Δροσιστική σούπα καρπουζιού με φέτα και βαλσαμικό ξίδι...


Περί ορέξεως...
...αυτή ήταν η πρώτη αντίδραση των δικών μου στον παραπάνω γευστικό συνδυασμό! Εύλογη, θα έλεγα, μια και δεν είχα ξαναβάλει σε καρπούζι ξίδι βαλσαμικό... γιατί καρπούζι με φέτα έτρωγα όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Και από την λαχτάρα μου για τη φέτα... δεν έτρωγα και τρώω ακόμη, μόνον καρπούζι αλλά και πεπόνι και ροδάκινο και μήλο και σταφύλι με φέτα!
Εντάξει, εντάξει, ίσως είναι ακραίοι συνδυασμοί για κάποιους, αλλά θεωρώ ότι οι γευστικές προτιμήσεις και τα γευστικά όρια του καθενός είναι στενά συνδεδεμένα με τα βιώματά του ως παιδί, τα γευστικά του πειράμα αλλά και τις γευστικές του εμπειρίες. Μόνον μ' αυτό τον τρόπο μπορεί κάποιος να αντιληφθεί πλήρως τα γευστικά του όρια, που, κατά την γνώμη μου, διευρύνονται όσο μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε.
Έτσι και τα δικά μου... γεύσεις που ούτε τις πλησίαζα πριν μερικά χρόνια τώρα τις δοκιμάζω (εκτός κι αφορούν ψάρια και θαλασσινά που δεν με "τρελλαίνουν" έτσι κι αλλιώς οπότε είμαι αρκετά επιφυλακτική στις δοκιμές... γεγονός που φαίνεται! χαχαχα! Δεν έβλεπα ποτέ την ψαροκωστούλα όταν ήμουν μικρή! ΧΟ... αν και πάλι καλά γιατί τώρα πια δοκιμάζω και δεν απορρίπτω αμέσως).
Βέβαια, όταν τα δύο συστατικά ενός πιάτου είναι το καρπούζι και το τυρί, εεεεε... τότε δεν μπορώ να αντισταθώ να δοκιμάσω τον συνδυασμό, έστω κι αν το τρίτο είναι μουστάρδα!
Η συγκεκριμένη σούπα τρώγεται κρύα... όπως λέει και η δημιουργός της Ντ. Νικολάου και οι δικοί μου, τελικά, συμφώνησαν ότι είναι υπέροχη σαν γευστικό αποτέλεσμα.
Μια πολυπρόσωπη γεύση... μιας και νιώθεις πρώτα την υφάλμυρη (λόγω αλατιού και φέτας) γλύκα του καρπουζιού και ακολουθεί η αλμύρα και νοστιμιά της φέτας. Η γεύση του βαλσαμικού φτάνει κάπου από το βάθος μαζί με τη δροσιά του δυόσμου και η επίγευση που σου μένει δεν σου αφήνει περιθώρια να την απορρίψεις! Καλοκαιρινή, ελαφριά και υπέροχη θα την χαρακτήριζα. 
Δοκιμάστε την και θα καταλάβετε τί εννοώ... μόνον μην την φάτε γρήγορα αλλά απολαύστε την αργά-αργά και σε όλη της τη διαδρομή από την πρώτη επαφή με την γλώσσα μέχρι να εγκαταλείψει και τον ουρανίσκο. 
Οι ζέστες του μεσογειακού καλοκαιριού την επιβάλλουν θα έλεγα!
ΥΛΙΚΑ
1 κιλό ψίχα καρπουζιού (καθαρό βάρος χωρίς φλούδια και κουκούτσια)
200 γρ. φέτα σκληρή σε μικρά κυβάκια
40 ml ελαιόλαδο
15 ml ξίδι βαλσαμικό (το κανονικό όχι το λευκό)
μερικά φυλλαράκια δυόσμο
Ελάχιστο αλάτι και πιπέρι
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Κόβουμε σε κομμάτια, και καθαρίζουμε από τα κουκούτσια την ψίχα του καρπουζιού.
Την πολτοποιούμε στο μπλέντερ ή στο multi και την βάζουμε στο πιάτο ή στο μπολ που θα την σερβίρουμε.
Σε αντικολλητικό τηγάνι, ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε μέτρια φωτιά και ρίχνουμε μέσα τα φυλλαράκια δυόσμου ολόκληρα.
Ανακινούμε το τηγάνι έτσι ώστε να μαλακώσει η φέτα και σβήνουμε με το βαλσαμικό ξίδι.
Αφήνουμε το τηγάνι στη φωτιά για 2-3 λεπτά και μετά αποσύρουμε και ρίχνουμε το τυρί μέσα στο μπολ με το καρπούζι.
Υποτίθεται ότι το τυρί έπρεπε να μείνει σε κυβάκια... αλλά η δική μου φέτα, προφανώς δεν ήταν πολύ σκληρή με αποτέλεσμα να λιώσει!!! Έτσι έριξα το τυρί λιωμένο μέσα στο μπολ με το καρπούζι κάτι που δεν αλλοίωσε το γευστικό αποτέλεσμα της σούπας.
Αλατοπιπερώνουμε και ανακατεύουμε. 
Βάζουμε το μπολ στο ψυγείο για 1-2 ώρες, σκεπασμένο με αντικολλητική μεμβράνη, έτσι ώστε να κρυώσει και να αναμειχθούν τα αρώματα.
Μια δροσιστική σούπα με μια μοναδική μίξη αρωμάτων, γεύσεων και χρωμάτων. 
Πηγή: Περιοδικό "Γαστρονόμος", Ιούλιος 2011, Chef: Ντ. Νικολάου


Tante Kiki
6 Comments
No