Σπιτικά μπισκότα τύπου ...digestives


Με τη μαγειρική έχω ένα θέμα... αυτό είναι γνωστό σε όλους! Τώρα κόλλημα το λες, μανία το λες, αγάπη το λες... πάντως μαγειρεύω, μαγειρεύω ασύστολα και φτιάχνω γλυκά ακόμα πιο ασύστολα! Βέβαια, τώρα με την κρίση (για να είμαι απόλυτα ειλικρινής και από τότε που άρχισαν όλοι να παχαίνουν και διαπίστωσα κάτι ...απειλητικά βλέμματα πίσω από την πλάτη μου κι αργότερα και μπροστά από την πλάτη μου...) έχω  μειώσει τις ποσότητες και προσπαθώ, προσπαθώ να κάνω γλυκά υγιεινά... ίσως και με λιγότερες θερμίδες, αλλά... αυτό δεν είναι πάντα εφικτό ούτε είναι πάντα επιθυμητό. Υπάρχουν φορές που τη θέλω την αμαρτία! Τη θέλω τη βουτιά στις θερμίδες! Και κάθε τέτοια φορά, θυμάμαι εκείνες τις καλές πλην όμως απελπισμένες κυρίες στις αμερικανικές ταινίες που παίρνουν τον κουβά με το παγωτό από την κατάψυξη του ψυγείου τους και του δίνουν και καταλαβαίνει!!!! Οκ, εγώ δεν έχω φτάσει εκεί!! Ποτέ!!! Το ορκίζομαι!!! Μέχρι καμιά πάστα έφτασα να "εξοντώσω" και μετά... τέλος!!! 
Με τα μπισκότα όμως έχω ένα σκαλωματάκι!!! Ειδικά μετά την πρώτη φορά που έφτιαξα εκείνους τους καταπληκτικούς κουραμπιέδες-μπισκότα (ήταν η πρώτη μου φορά βλέπετε που έφτιαχνα κουραμπιέδες ή μάλλον παξιμαδομπισκότα!)!! Τόσο όμορφα χαραγμένη επιφάνεια ούτε τα αμυγδαλωτά δεν έχουν, τέτοια τραγανή υφή... τύφλα να έχουν τα cantuccini, τέτοια απολιθωμένη νοστιμιά... κανείς αρχαιολόγος δεν είχε την τιμή να ανακαλύψει!!! 
Θυμάμαι, είχε έρθει ένας θείος μου, που μάλλον με αγαπούσε πολύ (πρωτοετής φοιτήτρια εγώ τότε αλλά οι μαγειρικές ή μάλλον ζαχαροπλαστικές ανησυχίες είχαν αρχίσει να με τυρρανούν) και μόλις είδε τους κουραμπιέδες τους λιμπίστηκε!!!!!!!!!!! Παίρνει, που λέτε, έναν στο χέρι του και τον φέρνει στο στόμα του, ενώ εγώ περίμενα με κομμένη την ανάσα!!!! Τον δαγκώνει και προσπαθεί να κόψει ένα κομμάτι... μάταια!!!! Ο κουραμπιές, πιο ανθεκτικός από το ανθεκτικότερο παξιμάδι!! Σαν απολιθωμένος!!!! Αρχίζει, λοιπόν, να τον "κρατσανίζει" με τα δόντια του προσπαθώντας να κόψει έστω και ψίχουλα!!! Τίποτε!!! Ο κουραμπιές εκεί... ανθεκτικός και τετράγερος να ανθίσταται με όλες του τις δυνάμεις κι εγώ να προσεύχομαι από μέσα μου, μη... σπάσει κανένα δόντι και νομίσει ότι είχα σύμβαση με οδοντίατρο!!! Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με το είδος "κουραμπιές" αλλά και το είδος "μπισκότο"!! Το σπορ με απογοήτευσε... το παράτησα γιατί λυπήθηκα τους άλλους κυρίως και γιατί μάλλον με απέτρεψαν από το να συνεχίσω να προσπαθώ να σπάσω τα δόντια (και τα νεύρα των άλλων). -:((
Πολλά χρόνια μετά, κινήθηκα αποφασιστικά προς την οδό "Μπισκότου"! Ήταν πλέον καθοριστικό για την εξελικτική μου πορεία... έπρεπε να ...νικήσω εγώ τα μπισκότα αντί να με κατατροπώσουν εκείνα!!! Και ρίχτηκα με πείσμα στον αγώνα!!! 
