχρι να ροδοκοκκινήσουν οι μικρές μας τάρτες.
Αποσύρουμε και αμέσως πασπαλίζουμε με λίγη ακόμα ζάχαρη και κανέλα.
Καλή σας μέρα και καλή εβδομάδα!
-:))
Tante Kiki
26 Comments
No