Κέικ σιμιγδαλιού με γλυκοπατάτα & κανέλα


Πόσο εύκολα ανατρέπεται η "κανονικότητα"! Πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει σε μια στιγμή ολάκερη η καθημερινότητά κι όμως δεν το συνειδητοποιείς! Κι όταν τελικά συμβεί... τότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να σκέφτεσαι πόσο καλύτερα ήταν πριν και να μετανιώνεις που δεν απολάμβανες την κάθε στιγμή μια και τα προβλήματα ήταν λιγότερα από τώρα. Ένα καινούριο "τώρα" που παλεύεις να το χωνέψεις, να το διαχειριστείς, να καταλάβεις από πού σου ήρθε!  
Και κάθεσαι ...βλέποντας κάπου εκεί μπροστά, στο άπειρο, στο κενό, στο πουθενά κι ατενίζεις με το νου σκορπισμένο σε χίλια κομμάτια τη νέα καθημερινότητα, ενίοτε χωρίς να μπορείς να αντιδράσεις. Στο σημείο αυτό, καταλαβαίνεις το πρόσκαιρο, το εφήμερο αλλά και το αδύναμο του ανθρώπου μπροστά σε τί; Μπροστά στον Θεό... για τους πιο παραδοσιακούς ή μπροστά στη Ζωή για τους πιο ...μοντέρνους. Το ίδιο είναι τελικά... όπως κι αν το ονομάσεις!
Κι εκεί που οι σκέψεις έρχονται και φεύγουν χρησιμοποιώντας σαν ενδιάμεσο, ολιγόλεπτο σταθμό το νου σου... εκεί χτυπάει το τηλέφωνο και μια φωνή στην άλλη άκρη σε επαναφέρει στην κανονικότητα της δικής σου ζωής. "Όλα εντάξει" ακούγεται να λέει και, παρά την χαρά, έχεις μείνει αποσβολωμένη με τις σκέψεις, με την ...γροθιά στο στομάχι που σου έκοψε, έστω και πρόσκαιρα, έστω και για μερικές ώρες, την ανάσα και τα δάκρυα (ευτυχώς... χαράς πια) να κυλούν από τα μάτια σου! Αυτή είναι η Ζωή... μπορεί να σε πάει όπου θέλει χωρίς να την απασχολούν τα δικά σου σχέδια κι οι επιθυμίες! Γι αυτό σήμερα ένα έχω να πω... ζείσε, απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή της "ιερής" σου καθημερινότητας όταν αυτή είναι υποφερτή, παρά τα μικρότερα ή λίγο μεγαλύτερα προβλήματα γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν και πότε αυτά θα γίνουν κύματα και θα σε παρασύρουν σ' έναν δρόμο εντελώς καινούργιο και πιο δύσκολο (εξάλλου, ο πιο εύκολος είναι πάντα καλοδεχούμενος) από τον προηγούμενο. 
Κι αφού έκανα και σήμερα την ...ψυχοθεραπεία μου, αδειάζοντας τις σκέψεις μου σ' αυτήν την οθόνη που με υπομένει και σε σένα που γίναμε φιλαράκια και με αντέχεις ακόμα, ... έλα, πάρε τον καφέ που σε κερνάω μαζί μ' ένα νοστιμότατο κέικ σιμιγδαλιού.  Ένα κέικ με βούτυρο αλλά και γλυκοπατάτα! Όλο νοστιμιά αν και όχι πάρα πολύ γλυκό, οπότε ένα στρώμα φρεσκοπασπαλισμένης άχνης είναι ό,τι πρέπει! Γιαούρτι, γλυκοπατάτα, καρύδι, κανέλα ζωγραφίζουν ένα ήρεμο, φθινοπωρινό τοπίο που χωρά σε μια πιατέλα κι από κει στο πιατάκι που συνοδεύει έναν ζεστό καφέ! 
Χωρίς άλλα λόγια... ας αφήνω να το απολαύσετε!
ΥΛΙΚΑ
500 γρ. σιμιγδάλι ψιλό (ή ανάμεικτο με λίγο χονδρό)
300 γρ. γιαούρτι με 2% λιπαρά
100 γρ. βούτυρο λιωμένο
50 γρ. ελαιόλαδο
330 γρ. ζάχαρη καστανή
5 αυγά
2 κ.σ. καρύδια, ψιλοκομμένα (προαιρετικά)
1 μικρή γλυκοπατάτα βρασμένη και πολτοποιημένη με το πηρούνι
100-120 ml νερό ή χυμό πορτοκαλιού
1 φακελάκι μπέικιν πάουντερ
2 φακελάκια φυσική βανίλια Vahiné
1 κ.γλ. κανέλα
1/3 κ.γλ. γαρίφαλο
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ 
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου.
Σε ένα μπολ, χτυπάμε τα αυγά μέχρι να αφρίσουν.
Προσθέτουμε τη ζάχαρη, τις βανίλιες, την κανέλα και το γαρίφαλο και χτυπάμε το μείγμα μέχρι να αφρατέψει και να διπλασιαστεί σε όγκο.
Ρίχνουμε το βούτυρο, το ελαιόλαδο και το γιαούρτι με την γλυκοπατάτα και συνεχίζουμε το χτύπημα.
Ρίχνουμε το μπέικιν μέσα στο σιμιγδάλι και τα προσθέτουμε σε 2-3 δόσεις στο μείγμα πάντα ανακατεύοντας με το μίξερ στην πιο χαμηλή ταχύτητα.
Τέλος, προσθέτουμε το νερό και ανακατεύουμε μέχρι να ομογενοποιηθεί καλά το μείγμα που πρέπει να είναι αφράτο και όχι σφιχτό.
Βάζουμε στο φούρνο και ψήνουμε για 50 λεπτά.
Αφήνουμε να κρυώσει το κέικ και το κόβουμε σε κομμάτια για να απολαύσουμε τα πλούσια αρώματα και τη γεύση του.
Tante Kiki
24 Comments
No