Τώρα πια, ξεχνώντας τις παράπλευρες απώλειες αυτού του αγώνα, ξεχνώντας όλες τις "καλοπροαίρετες" παραινέσεις του τύπου... "είναι δύσκολο να κάνεις μπισκότα!", "τώρα τί μανία σε έπιασε να κάνεις μπισκότα;;;", "ασχολήσου καλύτερα με μαγειρική!" και κρατώντας μόνο τη μπισκοτολαχτάρα μου, μπορώ να φωνάξω... "γιούπιιιιιιιιιι, έφτιαξα ωραία μπισκότα και ωραίους κουραμπιέδες!!!!". Κέρδισα το στοίχημα με τον εαυτό μου!!!! χαχαχα όχι δεν έκλεισα ούτε ως άτομο, ούτε ως νοικοκυρά, ούτε ως food blogger!!!!! Αυτές οι βαρύγδουπες δηλώσεις ανήκουν σε ξανθιές υπάρξεις κι εγώ είμαι καστανή!!!! -:)))
Όταν, λοιπόν βρήκα σε ένα μικρό και λεπτό βιβλιαράκι που ο περιπτεράς της γειτονιάς μου, μου υπέδειξε χαρούμενος να αγοράσω, τη συνταγή της Ι. Δημοπούλου για σπιτικά μπισκότα τύπου digestive (άλλο ένα μπισκότο στο οποίο είμαι εθισμένη) δεν δίστασα καθόλου!!! Διάβασα τη συνταγή προσεκτικά, εντυπωσιάστηκα από την απλότητα του συγκεκριμένου μπισκότου και μαζί με την Ιωάννα (καθότι chef Ιωάννα -:))) ετοιμάσαμε τα υλικά ταχύτατα, η Ιωάννα έκανε τη ζύμη και τη βάλαμε στο ψυγείο. 
Φουρνίσαμε  και ξεφουρνίσαμε, αγαπημένα, υγιεινά μπισκότα με βρώμη κι εκείνη τη μοναδική γεύση και επίγευσή τους. Δοκιμάσαμε την ωμή ζύμη και ήταν υπέροχη!! Η κουζίνα γέμισε από το καταπληκτικό τους άρωμα και μετά... μόλις βάλαμε την πρώτη μπουκιά στο στόμα και νιώσαμε το τραγανό μπισκότο να λιώνει χαρίζοντάς μας την απόλυτη απόλαυση... ξετρελλαθήκαμε!!! 
Η Ιωάννα θα πάρει μαζί της στο σχολείο κι εμείς θα συνοδεύσουμε τον καφέ μας ή το smoothie μας!! Γίνονται απίστευτα γρήγορα, είναι πολύ αρωματικά και το μόνο που άλλαξα στη συνταγή είναι ότι πρόσθεσα βανίλια και ότι αντικατέστησα το αλεύρι ολικής άλεσης με κανονικό αλεύρι για όλες τις χρήσεις! Απίθανα μπισκότα, νόστιμα, τραγανά και μπορούν να συνδυαστούν με σοκολάτα αλλά και να χρησιμοποιηθούν σαν βάση για cheesecake!
Εντάξει, εντάξει... δεν καθυστερώ άλλο... σας δίνω τη συνταγή!!!
ΥΛΙΚΑ για 20-25 μπισκότα
100 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις κοσκινισμένο (ή αλεύρι ολικής άλεσης)
100 γρ. κουάκερ, καλά αλεσμένο στο multi, μέχρι να γίνει σαν αλεύρι
1 κ.γλ. μπέικιν πάουντερ
90 γρ. καστανή ζάχαρη
90 γρ. βούτυρο ανάλατο (εγώ χρησιμοποίησα ΦΛΩΡΑ)
1/4 κ.γλ. αλάτι
2 κ.σ. γάλα
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Στρώνουμε μια λαμαρίνα φούρνου με αντικολλητική επιφάνεια ή χαρτί.
Βάζουμε όλα τα υλικά σε ένα μπολ και ζυμώνουμε έως ότου έχουμε μια μαλακή ζύμη που δεν κολλάει στα χέρια.
Την κάνουμε μια μπάλα και τη βάζουμε στο ψυγείο για 20 λεπτά.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου.
Αλευρώνουμε μια επιφάνεια και απλώνουμε τη ζύμη μας.
Ανοίγουμε σε φύλλο με πάχος 3 χιλ. και κόβουμε τη ζύμη με στρογγυλό κουπ πατ διαμέτρου 5-6 εκ.
Μεταφέρουμε προσεκτικά τα μπισκότα επάνω στην αντικολλητική επιφάνεια της λαμαρίνας.
Βάζουμε στο φούρνο και ψήνουμε για 12-15 λεπτά, ανάλογα με το μέγεθός τους και το φούρνο μας.
Τα βγάζουμε αμέσως από το φούρνο και τα αφήνουμε να κρυώσουν καλά προτού τα μαζέψουμε σε αεροστεγές μέρος.
Καλή σας μέρα, καλή εβδομάδα και ...προσοχή!!!! 
Αυτά τα μπισκότα εκτός από υγιεινά είναι και ...εθιστικά!!!!
Tante Kiki
36 Comments
No